جمشید علیمراد برای آنها که دهه چهل خورشیدی ایران را زیسته‌اند با گروه اعجوبه‌ها شناخته می‌شد؛ در دورانی که گروه‌نوازی در موسیقی نوین ایران به یکباره گل کرد.
دوره دوره بلک کتز، ربلز، تکخال‌ها، گلدن‌رینگ و گروه‌های دیگر بود که هر کدام برای چندی حضوری پرفروغ داشتند و امروز خاطره غبار گرفته آن ها گاه در دود و دم تهران شلوغ این سو و آن سو شنیده می شود.
نشریه‌های پر تیراژ آن روزگار مانند جوانان امروز از جمشید علیمراد و همراهانش در اعجوبه‌ها با عنوان بیتل‌های ایرانی نام می‌بردند؛ گروهی که در تهران آن روزگار جوانان امروزی و به خصوص ژیگول‌ها می‌گفتند اگر اسم‌شان را ندانید، به قولی امل هستید.
حالا جمشید علیمراد بعد از یک دوره بیماری طاقت‌فرسای سرطان که جان او را چند بار به لب رسانده بود، بامداد سه شنبه ۲۷ خرداد ماهه در ۷۷ سالگی چشم از جهان فرو بست.
این گفت‌وگو با او که چندین سال پیش صورت گرفته، روایت او را از گروه اعجوبه‌ها و زندگی هنری‌اش در بر می‌گیرد.
Your browser doesn’t support HTML5
جمشید علیمراد؛ آغاز و پایان اعجوبه اعجوبه‌ها