پارادوکس با کامبیز حسینی؛ دوستان عزیز!
من شاید واقعاً نتونم حق مطلب رو در این جا بیان کنم، ولی تو برنامه این هفته پایین همین صفحه مفصل بیان کردم می‌تونید گوش بدید!
اینو می‌دونم که نمی‌خوام ناموس کسی باشم!
نمی‌خوام کسی منو جزو اموال خودش حساب کنه!
نمی‌خوام کسی به جای من تصمیم بگیره!
نمی‌خوام رگ غیرت کسی برای من بزنه بیرون!
من خودم می‌تونم جای خودم تصمیم بگیرم و در این دنیای دلمرده چاردیواریا مثل ماهی سیاه کوچولو بچرخم و بچرخم و به اقیانوس برسم.
ماهی سیاه کوچولو همین جوری هی چرخید و چرخید و ناموس هیچکس نبود…
«ماهی تو آب می‌چرخه و ستاره دس‌چین می‌کنه
اونوخ به خواب هر کی رفت
خوابشو از ستاره سنگین می‌کنه
میبرتش، میبرتش
از توی این دنیای دلمردهٔ چاردیواریا
نق نق نحس ساعتا، خستگیا، بیکاریا
دنیای آش رشته و وراجی و شلختگی
درد قولنج و درد پر خوردن و درد اختگی
دنیای بشکن زدن و لوس‌بازی
عروس دومادبازی و ناموس‌بازی….»
فروغ فرخزاد
Your browser doesn’t support HTML5
جمهوری اسلامی بی‌فرهنگ است، نه مردم ایران!