عادل کیانپور، زندانی سیاسی، در پی بیماری و اعتصاب غذا در زندان «جان باخت»

عادل کیانپور، زندانی سیاسی

سازمان حقوق بشر اهواز از «جان باختن» یک زندانی سیاسی به نام عادل کیانپور در زندان شیبان اهواز پس از گذشت یک هفته از اعتصاب غذا خبر داده است.

بر اساس این گزارش، آقای کیانپور از چهارم دی امسال در اعتراض به محرومیت از حق دادرسی عادلانه و بدون رسيدگى پزشكى اعتصاب غذای غذای خود را آغاز کرده بود و در پی وخامت حال بعدازظهر روز شنبه، ۱۱ دی در زندان جان باخته است.

این زندانی سیاسی پیش‌تر طی حکمی از سوی دادگاه انقلاب اهواز، به اتهام‌های «تبلیغ علیه نظام»، «تبلیغ به سود گروه‌های مخالف» و «تشویش اذهان عمومی به قصد برهم زدن امنیت ملی» به تحمل سه سال حبس تعزیری محکوم شده بود.

مادر آقای کیانپور که پس از زندانی شدن فرزندش دچار سکته شده و در وضعیت مناسبی به‌سر نمی‌برد، در ویدیویی که روز ۱۱ مهر در شبکه‌های اجتماعی منتشر کرده بود، اتهامات مطرح شده علیه فرزندش را واهی خوانده بود و با اشاره به گذشت ۱۴ ماه از حبس فرزندش در زندان گفته بود در آخرین ملاقات با فرزندش در تاریخ ۱۰ مهر متوجه شده که او به کرونا مبتلا شده و به دلیل عدم رسیدگی پزشکی در شرایط بد و مرگباری به‌سر می‌برد.

او در این ویدیو از علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی، خواسته بود که برای درمان و آزادی فرزندش اقدام کند.

آقای کیانپور هم پیشتر در یک فایل صوتی که از زندان منتشر کرده بود، خطاب به رئیس قوه قصائیه ایران گفته بود: «آقای اژه‌ای گفتید هرکس خارج از کشور است به کشور بازگردد و ما کمک می‌کنیم به زندگی برگردد. منظورتان از زندگی، زندگی در زندان بود؟ این گونه رفتارها را نه فراموش می‌کنیم و نه می‌بخشیم».

این اولین بار نیست که یک زندانی سیاسی در پی اعتصاب غذا و بی‌توجهی مسئولان زندان جان خود را از دست می‌دهد. از آن جمله می‌توان به جان باختن وحید صیادی نصیری، زندانی سیاسی و عقیدتی در زندان لنگرود قم در پی اعتصاب غذا در آذر ۱۳۹۷ اشاره کرد.

دادستان قم در آن زمان «بیماری کبدی» را دلیل مرگ آقای صیادی نصیری اعلام کرده بود.

در سال‌های گذشته بسیاری از زندانیان سیاسی و مدنی در اعتراض به وضعیت آن‌ها و بی‌توجهی مسئولان به مطالبات‌شان ازجمله اصل «تفکیک زندانیان» دست به اقدامات اعتراضی متعدد مانند اعتصاب غذا، دوختن لب‌ و چشم و خودسوزی کرده‌اند.

قتل و شکنجه و ضرب‌وشتم زندانیان سیاسی، پرونده‌سازی علیه آن‌ها، عدم رسیدگی پزشکی، تبعید به زندان شهری جز محل زندگی، عدم رعایت طرح طبقه‌بندی زندانیان و آزار خانواده‌ها از جمله مواردی است که زندانیان سیاسی بارها از آن انتقاد کرده‌اند.