انتقال احمدرضا جلالی، دوتابعیتی محکوم به اعدام، به مکانی نامعلوم

احمدرضا جلالی، پزشک و پژوهشگر ایرانی – سوئدی که بیش از سه سال است در زندان است و به اتهام «محاربه از طریق جاسوسی» با حکم اعدام روبه‌روست، از رو دوشنبه، ۷ مرداد، به مکان نامعلومی منتقل شده است.

آقای جلالی در اردیبهشت سال ۱۳۹۵، هنگامی که برای شرکت در یک کنفرانس علمی از محل زندگی خود در سوئد به ایران سفر کرده بود، به اتهام «جاسوسی» بازداشت و در دادگاه انقلاب اسلامی به اعدام محکوم شد.

ویدا مهران‌نیا، همسر احمدرضا جلالی که در سوئد زندگی‌ می‌کند، در گفت‌وگو با رادیو فردا، ضمن اعلام خبر این جابه‌جایی «غیرمنتظره»، از تماس آقای جلالی در روز سه‌شنبه، ۸ مرداد، با خانواده‌اش خبر داد و گفت خود او نیز نمی‌دانسته وی را به کجا منتقل کرده‌اند.

احمدرضا جلالی در تماس تلفنی کوتاه خود همچنین اضافه کرده است که او را در یک سلول انفرادی مستقر کرده‌اند که به دوربین مداربسته نیز مجهز است.

حکم اعدام آقای جلالی که در دیوان عالی کشور نیز تأیید شده، با اعتراض گسترده سازمان‌ها و کار‌شناسان حقوق بشری سازمان ملل روبه‌رو شده است.

خانم مهران‌نیا با بیان این‌که وکیل همسرش همچنان پیگیر اعاده دادرسی برای اوست، از هویت مرجع صدور دستور انتقال احمدرضا جلالی به مکان نامعلوم اظهار بی‌اطلاعی کرد و گفت «این انتقال، هم برای ما و هم برای خود آقای جلالی، غیرمنتظره بوده است.»

این در حالی است که، به‌گفته ویدا مهران‌نیا، برخی مقام‌های قضایی به خانواده‌اش گفته بودند که پرونده را بازبینی و بررسی می‌کنند.

گفت‌وگوی کامبیز غفوری با ویدا مهران‌نیا، همسر احمدرضا جلالی

پیشتر، وکلای آقای جلالی اعلام کرده‌ بودند که شواهد ارائه‌شده در دادگاه اولیه احمدرضا جلالی «تحت فشار کسب شده» و آن‌ها «به هیچ وجه اتهامات علیه او را تأیید نمی‌کنند».

ویدا مهران‌نیا در گفت‌وگو با رادیو فردا با اظهار نگرانی شدید از وضعیت نامعلوم همسرش گفت که آقای جلالی در تماس تلفنی کوتاه خود با خانواده، گفته است کسانی که او را به مکانی نامعلوم منتقل کرده‌اند، از بازجویان قبلی‌اش نیستند.

احمدرضا جلالی که به بیماری کمبود گلبول‌های سفید مبتلاست، در سال ۱۳۹۷ تحت عمل جراحی قرار گرفت و پس از دو روز که پاهایش به تخت زنجیر شده بود «به‌رغم مخالفت پزشکان به زندان بازگردانده شد».

بنا به گزارش عفو بین‌الملل در ۲۸ اردیبهشت ۱۳۹۸، دو بار دیگر نیز اعزام او به بیمارستان،‌مشروط به استفاده از دستبند و پابند شد که وی به این کار تن نداد و مسئولان زندان، به‌عنوان تنبیه، اعزام به بیمارستان را لغو کردند.