عفو بین‌الملل در نامه‌ای خطاب به رئيس قوه قضائیه جمهوری اسلامی ایران، با هشدار درباره وضعیت جسمی کمال شریفی، زندانی سیاسی کرد، و در خطر بودن جان وی، خواستار آزادی فوری او از زندان میناب در استان هرمزگان شد.
بر اساس این نامه که روز پنج‌شنبه هفتم بهمن منتشر شد، کمال شریفی به خاطر «محرومیت عامدانه و طولانی‌مدت» از دسترسی به خدمات ضروری و تخصصی درمانی برای عارضه قلبی و دیگر بیماری‌هایی که با آن‌ها دست به گریبان است از جمله بیماری گوارشی، درد مفاصل و تحلیل‌رفتگی لثه‌ها، با آسیب‌های جبران‌ناپذیری روبه‌رو است.
عفو بین‌الملل می‌گوید با توجه به نامساعد بودن حال جسمانی این زندانی سیاسی، چنان‌چه او در زندان به کووید-۱۹ مبتلا شود، «خطر مرگ یا بیماری حاد او را تهدید می‌کند».
این سازمان حقوق بشری در نامه خود خطاب به غلامحسین محسنی اژه‌ای، علاوه‌بر آزادی این زندانی سیاسی خواهان دسترسی سریع وی به مراقبت‌های لازم پزشکی در خارج از زندان شده است.
کمال شریفی ۴۹ ساله که از خرداد سال ۱۳۸۷ زندانی است، با حکم دادگاهِ انقلاب سقز به اتهام «محاربه» از طریق عضویت در حزب دمکرات کُردستان به تحمل ۳۰ سال حبس و تبعید به زندان میناب محکوم شده است.
بر اساس حکم دادگاه انقلاب، او از تمامی حقوق یک زندانی از جمله مرخصی، اشتغال، ملاقات با خانواده، مراوده و معاشرت محروم است.
به گفته عفو بین‌الملل، محرومیت این زندانی سیاسی از حق ملاقات با خانواده‌اش در ۱۴ سال گذشته به ایجاد صدمات شدید روانی در او منجر شده است.
این زندانی سیاسی و روزنامه‌نگار اهل سقز، پیش از این، در نامه‌ای به سازمان حقوق بشری هه‌نگاو اعلام کرده بود که پس از شش ماه شکنجه او را مجبور کردند در مقابل دوربین «اعتراف» کند که در فعالیت‌های مسلحانه منتسب به حزب دمکرات کردستان دست داشته است.
در سال‌های اخیر، ده‌ها مورد مرگ مشکوک زندانیان در ارتباط با محرومیت از مراقبت‌های پزشکی گزارش شده است.
عفو بین‌الملل نوشته است مقامات دادستانی و زندان‌های جمهوری اسلامی ایران به طور معمول زندانیان سیاسی و عقیدتی را از دسترسی به مراقبت‌های پزشکی کافی و مناسب محروم می‌کنند، که «در بسیاری از موارد به‌عنوان یک اقدام بی‌رحمانه عمدی، با هدف ارعاب و مجازات مضاعف زندانیان انجام می‌شود».