جمعی از بازیگران سینمای ایران که چهره‌هایی همچون میترا حجار، شقایق فراهانی و پریوش نظریه در میان آنها حضور دارند، با انتشار بیانیه‌ای نسبت به رواج خشونت در جامعه علیه حیوانات اعتراض کردند.
این هنرمندان خواستار تصویب قوانینی در جهت حمایت از حیوانات و تلاش نهادهای مسئول برای فرهنگسازی در این زمینه شدند.
این بیانیه به دنبال تجمعی که دوم اسفند ماه با حضور حامیان حقوق حیوانات و عده‌ای از هنرمندان در برابر سازمان حفاظت محیط زیست در اعتراض به انتشار ویدیویی از آزار یک سگ در استان گلستان برگزار شد، منتشر شده است.
مصطفی آل احمد کارگردان فیلم پوسته که از جمله هنرمندان شرکت‌کننده در آن تجمع اعتراضی بوده است به پرسش‌های رادیو فردا پاسخ گفته است.
Your browser doesn’t support HTML5
گفت‌وگوی محمد ضرغامی با مصطفی آل‌احمد، فیلمساز درباره حمایت هنرمندان از حقوق حیوانات
در ادامه فیلم‌های آزار و اذیت حیوانات که در فضاهای مجازی پخش شد و روی افکار عمومی اثر بسیار منقلب‌کننده‌ای داشت. طبیعی است هنرمندان که قرار است در هر جامعه‌ای در معرض نمایش باشند، به این جور آزار و اذیت حیوانات واکنش نشان بدهند.
روز سوم اسفند ماه هم تجمعی بود در مقابل سازمان حفاظت محیط زیست که خود شما هم در آن تجمع حضور داشتید. تا چه اندازه فکر می کنید این اتفاقی که رخ داد را می شود به حضور فراگیر هنرمندان تعبیر کرد؟
مصطفی آل احمد: متاسفانه خیلی آن را نمی‌توان به همه جامعه هنری تسری داد آنطور که شما می‌گویید؛ زیرا جای بسیاری از هنرمندان در این تجمع‌ها خالی بوده همیشه، ما جامعه هنری وسیع و گسترده‌ای داریم، جامعه نقاشان، شعرا و نویسندگان، پیکرتراشان و مجسمه‌سازان، آهنگسازان و فیلمسازان و هنرمندان سایر رشته‌ها. متاسفانه حضور جمعیت‌ها و تشکل‌های هنری در این گونه تجمع‌ها که تجمع‌هایی است در رابطه با محیط زیست بسیار کمرنگ است. مسئولین دولتی باید ببینند چه کار کردند که جامعه هنری آن میزان از پویایی را ندارد برای این گونه تجمع‌ها. در حالی که این تجمع‌ها نشان‌دهنده پویایی یک جامعه و به خصوص پویایی نخبگان یک جامعه است.
مسئولان دولتی باید ببینند چه کار کردند که جامعه هنری آن میزان از پویایی را ندارد برای این گونه تجمع ها. در حالی که این تجمع ها نشان دهنده پویایی یک جامعه و به خصوص پویایی نخبگان یک جامعه است.
در تجمع اخیر هم تعداد انگشت‌شماری حضور داشتند که بیشتر آنها از بازیگران سینما بودند. من که خودم در آن جا بودم تنها یک فیلمساز برجسته سینمای ایران را دیدم و آن هم آقای کیانوش عیاری بود. عجیب هست که در جامعه ما هنرمندان بیشتر در گالری‌ها و سینماها و سینماتک‌ها و محافل هنری خودشان هستند.
فکر می کنید که برایند آن گردهمایی در برابر سازمان حفاظت محیط زیست تا چه اندازه می‌تواند مثبت باشد و منجر شود به دستیابی به خواسته‌های حامیان حقوق حیوانات و هنرمندان حامی آنها؟
حیوانات شهری، کبوترها، گربه‌ها، سگ‌ها، اینها اساسا نشان‌دهنده زیبایی‌های یک شهر و عطوفت انسان‌ها و حیوانات در کنار هم هستند. ما با ارایه اینگونه فیلم‌ها در فضای مجازی چهره بسیار خشونت‌آمیزی از ایران به مردم جهان و مردم خودمان ارایه می کنیم. یعنی نشان می‌دهیم ظاهرا ما مردم خشنی هستیم و این به صلاح یک جامعه نیست.
شهرداری متاسفانه در ضرب و جرح و کشتن حیوانات شهری و نابود کردن آن ها گاهی تخصص از خودش نشان داده است.
سازمان حفاظت محیط زیست البته به تنهایی قادر به یک چنین فرهنگسازی و مبارزه با این نوع اذیت و آزارها نیست. همه سازمان‌های دولتی و مردم نهاد باید کمک کنند. از جمله شهرداری‌ها. شهرداری متاسفانه در ضرب و جرح و کشتن حیوانات شهری و نابود کردن آنها گاهی تخصص از خودش نشان داده است. حیوانات به ویژه سگ‌ها، حیواناتی هستند که در تاریخ طبیعی انسان همواره کمک‌رسان و امدادگر بودند و در گفته‌ها و احادیث مذهبی هم به اینها اشاره شده است. متاسفانه برداشت‌های غلطی وجود دارد از آن احادیث هم.
حالا فکر می کنید آن چه در آن گردهمایی اتفاق افتاد و وعده‌هایی که از سوی سازمان حفظت محیط زیست داده شد، می‌تواند عملی شود؟ و با توجه به بیانیه گروهی از بازیگران سینما، در این صورت چگونه می‌شود پیگیری کرد که اینها به نتیجه خواهد رسید؟
در صورتی به نتیجه می‌رسد که تمام سازمان های دولتی و مردم نهاد به سازمان حفاظت محیط زیست کمک بکنند، اگرچه من معتقدم این سازمان در همان حیطه وظایف و اختیارات خودش ابتکار عمل را در دست نگرفته است. و در این زمینه بیشتر جنبه انفعالی داشته اگرچه کارهایی هم حتما انجام شده است.