رئیس «انجمن حمایت از حقوق معلولان ایران» با اشاره به گرفتاری های رفت و آمد معلولان، مجلس شورای اسلامی را مخالف ورود خودروهای ویژه معلولان به کشور خوانده است.
علی محمود همت نژاد به خبرگزاری فارس اظهار داشته که مصوبهٔ دولت جهت ورود ۴۷۰۰ خودروی ویژه معلولان طی سال گذشته اجرایی نشده است و معلولان همچنان در تردد و جابجایی با مشکلات گسترده ای روبرو هستند. وی در گفتگویی با خبرگزاری مهر نیز اظهار داشته است که روز جهانی معلولان از تقویم رسمی ایران حذف شده است.
در نگاهی به تقویم رسمی ایران دیده میشود که روز جهانی معلولان مصادف با سوم دسامبر در بخش ضمیمه تقویم گنجانده شده و بکار رفتن آن در تقویم بلامانع قید شده است.
رادیو فردا در مورد وضعیت معلولان در ایران،با محمود کاری، رئیس هیئت مدیره «انجمن ندای معلولین ایران» در تهران، گفتگو کرده است.
آیا آماری از جمعیت معلولان در ایران در دست است؟
Your browser doesn’t support HTML5
گفتگو بکتاش خمسه پور با محمود کاری درباره وضعیت معلولان در ایران
برابر آمارهای اعلام شده جهانی باید ده درصد جمعیت کشورهای در حال توسعه، افراد در حال معلولیت باشند.
منتها در ایران بنا بر آمارهای استخراج شده در طول چند سال گذشته، معلولین ایرانی بین چهار میلیون و ۷۰۰ تا پنج میلیون نفر تخمین زده شده اند که در نقاط مختلف شهری و روستایی زندگی می کنند.
امکاناتی که برای معلولین ایران در حال حاضر موجود است، مانند پارکینگ ویژه، دستشویی‌های ویژه ، خودروهای حمل و نقل عمومی مانند اتوبوس و پله‌های برقی، خودروهای ویژه معلولین و سایر امکانات مناسب سازی شده برای معلولین ایران در چه وضعیتی است؟
از سال ۶۷ دیگر تقریبا قوانیتی در این ارتباط تدوین شده است و آخرین قانونی که در رابطه با معلولین به تصویب رسید، قانون ۱۶ ماده‌ای حمایت از حقوق معلولین بوده است.
الان چیزی حدود هفت یا هشت سال است که جنبشی در حمایت از معلولین با یک سرعت نسبتا خوب شروع شده است و بحث مناسب سازی امکان عمومی را در دستور کار خود قرار داده است.
در اقصی نقاط کشور ستادهای مناسب سازی شهرها فعال شده اند. وزارت کشور هم کارگروه هایی تشکیل داده است که روی این قضیه دارند کار می کنند. سازمان بهزیستی هم ناظر بر اجرای این قانون است.
الان در بجث شهرسازی ، پیاده رو سازی و معابر دارد اتفاقات خوبی می افتد و با توجه به اینکه ایران در سال ۸۳ به کنوانسیون جهانی حمایت از معلولین پیوسته ایم و این امر به تصویب مجلس شورای اسلامی هم رسیده است، تقریبا این قانون کنوانسیون مقداری این امر را به عنوان یک قانون بالادستی تقویت کرده است.
این مسائل آن روحیه حق طلبی و حقوق خواهی معلولین را مقداری افزایش داده است.
معلولین هم در قالب انجمن‌های مختلف و سازمان‌های مردم نهاد دارند فعالیت می کنند و این مهم هم به تدریج دارد محقق می شود.
آقای کاری شما به عنوان رئیس هیات مدیره و مدیر عامل این انجمن غیر دولتی «ندای معلولین ایران»، عمده‌ترین مشکلات معلولین ایران را در چه اموری می دانید؟
الان حرکت‌ها و فعالیت‌های جدیدی شروع شده است که ما با این تغییر نگرش‌ها مواجهیم و داریم به تدریج کار می کنیم. درست است که سطح توقعات مقداری بالا است ولی اتفاقات خوبی در طول بیست سال گذشته رخ داده است که الان معلولین با کاهش مشکل مواجه اند. بخصوص معلولین جنگ که اصلا مشکلی ندارند چون از جهات مادی مورد حمایت هستند.
بخشی از معلولین عادی مثل عقب ماندگان ذهنی دارای یک سری مشکلاتی هستند و خانواده‌های آنان درگیر مشکلاتشان هستند و هزینه هاشان تامین نمی شود.
ولی معلولینی که توانمند هستند و دارند در دانشگاه‌های آزاد و سایر دانشگاه‌ها تحصیل می کنند، دولت تا حدود ۵۰ درصد شهریه دانشگاه آنها را تا مقطع دکترا تامین می کند.
همچنین برای ایاب و ذهاب نیز مقدار ناچیزی به آن دسته از معلولینی که تشخیص می دهند که نیازمندند، تعلق می گیرد.
اما این میزان از نظر ما کفاف نمی کند. چون ما اعتقاد داریم که اصلا نباید به این رویه باشد بلکه باید بحث سرویس حمل و نقل عمومی به نحوی پیش برود که همه آنها قابل استفاده برای معلولین هم باشد.
ولی فعلا این اتفاق نیافتاده است. همان طور که در اروپا هم این طور نیست. در اروپا هم شرکت‌های حمل و نقل ویژه‌ای هستند که معلولین به آن شرکت‌ها تلفن می زنند و با این شرکت‌ها می روند و کارهایشان را انجام می دهند و خدمات دیگری به آنها ارائه می دهند.
در ایران هم این اتفاق دارد می افتد. دو سه سالی است که بحث مناسب سازی برای معلولین بالا گرفته و ما امیدواریم که به زودی بتوانیم به یک سطح متوسط در این باره برسیم.
