کشورهای آلمان، نروژ، فرانسه، هند و بریتانیا قصد دارند تا ۲۲ سال آینده فروش خودروهای غیرالکتریکی را در کشورهایشان ممنوع کنند. یکی از اولین کشورهایی که این کار را عملی می‌کند آلمان است.
در سال ۲۰۱۶ در آلمان قانونی به تصویب رسیده که طی آن، فروش وسایل نقلیه با موتور احتراقی داخلی از سال ۲۰۳۰ ممنوع خواهد شد. با اجرایی شدن این قانون یکی از بزرگترین کشورهای سازنده خودرو در جهان و یکی از سه کشور پیشرو در صنعت اتومبیل برای همیشه با تولید موتورهای بنزینی و دیزلی خداحافظی خواهد کرد.
نمایشگاهِ امسال خودرو در فرانکفورت هم نشان می‌داد که شرکت‌های آلمانی بخصوص مرسدس بنز تمام سعی خود را برای تولید خودروهای برقی و هوشمند آغاز کرده‌اند. این اتفاق در کشوری روی می‌دهد که بسیاری از اختراعات مرتبط با موتورهای احتراق داخلی در آن رخ داده است. شرکت مرسدس بنز قصد دارد تا چند سال آینده پیمایش خودرهای خود را در حالت برقی به ۶۰۰ کیلومتر برای هر بار شارژ برساند. البته این شرکت برنامه گسترده ای هم برای استفاده از هیدروژن در واحد‌های پیل سوختی دارد. مرسدس بنز در فرانکفورت نسخه پیل سوختی خودرو شاسی بلند جی ال سی را معرفی کرد. خودرویی که با استفاده از هیدروژن برق مورد نیاز برای موتورهای الکتریکی در آن تامین می‌شود. مجموع قدرت موتورهای الکتریکی این خودرو ۲۰۰ اسب بخار است و می‌تواند با یک بار هیدروژن گیری ۴۴۰ کیلومتر مسافت را طی کنند.
پر کردن مخازن هیدروژن این خودرو تنها سه دقیقه طول می‌کشد که در مقابل شارژ باتری چندین برابر کمتر زمان می‌برد. این روش احتمالا یکی از اصلی‌ترین برنامه‌های خودروسازان آلمانی برای تولید خودروهای برقی از سال ۲۰۳۰ به بعد است.
در خودروهای پیل‌سوختی هیدروژن با اکسیژن هوا مخلوط می‌شود و حاصل این واکنش تولید آب و برق است. برق توسط موتور الکتریکی برای حرکت دادن خودرو مصرف می‌شود. البته بزرگترین مشکل بر سر راه این فناوری موضوع امنیت و ذخیره هیدروژن در فشار بالا یا بصورت مایع است.
هیدروژن یکی از فراوانترین عناصر در طبیعت است. با سوختن هیدروژن هم تنها آب تولید می‌شود. نکته سخت اما ذخیره سازی هیدروژن است. هیدروژن در دمای منفی ۲۵۲ درجه سانتیگراد در فشار سطح دریا به جوش می‌آید. پس مایع سازی هیدروژن بسیار پیچیده و پر خرج است؛ فشرده‌سازی هم دارای فناوری بسیار پیچیدهای است. یکی از روش‌های عملی، ذخیره هیدروژن به وسیله هیدرید است. این روش امیدهای زیادی را برای استفاده در خودروهای آینده پیش روی مهندسان قرار داده است.
اما چه نکته‌ای خودروهای پیل سوختی را از خودروهای الکتریکی برجسته می‌کند که سبب می‌شوند خودروهای آینده بیشتر تمایل به سمت پیل سوختی داشته باشند؟
نکته مهم زمان سریعتر سوختگیری یا شارژ در خودروهای پیلی سوختی است. با فناوری فعلی این خودروها را می‌توان در زمان ۵ دقیقه سوختگیری کرد در حالی که این زمان برای یک خودرو برقی بسیار بیشتر است. نکته دوم و بسیار مهم، پاکتر بودن خودروهای پیل سوختی است.
الکتریسته‌ای که برای خودروهای برقی تأمین می‌شوند ممکن است از روش‌های فسیلی تأمین شده باشد که در نهایت با تولید گازهای گلخانه‌ای مانند خودروهای کنونی به محیط زیست صدمه خواهد زد در حالی که الکتریسته خودروهای پیل سوختی از واکنش هیدروژن و اکسیژن تأمین می‌شود.
البته در استفاده از خودرهای برقی و ممنوعیت استفاده از خودروهای درون سوز آلمان اولین کشور نیست، بلکه نروژ یکی از اولین کشورهایی است که فروش خودروهای بنزینی و دیزلی را از سال ۲۰۲۵ ممنوع خواهد کرد. از سال ۲۰۳۰ به بعد در این کشور حتی کامیون‌ها هم حق استفاده از گازويیل را ندارند.
بریتانیا و فرانسه البته ممنوعیت دیر هنگام تری را نسبت به آلمان و نروژ دارند در این دو کشور از سال ۲۰۴۰ میلادی فروش خودروهایی با سخت فسیلی ممنوع خواهد شد.
در میان کشورهای در حال توسعه هند یکی از پیشگامان ممنوعیت فروش خودروهایی با موتور بنزینی یا دیزلی است. هدف اصلی آن است که از سال ۲۰۳۰ هیچ خودرویی با سوخت فسیلی در این کشور به فروش نرسد.
همچنان موانع بسیاری برای تولید خودروهای الکتریکی در کشورهای در حال توسعه وجود دارد. غیر از نبود زیر ساخت‌های مناسب می‌توان به گران بودن خودروهای الکتریکی اشاره کرد. ارزان ترین مدل خودروی الکتریکی تسلا، ۳۰ هزار دلار قیمت دارد حال آنکه در کشوری مانند هند قیمت اکثر خودروهای بین ۳ تا ۱۰ هزار دلار است.
مشکل بزرگ دیگر آنجاست که اگر قرار باشد سالانه حدود ۹۰ میلیون خودروی الکتریکی در جهان ساخته شود باید راهی برای تولید الکتریسته برای این تعداد خودرو با روش‌های غیر فسیلی یافت. از طرفی زباله باتری‌های لیتیومی‌برای میلیون‌ها خودرو هم می‌تواند در آینده به یکی از مشکلات زیست‌محیطی جهان تبدیل شود.