انیو موریکونه، آهنگساز ایتالیایی که آهنگ‌های او برای فیلم‌هایی چون «خوب بد زشت»، «مأموریت» و «سینما پارادیزو» شهرت جهانی برای او به ارمغان آورد، روز دوشنبه ۱۶ تیر در سن ۹۱ سالگی در رم درگذشت.
او که برنده دو جایزه اسکار و ده‌ها جایزه دیگر نظیر گلدن گلوب، گرمی، بفتا و غیره است، چند روز پیش از این به‌دلیل زمین خوردن با شکستگی استخوان ران مواجه شده بود.
آخرین اسکار موریکونه مربوط به سال ۲۰۱۶ برای بهترین ترانه در فیلم «هشت نفرت‌انگیز» به کارگردانی کوئنتین تارانتینو بود.
او نخست از پذیرش آهنگسازی برای این فیلم سرباز زد اما بعد از آن با این شرط که تارانتینو به او اجازه گسست کامل از سبک موسیقی فیلم‌های وسترنی که ۵۰ سال پیش از این می‌ساخته بدهد، این کار را پذیرفت.
موریکونه برای صدها فیلم، برنامه تلویزیونی و ارکستر آهنگ ساخت اما دوستی‌اش با سرجیو لئونه، کارگردان ایتالیایی، بود که برای او شهرت به همراه آورد و او توانست برای شمار فراوانی از فیلم‌های وسترن ایتالیایی معروف به «وسترن اسپاگتی» در دهه ۱۹۶۰ آهنگ بسازد.
سه‌گانه معروف به «سه‌گانه دلار» یعنی «برای یک مشت دلار»، «برای چند دلار بیشتر» و «خوب، بد، زشت» از جمله این فیلم‌ها هستند.
انیو موریکونه در موسیقی‌های خود از سازهای غیرمتعارفی چون زنبورک، سازدهنی برقی، شیپورک مکزیکی، کُر آنگله و اوکارینا، یک ساز قدیمی چینی به شکل تخم‌مرغ، استفاده می‌کرد.
آهنگ‌های او را صداهای طبیعی چون سوت زدن، صدای شلیک تفنگ و آوای وحش همراهی می‌کرد.
انیو موریکونه (راست) همراه با کوئنتین تارانتینو
او از تداعی شدن کار خود با سبک «وسترن اسپاگتی» چندان راضی نبود و همیشه در گفت‌وگو با افراد، به خصوص در بیرون از ایتالیا، به آنها یادآوری می‌کرد که زندگی هنری او، پیش و پس از فیلم‌هایی که با لئونه ساخته یک زندگی خلاقانه و پرثمر بوده است.
موریکونه در سال ۲۰۰۷ در مصاحبه‌ای گفت: «این برچسب مثل کنه به من چسبیده است و نمی‌دانم چرا. بعد از این همه فیلم که ساخته‌ام مردم فقط به 'یک مشت دلار' فکر می‌کنند و در همان ۳۰ سال پیش گیر کرده‌اند».
یکی از مشهورترین موسیقی‌های متن موریکونه مربوط به فیلم «مأموریت» ساخته رولند جافی در سال ۱۹۸۶ بود؛ آهنگی که موریکونه برای آن نامزد اسکار شد و جایزه گلدن گلوب را از آن خود کرد.
برای موسیقی این فیلم که قصه مبلغان مذهبی در آمریکای جنوبی قرن هجدهم است، موریکونه همسرایی مذهبی اروپایی را با طبل‌نوازی بومی همراه کرد.
در ایتالیا موریکونه دوستی نزدیکی با جوزپه تورناتوره، کارگردان معروف، پیدا کرد که فیلم «سینما پارادیزو» او در سال ۱۹۸۹ جایزه بهترین فیلم خارجی را از خود کرد.
از ایتالیای موسولینی تا پیشنهاد هالیوودی
انیو موریکونه در سال ۱۹۲۸ در ایتالیای تحت سلطه دیکتاتور فاشیست، بنیتو موسولینی، به دنیا آمد. او موسیقی را از پدرش آموخت که شیپورزنی در یک ارکستر کوچک بود.
انیو در ۱۲ سالگی وارد کنسرواتور رم شد و در آنجا نواختن ترومپت، موسیقی کُر و آهنگسازی آموخت و سپس او را برای پیوستن به آکادمی مشهور سانتا چچیلیا انتخاب کردند.
او در آغاز برای تئاتر و برنامه‌های رادیویی آهنگ می‌ساخت و سپس در دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ کار با چند تن از شناخته‌شده‌ترین ستارگان موسیقی پاپ ایتالیا را آغاز کرد.
موریکونه از معدود ایتالیایی‌هایی است که بدون زندگی در آمریکا از افسانه‌های هالیوود شد. او می‌گفت که یک بار یک استودیو به او ویلایی مجلل در کالیفرنیا پیشنهاد کرد اما او این پیشنهاد را نپذیرفت.
او به خبرنگاران گفت که «همه دوستان من اینجا هستند و همچنین تعداد زیادی کارگردان که مرا دوست دارند و ارزش کارم را می‌دانند».
موریکونه همواره می‌گفت که تأسف بزرگش این است که هیچ وقت با استنلی کوبریک همکاری نکرده است.
انیو موریکونه سال ۱۹۵۶ با ماریا تراویا ازدواج کرد که حاصل این ازدواج سه پسر و یک دختر است.