«نباید پیشاپیش دیپلماسی میان ایران و آمریکا را مردود بدانیم»

۱۳۰عضو مجلس نمایندگان آمریکا در نامه‌ای خطاب به باراک اوباما، رییس جمهوری این کشور، از وی خواسته‌اند با توجه به انتخاب حسن روحانی به عنوان رییس جمهوری ایران، برای حل اختلافات موجود بین دو کشور با وی وارد مذاکره شود.

این نامه توسط دیوید پرایس، نماینده دموکرات از کارولینای شمالی و چارلز دنت، نماینده جمهوریخواه از پنسیلوانیا تهیه شده است.

دیوید پرایس در این خصوص با رادیو فردا گفت‌و‌گو کرده است:

رادیو فردا: در این نامه اشاره کرده‌اید که «ایران رئیس جمهوری را بر بستر میانه روی و اصلاح انتخاب کرده است، تاریخ نیز به ما نشان داده که در قبال چشم انداز تحولی معنادار در این کشور باید هوشیارانه برخورد کرد». ممکن است توضیح بدهید منظورتان از «تحول معنادار» چیست و چطور این تحول می‌تواند به اندازه کافی معنادار باشد که در نهایت منشأ تماس و ایجاد ارتباط ایالات متحده با ایران شود؟

گفت‌و‌گوی فرد پطروسیان با دیوید پرایس، عضو مجلس نمایندگان آمریکا

دیوید پرایس: تحولی که ما به دنبال آن هستیم، رویکرد جدی ایران در گفت‌وگوها است که به توافقی میان ایران و جامعه جهانی برای توقف [تلاش] برای ساخت جنگ‌افزار هسته‌ای منجر شود و البته از همین رهگذار و به واسطه عادی‌سازی روابط ایران با دیگر کشورهای جهان، دستاوردهای بزرگی عاید این کشور خواهد شد. در عین حال ساخت این جنگ‌افزارهای هسته‌ای توسط ایران حقیقتاً غیرقابل قبول است و رئیس جمهوری نیز چنین چیزی را مطرح کرده... سابقه رئیس جمهوری جدید ایران [نیز] حاکی از وجود سطحی از آمادگی برای دیپلماسی و [مذاکره] درباره مسأله هسته‌ای است.

هدف از نگارش نامه فراحزبی ما به رئیس جمهوری ایالات متحده هم تشویق ایشان و دیگر مذاکره‌کنندگان به آزمودن شرایط ناشی از تحولات اخیر بود که ببینیم چه امکاناتی برای پیشبرد نوعی دیپلماسی موفقیت‌آمیز ایجاد شده است.

شما در نامه‌تان نوشته‌اید «باید هوشیار بود که با اقداماتی تحریک آمیز امکان چنین پیشرفتی را از بین نبریم و زمینه تضعیف احتمالی رئیس جمهوری منتخب جدید ایران را در برابر محافظه کاران ایجاد نکنیم». آیا منظورتان از «اقدامات تحریک آمیز» تشدید تحریم‌ها یا تهدید نظامی است؟

خیر، ما درباره مسأله تحریم‌ها به شکلی باز برخورد می‌کنیم. تحریم‌ها بخش مهمی از تلاش برای اعمال فشار بر روی ایران هستند، اما تحریم‌ها به خودی خود راه حلی دیپلماتیک به شمار نمی‌روند. تحریم یک ابزار است و می‌بایست با هدف واکنش به هر آنچه ایران انجام می‌دهد - یا از انجام آن سرباز می‌زند، - وضع و اجرا شوند.

بنابراین منظور اصلی ما این است که بگوییم نمی‌بایست عجولانه درباره رئیس جمهوری جدید ایران قضاوت کنیم یا پیشاپیش انجام هرگونه تلاش سازنده دیپلماتیک را مردود بدانیم، ما نیاز داریم بررسی کنیم و ببینیم چنین تلاش‌هایی چه امکاناتی را به دنبال خواهد داشت.

آیا شما فکر می‌کنید در مذاکرات آینده هسته‌ای ۵+۱ با ایران که احتمالا پاییز برگزار می‌شود، آمریکا به ایران نشانه‌ای ارائه خواهد کرد تا تهران موافقت کند که غنی‌سازی را متوقف کند؟

پاسخ این سؤال را نمی‌دانم و فکر نمی‌کنم به استثنای خود ایرانی‌ها کَسِ دیگری بداند. ما باید دیپلماسی را به موازات دیگر اقدام‌ها پیگیری کنیم. از دید من در برابر ما راه دیگری وجود ندارد که بفهمیم مذاکرات با ایران احتمال موفق شدن خواهند داشت یا خیر. این مسأله تلاش ما را می‌طلبد و به باور من، در چنین وضعیتی، حتی در برابر سرسخت ترین دشمنان، نباید از کنار تغییر در رهبری [در دولت ایران] به سادگی گذشت. برعکس، تغییر در رهبری فرصتی برای آزمودن این تحول و بررسی چگونگی ایجاد پیشرفت از این رهگذار است و من معتقدم که رئیس جمهوری ما هم چنین برنامه‌ای را به پیش خواهد برد.

به همین جهت، این نامه فراحزبی از سوی مجلس نمایندگان در عمل حامی چنین سیاستی است و از این جریان پشتیبانی می‌کند.

آیا شما از گفت‌وگوی مستقیم بین ایران و ایالات متحده آمریکا به عنوان بهترین شیوه برای یافتن راه حلی برای مشکلات دوطرفه حمایت می‌کنید؟

من درباره این موضوع پیش داوری نمی‌کنم، فکر می‌کنم نیاز داریم که درباره گفت‌و‌گو در همه زمینه‌ها و به تمامی اَشکالِ ممکن به شکلی باز برخورد کنیم و اگر چنین مسأله‌ای به معنای انجام گفت‌وگوی مستقیم با ایران بود، [آن را مد نظر قرار دهیم]. اما در عین حال هر دو طرف باید حُسن نیت و جدیت خود را نشان دهند. ما نیز از رئیس جمهوری جدید ایران چنین انتظاری داریم. باید با زیر نظر گرفتن رفتار آنها ببینیم امکانات پیش رویمان چیست.

همان طور که در نامه ما هم تصریح شده، درباره یأس احتمالی هم [خود را آماده کرده‌ایم] و دچار توهم نیستیم، می‌دانیم که برنامه میانه‌روها در آن کشور پیش از این نیز به شکست انجامیده است. می دانیم که رئیس جمهوری جدید درباره مسأله هسته‌ای پیام‌های متناقضی فرستاده، بنابراین با خوش‌خیالی به مسائل نگاه نمی‌کنیم ولی بدگمان هم نیستیم، بلکه می‌خواهیم اطمینان حاصل کنیم که هرگونه گزینه مثبتی را به طور کامل بررسی کرده‌ایم.