شیرین عبادی و شش سازمان حقوق بشری با انتشار بیانیهای از مقامهای ایران خواستهاند تا به حصر خانگی «خودسرانه» مهدی کروبی، میرحسین موسوی و زهرا رهنورد فورا پایان داده و آزار و اذیت و بازداشت فرزندان این افراد را متوقف کنند.
این بیانیه مشترک که روز چهارشنبه، ۲۵ بهمنماه، منتشر شده، به امضای شیرین عبادی و شش سازمان حقوق بشری، سازمان عفو بین الملل، دیدبان حقوق بشر، گزارشگران بدون مرز، کمپین بینالمللی حقوق بشر در ایران، فدراسیون بینالمللی جامعههای حقوق بشر و جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران رسیده است.
شیرین عبادی در این بیانیه با اعتراض به حصر خانگی میرحسین موسوی، زهرا رهنورد و مهدی کروبی آورده است: «مسوولان حکومت ایران دو سال است که این چهره های مخالف را بدون هر گونه توجیه حقوقی یا امکان دادرسی قانونی، از اساسیترین حقوق خود محروم کردهاند. آنها و خانوادههایشان نباید حتی یک روز دیگر در این شرایط کاملا توجیهناپذیر و توهینآمیز به سر ببرند.»
پس از فراخوان مهدی کروبی و میرحسین موسوی برای برگزار تظاهرات در حمایت از «بهار عربی»، مأموران امنیتی و اطلاعاتی ۲۵ بهمنماه ۱۳۸۹ این دو نامزد پیشین انتخابات ریاست جمهوری را به همراه همسرانشان در حصر خانگی قرار دادند. ماموران امنیتی جمهوری اسلامی شهریورماه سال ۱۳۹۰ به حصر فاطمه کروبی پایان دادند.
خانم عبادی در این بیانیه آورده است: «اگر مقامات مسئول ایران مدارکی در اختیار داشتند که نشان میداد این چهرههای مخالف جرم مهمی مرتکب شدهاند، باید مدتها پیش به آنها تفهیم اتهام میکردند و آنها را به شیوهای عادلانه و شفاف مورد پیگرد قرار میدادند. واقعیت این است که خودداری آنها از این کار در دو سال گذشته نشان میدهد که هیچ مدرکی ندارند و حبس خانگی این سه منتقد حکومت با انگیزه سیاسی ادامه دارد.»
در کنار حصر دو ساله این سه تن، ۲۳ بهمنماه امسال نیز دو فرزند میرحسین موسوی و زهرا رهنورد، نرگس و زهرا، را به مدت چند ساعت «بازداشت» کردند. در همین روز محمدحسین کروبی، فرزند ارشد مهدی کروبی نیز در منزل مسکونی خود بازداشت و پس از ۹ ساعت بازجویی آزاد شد.
طبق گزارشها، روز ۲۵ بهمنماه نیز دو دختر میرحسین موسوی، نرگس و کوکب، به دادسرای اوین احضار شدهاند.
شیرین عبادی و شش گروه حقوق بشری در بیانیه خود از مسئولان جمهوری اسلامی ایران خواستهاند تا تمام کسانی را که به خاطر استفاده از حق آزادی بیان و حق آزادی برگزاری گردهمایی و یا ایجاد تشکل بازداشت شدهاند، «فوری و بدون قید و شرط» آزاد کنند.
خانم عبادی در این خصوص گفته است: «سی و چهار سال پس از برقراری یک جمهوری اسلامی که با تأکید بر آزادی و عدالت بود تشکیل شد، امروز زندانهای ایران مملو از صدها زندانی سیاسی و عقیدتی است که بسیاری از آنها شهروندان عادی هستند و تنها جرمشان بیان نظرشان بوده است.»
این بیانیه مشترک که روز چهارشنبه، ۲۵ بهمنماه، منتشر شده، به امضای شیرین عبادی و شش سازمان حقوق بشری، سازمان عفو بین الملل، دیدبان حقوق بشر، گزارشگران بدون مرز، کمپین بینالمللی حقوق بشر در ایران، فدراسیون بینالمللی جامعههای حقوق بشر و جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران رسیده است.
شیرین عبادی در این بیانیه با اعتراض به حصر خانگی میرحسین موسوی، زهرا رهنورد و مهدی کروبی آورده است: «مسوولان حکومت ایران دو سال است که این چهره های مخالف را بدون هر گونه توجیه حقوقی یا امکان دادرسی قانونی، از اساسیترین حقوق خود محروم کردهاند. آنها و خانوادههایشان نباید حتی یک روز دیگر در این شرایط کاملا توجیهناپذیر و توهینآمیز به سر ببرند.»
پس از فراخوان مهدی کروبی و میرحسین موسوی برای برگزار تظاهرات در حمایت از «بهار عربی»، مأموران امنیتی و اطلاعاتی ۲۵ بهمنماه ۱۳۸۹ این دو نامزد پیشین انتخابات ریاست جمهوری را به همراه همسرانشان در حصر خانگی قرار دادند. ماموران امنیتی جمهوری اسلامی شهریورماه سال ۱۳۹۰ به حصر فاطمه کروبی پایان دادند.
خانم عبادی در این بیانیه آورده است: «اگر مقامات مسئول ایران مدارکی در اختیار داشتند که نشان میداد این چهرههای مخالف جرم مهمی مرتکب شدهاند، باید مدتها پیش به آنها تفهیم اتهام میکردند و آنها را به شیوهای عادلانه و شفاف مورد پیگرد قرار میدادند. واقعیت این است که خودداری آنها از این کار در دو سال گذشته نشان میدهد که هیچ مدرکی ندارند و حبس خانگی این سه منتقد حکومت با انگیزه سیاسی ادامه دارد.»
در کنار حصر دو ساله این سه تن، ۲۳ بهمنماه امسال نیز دو فرزند میرحسین موسوی و زهرا رهنورد، نرگس و زهرا، را به مدت چند ساعت «بازداشت» کردند. در همین روز محمدحسین کروبی، فرزند ارشد مهدی کروبی نیز در منزل مسکونی خود بازداشت و پس از ۹ ساعت بازجویی آزاد شد.
طبق گزارشها، روز ۲۵ بهمنماه نیز دو دختر میرحسین موسوی، نرگس و کوکب، به دادسرای اوین احضار شدهاند.
شیرین عبادی و شش گروه حقوق بشری در بیانیه خود از مسئولان جمهوری اسلامی ایران خواستهاند تا تمام کسانی را که به خاطر استفاده از حق آزادی بیان و حق آزادی برگزاری گردهمایی و یا ایجاد تشکل بازداشت شدهاند، «فوری و بدون قید و شرط» آزاد کنند.
خانم عبادی در این خصوص گفته است: «سی و چهار سال پس از برقراری یک جمهوری اسلامی که با تأکید بر آزادی و عدالت بود تشکیل شد، امروز زندانهای ایران مملو از صدها زندانی سیاسی و عقیدتی است که بسیاری از آنها شهروندان عادی هستند و تنها جرمشان بیان نظرشان بوده است.»