بیشتر بخوانید:
جان هيوز سردبير سابق کريستين ساينس مونيتور و از معاونان اسبق وزارت خارجه آمريکا است.
جان هيوز در آغاز مطلب خود می‌نويسد: «طی سی سال گذشته دولت آمريکا روش‌هايی مثل تغيير رژيم، اقدام نظامی و منزوی ساختن را در قبال ايران تجربه کرده است بدون آنکه هيچ يک نتيجه‌ای در بر داشته باشند. اکنون باراک اوباما قرار است سياست تماس با ايران را تجربه کند. اما نبايد در اين مورد دستپاچه شد. قرار نيست همين فردا آقای اوباما با احمدی‌نژاد در تهران چای بنوشد و بعيد است که ايران به سرعت از سياست‌های خطرناک خود – برنامه‌های هسته‌ای، حمايت از گروه‌های مسلح و ترويست و دشمنی با اسرائيل – دست بردارد.
نويسنده کريستين ساينس مونيتور می افزايد: «ممکن است در ابتدا دفتر کوچکی از نمايندگی ديپلماتيک آمريکا در تهران گشايش يابد و در نهايت تبادل فعاليت و تماس‌های فرهنگی، ورزشی و غيردولتی بين دو کشور به جريان بيافتد».
جان هيوز به باراک اوباما يادآوری می کند که به گفته فؤاد عجمی، تحليلگر ارشد خاورميانه، «رهبران مذهبی ايران بسيار زيرک و کارکشته‌اند» و می افزايد که رئيس جمهور جديد آمريکا بايد هشدارهای موسسه بروکينگ و شورای سياست خارجی آمريکا را مد نظر داشته باشد که «روند تماس با ايران بايد بدون ايجاد تنش در منطقه و به موازات تغييرات بنيادی در سازوکارهای سياست داخلی ايران پيش برود».
نويسنده کريستين ساينس مونيتور به بلند پروازی های حکومت ايران و گسترش نفوذ اين کشور در منطقه از جمله ائتلاف با حکومت سوريه، نفوذ در لبنان و عراق و حتی احتمال تأثيرگذاری مثبت در بحران افغانستان اشاره می کند و سپس می‌نويسد: «آنهايی که تماس آمريکا با حکومت های متخاصم را امری جديد می‌دانند بايد به خاطر بياورند که جرج بوش مذاکره با ايران را در سطوح پايين آغاز کرد».
جان هيوز می افزايد: «سياست‌مداران با تجربه می‌دانند که قبل از آغاز هر نوع تماسی در حد رهبری کشور، زمينه اين کار بايد فراهم شود و طرف مقابل بايد برخی معيارهای ديپلماتيک را رعايت کند. در عين حال بايد با استفاده از مذاکره‌کنندگان و مقامات ديگر، ابتدا سطح گفتگوها و مسائل مطرح در آن را ارتقاء داد».
نويسنده کريستين ساينس مونيتور با بر شمردن تعدادی از مقامات ارشد در دولت و دستگاه سياست خارجی باراک اوباما می نويسد: « تمام اين افراد موضع روشن و سختگيرانه ای در قبال ايران دارند هر چند فعلا روش تماس را به اقدامات ديگر ترجيح می دهند».
«مذاکره با ایران مثل رفتن به بازار تهران است»
جان هيوز با نقل قول ديگری از فؤاد عجمی کارشناس ارشد امور خاورميانه می نويسد: «مذاکره با رهبران ايران مثل رفتن به بازار تهران است، پر از چانه زنی و شگردهای ديگر در معامله و مذاکره. در عين حال اوضاع داخلی ايران نيز آرام نيست و در انتخابات رياست جمهوری که در اوايل تابستان برگزار خواهد شد، سياست‌مداران ميانه‌رو محمود احمدی‌نژاد را به چالش خواهند کشيد. اين می تواند موقعيتی باشد برای ايران تا گشايش مناسبات با دولت جديد آمريکا را تجربه کرده و از مشوق‌های آن بهره‌مند شود».
نويسنده کرستين ساينس مونيتور در ادامه مطلب به مواردی اشاره می کند که می تواند از سوی حکومت ايران مشوق يا دريافت امتياز از آمريکا تلقی شود؛ از جمله رفع سوء ظن در مورد احتمال وجود هر نوع نقشه پنهانی آمريکا برای استفاده از خاک عراق عليه ايران.
به نوشته جان هيوز دولت باراک اوباما می‌تواند از شدت مجازات و تحريم‌های اقتصادی عليه ايران بکاهد. اين امکان وجود دارد که دارايی‌های مسدود شده ايران آزاد شود، پيشنهادهایی برای همکاری‌های اقتصادی ارائه شود و در نهايت موضوع به رسميت شناختن ديپلماتيک حکومت ايران نیز می تواند بيان شود. هم‌زمان گسترش همکاری و تبادل فرهنگی، هنری و ورزشی، عاملی خواهد بود در مسير عادی سازی مناسبات دو کشور.
جان هيوز در پايان تحليل خود در روزنامه کريستين ساينس مونيتور می‌نويسد: «باراک اوبا ما بر اساس سياست «تغيير» در کارزار انتخاباتی خود به پيروزی رسيد. اکنون زمان آن فرا رسيده تا ببينيم آيا تغييری هم در سياست آمريکا در قبال ايران- که قادر است صلح در منطقه خاورميانه را به خطر بياندازد- به‌وقوع خواهد پيوست يا نه؟