سه مقام پارلمان اروپا خواستار آزادی فوری آرش صادقی شدند

آرش صادقی، دانشجوی زندانی.

سه مقام مسئول در پارلمان اروپا با ارسال نامه‌ای به سفیر ایران در بلژیک خواستار خاتمه فوری حبس انفرادی آرش صادقی، فعال دانشجویی زندانی در ایران، و «آزادی بی قید و شرط» او شدند.

این سه مسئول پارلمان اروپا در نامه خود نوشته‌اند: «از آنجا که آرش صادقی تنها به خاطر استفاده مسالمت‌آمیز از حق آزادی بیان به زندان افتاده، از نظر ما او یک زندانی عقیدتی است و به این خاطر آزادی بی قید و شرط او را خواستاریم.»

آرش صادقی، عضو ستاد ۸۸ میرحسین موسوی در زمان انتخابات و فعال دانشجویی دانشگاه علامه طباطبایی، درتاریخ ۶ دی ۱۳۸۸، روز عاشورا، بازداشت شد و از آن پس به طور مکرر آزاد و دوباره زندانی شده است.

بنا به نامه‌ای که در هفته جاری منتشر شد و به امضای ۲۰۰ نفر از فعالان سیاسی رسیده است، آرش صادقی از اواسط خردادماه، اوایل ماه ژوئن، در اعتصاب غذا به سر می‌برد.

نامه سه مسئول پارلمان اروپا که در تاریخ ۲۷ ژوئن ۲۰۱۳ به سفارت ایران ارسال شده می‌افزاید: «از شما می‌خواهیم اطمینان دهید که در حال حاضر و بنا بر استانداردهای کنوانسیون جهانی حقوق بشر که ایران هم آنها را امضا کرده است، آرش صادقی مورد شکنجه و دیگر بدرفتاری‌ها قرار نمی‌گیرد، به طور مرتب به خانواده او و وکیلش اجازه ملاقات داده شود و به نیازهای پزشکی او توجه شود و بلادرنگ از سلول انفرادی بیرون آورده شود.»

این نامه به امضای باربارا لوخبیهلر، رئیس کمیته فرعی حقوق بشر پارلمان اروپا، ایزابل دوران، معاون پارلمان اروپا، و تاریا کرونبرگ، رئیس هیئت ایران و اتحادیه اروپا در پارلمان اروپا، رسیده و به محمود بریمانی، سفیر ایران در بلژیک، ارسال شده است.

احمد شهید، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران، نیز در بخشی از گزارش ۲۳ سپتامبر ۲۰۱۱ (مهرماه سال ۹۰) خود به مسئله بدرفتاری با آرش صادقی پرداخته بود.

در آن گزارش ذکر شده بود که «آرش صادقی، فعال دانشجویی که محروم از تحصیلات عالی شده است در آوریل ۲۰۱۱ به دنبال اعتصاب غذا به کما فرو رفت. صادقی همچنین بنابر گزارش‌ها دچار مشکلات فیزیکی به دلیل ضرب و شتم مداوم و شکنجه همچون عفونت ریه و فلج عضو شده است».

آرش صادقی در دورانی که بیرون از زندان بود در گفت‌وگو با وب‌سایت روزآن‌لاین از نحوه بازجویی‌اش سخن گفته و اعلام کرده بود که در دوران بازداشت دو بار کتفش در رفته و دندانش شکسته است. او با این همه اضافه کرده بود که بدترین آزار بدنی برای او کندن موی دست و صورت و سینه‌اش در طول بازجویی بوده است.

«شکنجه» و حبس‌های مکرر

سه مسئول پارلمان اروپا در بخش دیگری از نامه خود به سفیر ایران در بلژیک جزئیاتی از روند بازداشت‌ها و آزادی‌های آرش صادقی را تشریح کرده‌اند.

در این نامه آمده است که «بنا بر اطلاعات ما، آرش صادقی دانشجوی ترم ششم رشته فلسفه در دانشگاه علامه طباطبایی، یک عضو انجمن اسلامی دانشگاه و عضو دفتر تبلیغات انتخاباتی میرحسین موسوی در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۰۹ بوده است. او به دنبال اعتراض‌های خیابانی، در ۹ ژوئیه ۲۰۰۹ دستگیر شد.»

این نامه می‌افزاید: «او در ماه اوت ۲۰۰۹ بدون این که تفهیم اتهام شود، آزاد شد. صادقی تحصیلات خود را از مهرماه در دانشگاه علامه طباطبایی از سر گرفت، اما دوباره در ماه دسامبر ۲۰۰۹ بازداشت شد و در مارس ۲۰۱۰ آزاد شد، بدون این که این بار نیز به جرمی محکوم شده باشد. او برای سومین بار در ژوئن ۲۰۱۰ دستگیر شد و در اوت ۲۰۱۰ آزاد شد. پس از سومین آزادی‌اش، وکیل او، محمود علیزاده طباطبایی، به آگاهی او رساند که در شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران، به ریاست قاضی پیرعباسی، به جرم "تبلیغات علیه حکومت" و "اجتماع و توطئه علیه امنیت ملی" به شش سال زندان محکوم شده است.»

نامه مسئولان اروپایی ادامه می‌دهد: «نیروهای اطلاعاتی در ساعت چهار و سی دقیقه بامداد روز ۳۰ اکتبر ۲۰۱۰ با حکم دستگیری آرش صادقی، وارد خانه او شدند. مادر صادقی از شدت ترس، شوکه شد و در اثر حمله قلبی جان خود را از دست داد. آرش صادقی که در آن زمان در خانه نبود، در ۲۱ دسامبر ۲۰۱۰ به پای خود به زندان اوین رفت. بلافاصله او به بخش ۲۰۹ زندان اوین منتقل شد. بنا بر اطلاعات منابع موثق ما، او تحت شکنجه نیروهای اطلاعاتی قرار گرفت تا رابطه مرگ مادرش با یورش نیروهای امنیتی به خانه‌شان را تکذیب کند.»

در بخش دیگری از این نامه درباره آرش صادقی آمده است: «یک سال پس از این دستگیری و تقریباً یک ماه پیش از آزادی‌اش، درباره پرونده‌اش به او گفته شد که دادگاه تجدید نظر، محکومیت زندان او را از شش سال به پنج سال کاهش داده است، تنها زمانی این حرف گفته شد که او یک سال در زندان گذرانده بود. بنابراین او در ۱۵ دسامبر ۲۰۱۱ آزاد شد ـ آرش صادقی دوباره در ۱۵ ژانویه ۲۰۱۲ دستگیر شد و از آن تاریخ تا امروز، همچنان در بند ۲۰۹ زندان اوین نگهداری می‌شود، بدون این که از وضعیت خویش کوچک‌ترین اطلاعاتی داشته باشد.»

این نامه افزوده‌ است که «از طریق منابع معتبر و قابل اعتماد مطلع شدیم که در عرض یک سال و نیم گذشته او فقط دو بار با پدربزرگ خود ملاقات داشته است. هیچ یک از دیگر زندانیان او را در طی این مدت آخرین بازداشت، در اتاق‌های عمومی در بند ۲۰۹ ندیده است. تصور می‌شود که او را در سلول‌های انفرادی نگه‌داری می‌کنند و هیچ‌کس از وضعیت سلامتی جسمانی و روانی او خبر ندارد. ما حتی مطمئن نیستیم که او زنده است، هر چند که وکیل پیشین او گفته است که شایعات درباره مرگ او درست نیست.»