خبرگزاری مهر گزارش داده که یکی از مراکز نگهداری معلولان، چند ماه قبل به دلیل «اثبات شکنجه و اذیت و آزار» پلمب شده و والدین «تعداد زیادی» از این معلولان نیز از مدیر این مرکز شکایت کرده‌اند.
در این گزارش با اشاره به گفته‌های والدین تعدادی از معلولان ذهنی و جسمی این مرکز و همچنین گزارش بازرسان، مواردی چون «ضرب و شتم»، «سگ درمانی» و «زنجیر درمانی» به عنوان نمونه‌هایی از «شکنجه» معلولان در این مرکز ذکر شده است.
این خبرگزاری همچنین بدون ذکر نام، تصویر گزارش سازمان پزشکی استان البرز درباره «اصابت جسم سخت» و چندین مورد «خراشیدگی» در بدن یکی از این معلولان را منتشر کرده است.
براساس این گزارش، خانم صفایی، مادرخوانده یکی از معلولان به نام علی، در سال ۹۲ متوجه شده که فرزندخوانده‌اش را در این مرکز «کتک زده‌اند» اما او نتوانسته «تخلفات رخ داده» را اثبات کند تا اینکه در نهایت مدیرکل بهزیستی استان البرز با مشاهده فیلم‌های دوربین مداربسته نصب شده در این مرکز به «زنجیر کردن معلولان روی تخت و ضرب و شتم» آن‌ها پی برده و این مرکز «چند ماه قبل» پلمب شده است.
خانم صفایی به نقل از فرزند معلولش که «قدرت تکلم دارد» گفت که «یک شب سگ به جانش انداختند و او از ترس فرار کرده و بعد کتفش در رفته است».
علی نیز که به گفته مادرخوانده‌اش «لب مرز است و هوشیاری خوبی دارد» گفت: «اسمش برفی بود. سگ بزرگ و سفید و دندان‌هایش را فراموش نمی‌‌کنم. خیلی ترسیده بودم. جرات نداشتند دست من را زنجیر ببندند اما برای بقیه را بستند. یکبار پرستار یادش رفته بود زنجیر را باز کند و بچه‌ها تا ظهر دستان‌شان با زنجیر روی تخت بسته شده بود».
براساس این گزارش، یک روز یکی از کارکنان این مرکز «روی» یکی از معلولان «افتاده» بوده و می‌خواسته او را «خفه» کند.
والدین برخی از معلولان از سال ۹۰ متوجه «کبودی یا زخم» در بدن فرزندان خود شده بودند اما باورشان نمی‌شده که «این علایم بر اثر ضرب و شتم باشد».
در این گزارش به «بریدگی شدید روی شکم» یکی از معلولان «ذهنی و جسمی» ۲۰ ساله این مرکز به نام سینا اشاره شده و از آن به عنوان «آثار شکنجه» در این مرکز نام برده است.
وحید عبدالحسینی، پدر سینا، نیز به خبرگزاری مهر گفته که از سال ۹۲ متوجه «گاز گرفتگی، ضرب و شتم و کبودی» روی دست و بدن فرزندش شده است.
سینا چهار روز بعد از تعطیلی این مرکز در «کما» بوده است.
بر اساس این گزارش، این مرکز نگهداری از معلولان که در گزارش اشاره‌ای به نام آن نشده، از سال ۷۹ با مجوز اداره بهزیستی استان البرز کار خود را آغاز کرده و سپس «با کمک خیرین و هزینه‌های دریافت شده از والدین» کار خود را توسعه داده و ۱۳۹ معلول را نگهداری می‌‌کرد.
با این حال آقای فرزین، از مدیران سابق این مرکز گفته است که بعد از پلمب این مرکز به جای ۱۳۹ نفر، ۱۲۵ معلول در این مرکز بوده‌اند «یعنی آمار فوتی‌ها ارائه نشده» است.
به گفته آقای فرزین، این مرکز به صورت «غیر قانونی» به جای ۳۷۰ هزار تومان، ماهیانه ۵۰۰ هزار تومان بابت نگهداری هر معلول دریافت می‌کرده است.
خانم محمدی، روان‌شناسی که یک ماه با این مرکز همکاری کرده است، نیز به خبرگزاری مهر گفت: «یکبار برای تعمیرات، تخت‌ها را جمع کردند و بچه‌ها مجبور بودند تمام روز ایستاده باشند و شب هم به سختی بخوابند. من خیلی اعتراض کردم اما پاسخی ندیدم برای همین استعفا دادم».
در همین حال «مادریار» این مرکز نیز گفته است که معلولان این مرکز تنها «نان خشک آب زده» می‌‌خوردند و گوشت‌ها و مرغ‌های اهدایی «وارد آشپزخانه این مرکز نمی‌‌شد».
مقامات سازمان بهزیستی هنوز به گزارش خبرگزاری مهر واکنشی نشان نداده‌اند.
مراکز خصوصی نگهداری معلولان با مجوز سازمان بهزیستی فعالیت می‌کنند.
به گزارش سایت سازمان بهزیستی کل کشور، در استان تهران و با مجوز سازمان بهزیستی، ۱۱ مرکز برای نگهداری معلولان ذهنی زیر ۱۴ سال و ۲۵ مرکز برای نگهداری معلولان ذهنی بالای ۱۴ سال فعالیت می‌کنند.
برخی از مراکز نگهداری معلولان در ایران نیز به صورت خیریه اداره می‌‌شوند و وبسایت خیریه‌های ایران نام بیش از ۱۴۰ موسسه خیریه نگهداری از معلولان را منتشر کرده است.