«اینترنت‌گردی وقت تلف کردن نیست»

نتیجه یک پژوهش علمی نشان می‌دهد که وقت گذرانی در اینترنت و دوست‌یابی در شبکه‌های اجتماعی مهارت‌های فردی نوجوانان را برای برقراری ارتباط با دنیای مدرن آسان‌تر می‌کند و آنها را در ارتباطی مستمر با فن‌آوری نگاه می‌دارد.


«طرح جوانی دیجیتال» عنوان پژوهشی است که بنیاد آمریکایی «مک‌آرتور» با مطالعه بر روی ۸۰۰ نوجوان انجام داده است.


نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که صرف وقت در دنیای مجازی به نوجوانان آموزش می‌دهد که چگونه با دیگران معاشرت کنند، چطور از دیگران بیاموزند و خوش بگذرانند.


دکتر میزوکو ایتو، مدیر این طرح پژوهشی، می‌گوید که جوانان قرارهایشان را در شبکه‌هایی مثل «فیس‌بوک» و «مای‌اسپیس» می‌گذارند و این شبکه‌های اجتماعی رفته رفته جای پارک‌ها و خیابان‌ها را گرفته‌اند.


دکتر میزوکو ایتو، مدیر این طرح پژوهشی، می‌گوید که جوانان قرارهایشان را در شبکه‌هایی مثل «فیس‌بوک» و «مای‌اسپیس» می‌گذارند و این شبکه‌های اجتماعی رفته رفته جای پارک‌ها و خیابان‌ها را گرفته‌اند.

خانم ایتو اضافه می‌کند که جوان‌ها با صرف وقت در این‌گونه شبکه‌های اجتماعی اینترنتی نه تنها «وقت تلف نمی‌کنند» بلکه از این طریق حتی زبانی خارجی می‌آموزند و ریزه‌کاری‌هایی فنی و بعضی کارهای حرفه‌ای، مانند تدوین ویدئو، را نیز فرا می‌گیرند.


البته اختلاف زیادی هم میان کسانی هست که به جهان مجازی اینترنت دسترسی دارند و آنهایی که شاید علاقه ای به اینترنت ندارند و یا اصولاً از داشتن اینترنت محرومند.


این پژوهش از پدر و مادرها خواسته است که، تا دیر نشده، دست به کار شوند و با سرعت پیشرفت در دنیای فن‌آوری همگام شوند.


به گفته محققان این پژوهش، اکنون دیگر خطر اینترنت برای نوجوانان دیگر تنها به سوء استفاده غریبه ها از آنان محدود نمی شود بلکه صرف کردن زمان زیاد پای اینترنت هم خود عامل دیگری است.


در این پژوهش همچنین در بررسی رفتار اینترنتی افراد مورد مطالعه، به نکته‌ای دیگر نیز اشاره شده است: از آنجا که شبکه‌های اجتماعی در اینترنت به مثابه «پاتوق» نوجوانان به شمار می‌رود، آنها به هیچ وجه حاضر نیستند در صفحه فیس‌بوک یا مای‌اسپیس خود به صفحه پدر و مادر یا معلم‌هایشان لینک بدهند.


بنیاد ‌«مک‌آرتور» در پایان این پژوهش یادآوری می‌کند که شیوه‌های آموزش به نوجوانان به کلی تغییر کرده و اینک بر پایه شبکه‌های مختلف اینترنتی صورت می‌گیرد؛ بنابراین باید در شیوه آموزش به نوجوانان قرن بیست و یکم تجدید نظر کرد.