به پیشنهاد محمود احمدی‌نژاد و با حضور خود او به عنوان بازیکن، مسابقه نمادین فوتبال بین تیم ملی ایران با تیم اعزامی به جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه در ورزشگاه آزادی برگزار خواهد شد.
این بازی روز شنبه، ۲۹ تیرماه، پس از مراسم افطار و در دو وقت ۳۰ دقیقه‌ای انجام می‌شود. طبق گفته علی کفاشیان، رئیس فدراسیون فوتبال، آقای احمدی‌نژاد در ترکیب تیم سال ۹۸ به میدان خواهد رفت. این آخرین حضور او در زمین‌های ورزشی پیش از اتمام ریاست جمهوری است، مردی که در آغاز دوران ریاست جمهوری‌اش تمایل داشت همزمان رئیس فدراسیون فوتبال هم باشد.
بستن بازوبند پهلوانی، بازی با ستارگان فوتبال، گلزنی به دروازه‌بان تیم ملی، دریافت مدال طلای جهانی وزنه‌برداری و کشتی آزاد و فرنگی، اخذ دان ۸ تکواندو، دوچرخه‌سواری در تهران، دریافت پیراهن تیم‌های ملی فوتبال و والیبال، پیراهن مارادونا و پیراهن تیم ملی برزیل، بخشی از اتفاقات پرشمار و خبرساز ورزشی در ایام صدارت آقای احمدی‌نژاد است.
به این فهرست باید حضور خبرساز او در استادیوم‌های ورزشی را هم افزود. شکست تیم ملی فوتبال مقابل عربستان در ورزشگاه آزادی و شکست تیم ملی کشتی آزاد مقابل آذربایجان در سالن آزادی، طعنه‌های کاربران شبکه‌های اجتماعی را در پی داشت. یادآوری طنزآمیز «پاقدم» رئیس جمهور، پس از موفقیت‌های اخیر فوتبال و والیبال که در غیاب او رقم خورد نیز چشمگیر بود.
احمدی‌نژاد در مراسم تجلیل از قهرمانان سال ۱۳۹۰ گفت که دوست دارد همراه با ورزشکاران ایرانی در المپیک ۲۰۱۲ حضور یابد، اما «آن‌ها (دولت بریتانیا) با این موضوع مشکل دارند». سرانجام نیز او فرصت سفر به لندن و تماشای المپیک را نیافت، اما پیش از آن در پارا المپیک ۲۰۰۸ پکن حاضر شده بود.
علاقه‌مندی ششمین رئیس جمهور ایران به ارائه تصویر ورزشی از خود یا حضور در محیط‌های خبرساز عرصه ورزش، قبل از ریاست جمهوری‌اش نیز نمود داشت. سال ۱۳۸۳ وقتی شهردار تهران بود در فرهنگ‌سرای ارسباران، جشن پرهزینه‌ای را با اهدای اتومبیل به نفرات اول تا چهارم کاروان ورزش ایران و صدها سکه بهار آزادی به مربیان و مسئولین اعزامی به المپیک آتن برگزار کرد.
خودش در میانه‌های مراسم وارد فرهنگ‌سرا شد و از اتفاق، در ردیف نخست کنار نویسنده این گزارش نشست. بلافاصله فردی در ردیف آخر از روی صندلی‌اش بلند شد تا با قطع کردن صحبت‌های جواد خیابانی مجری مراسم، تجلیل مزبور را در تاریخ ورزش ایران بی سابقه بداند و خواستار تشویق شهردار از سوی حاضران شود. آقای احمدی‌نژاد به آرامی پرسید او کیست؟ پاسخ دادم: مهدی اربابی، رئیس پیشین هیئت فوتبال تهران. سپس صندلی خودم را به علیرضا حیدری واگذار کردم که قصد داشت موضوعی را به عرض شهردار تهران برساند.
در ادامه این گزارش به بخشی دیگر از فعالیت‌های خبرساز ورزشی محمود احمدی‌نژاد در هشت سال اخیر اشاره شده است.
پای ثابت اردوی فوتبال
از سال ۸۴ تقریباً در تمام اردوهای مهم تیم ملی فوتبال ایران حاضر شده است. گاهی گرمکن پوشیده و دقایقی بازی کرده. نخستین بار، چند ضربه پنالتی به سمت دروازه ابراهیم میرزاپور نواخت. محمد دادکان، رئیس وقت فدراسیون فوتبال، هم دو عدد پیراهن شماره ۲۴ تیم ملی به رنگ‌های قرمز و سفید که پشتش نام احمدی‌نژاد حک شده بود را به او اهدا کرد.
میگل ژرژ وزیر صنعت و تجارت خارجی برزیل، پیراهن تیم ملی کشورش را با کتاب عکس پله اسطوره فوتبال به احمدی‌نژاد داد.
پیراهن اهدایی دیه‌گو مارادونا نیز از طریق سفیر ایران در آرژانتین و منوچهر متکی به دست وی رسید. او نامه‌ای برای مارادونا نوشت و برخی رسانه‌های داخل ایران، همزمان نامه تمسخرآمیزی از زبان مارادونا در پاسخ به احمدی‌نژاد منتشر کردند که در بخشی از آن آمده بود: «این‌قده ذوق زدیم که نگو، خدایی از پونزده گرم ماری‌جوانای توپ کلمبیایی هم بیشتر حال داد!»
پیراهن سعید معروف کاپیتان تیم ملی والیبال ایران نیز پس از درخشش این تیم در لیگ جهانی، همراه با توپ امضا شده توسط بازیکنان تیم ملی به احمدی‌نژاد اهدا شد. وب‌سایت شبکه خبر صداوسیما برای گزارش خود از سرخط کنایه‌آمیز «آخرین هدیه رئیس جمهور» استفاده کرد.
دان ۸ تکواندو
اردیبهشت ۸۸ احمدی‌نژاد در اردوی تیم ملی تکواندو که عازم رقابت‌های قهرمانی جهان به میزبانی پکن بود حضور یافت و گواهی‌نامه افتخاری دان ۸ تکواندو، همچنین یک دست لباس مخصوص این ورزش را از محمد پولادگر دریافت کرد. رئیس فدراسیون تکواندو قبلاً این عنوان را در دوران ریاست جمهوری خاتمی، به او هم اهدا کرده بود.
محمد علی‌آبادی و محمد عباسی از جمله افرادی هستند که در دولت احمدی‌نژاد بی آن که سابقه ورزش داشته باشند، کمربندهای مشکی افتخاری را در ورزش‌های رزمی گرفته‌اند.
تعلیق فدراسیون فوتبال
فدراسیون فوتبال ایران در سال ۱۳۸۵ تعلیق شد و فعالیت‌های این فدراسیون به مدت یک و نیم سال زیر نظر کمیته انتقالی بود. دلیل صدور حکم فیفا، اعلام نامزدی محمد علی‌آبادی برای پست ریاست فدراسیون بود. احمدی‌نژاد بعداً گفت علی‌آبادی به درخواست شخص او کاندیدا شده بود.
محسن صفایی فراهانی در مصاحبه با وب‌سایت قانون با اشاره به کمیته انتقالی و موضوع تعلیق گفته است: یک روز مدارک آقای احمدی‌نژاد را آوردند و گفتند ایشان می‌خواهد برای ریاست فدراسیون فوتبال ثبت نام کند. ما قبول نکردیم، توضیح دادیم که رئیس دولت نمی‌تواند رئیس فوتبال باشد و این اقدام باعث تعلیق فدراسیون خواهد شد. پس از آن بود که علی‌آبادی هم برای انتخاب ریاست فدراسیون ورود کرد.
رکاب‌زنی در دی‌ماه ۸۸
در واپسین روزهای دی ۱۳۸۸ که به نظر می‌رسید حکومت در سرکوب و پایان بخشیدن به اعتراضات خیابانی پس از انتخابات به هدف خود رسیده، احمدی‌نژاد در «مراسم روز هوای پاک» که در پارک پردیسان تهران برگزار شد حضور یافت تا روی آسفالت، با دوچرخه‌هایی که مخصوص کوهستان و مناطق ناهموار هستند رکاب بزند.
او سوار بر دوچرخه مسافت کوتاهی را پیمود و سپس با مشاهده گروه‌های ورزش صبحگاهی که زیر نظر فدراسیون ورزش‌های همگانی فعالیت می‌کنند، از دوچرخه پیاده شد تا همراه با آن‌ها پیاده‌روی کند. تعدادی از اعضای هیئت دولت از جمله مصطفی محمدنجار نیز در این رکاب‌زنی و پیاده‌روی با لباس‌های متحدالشکل او را همراهی کردند.
بازوبند پهلوانی
مهر ۸۹ در سالن آزادی تهران، علی سعیدلو رئیس وقت سازمان تربیت بدنی بازوبند پهلوانی را از روی کُت، دور بازوی آقای احمدی‌نژاد بست. سعیدلو در توضیح این اقدام خبرساز، در برنامه تلویزیونی ورزش و مردم گفت: «آقای احمدی نژاد به راستی یک پهلوان هستند و در مجامع بین‌المللی پهلوانانه از حقوق ملت ایران دفاع می‌کنند.»
سعیدلو سپس در گفت‌وگو با ایلنا نیز در پاسخ به چرایی اهدای بازوبند پهلوانی به رئیس جمهور که ابعاد گسترده‌ای یافته بود، گفت: «مگر پهلوان‌تر از احمدی‌نژاد هم وجود دارد؟»
اهدای سالانه بازوبند به پهلوانان توسط حاکمان، از دوره قاجار خصوصاً سال‌های سلطنت ناصرالدین شاه رواج یافت و تا دوران حکومت محمدرضا شاه پهلوی ادامه داشت. پس از انقلاب هم آیت‌الله خامنه‌ای، هاشمی رفسنجانی، علی‌اکبرناطق نوری و محمد خاتمی از جمله مقامات بلندپایه‌ای بودند که بازوبند را دور بازوی پهلوانان بستند. اما هیچ یک از آن‌ها صاحب بازوبند نشدند و احمدی‌نژاد نخستین مقام سیاسی در تاریخ ایران بود که شخصاً بازوبند پهلوانی را دور بازوی خود دید.
گلزنی در حضور مورالس
آبان ۸۹ روسای جمهور ایران و بولیوی در دانشکده افسری تهران پا به توپ شدند و تیم‌شان در ضربات پنالتی با نتیجه ۸ - ۶ به برتری رسید. محمود احمدی‌نژاد و اوو مورالس هر یک یک گل به ثمر رساندند، کریم باقری در جریان بازی با محمود احمدی‌نژاد تعویض شد.
در ضیافت پنالتی‌ها احمدی‌نژاد مجدداً گلزنی کرد. نظامیان حاضر در سالن یک صدا فریاد می‌زدند: «دکتر بزن تو گل!»
غلامرضا رضایی، مجتبی جباری و فرهاد مجیدی از بازیکنان سرشناسی بودند که در این مسابقه حضور داشتند. علی فتح‌الله زاده، حبیب کاشانی و محمود خوردبین نیز کنار زمین بودند. مدت زیادی از حوادث انتخابات ۸۸ نمی‌گذشت و این چهره‌ها در شبکه‌های اجتماعی با انتقادات گسترده‌ای مواجه شدند.
مورالس در سفر به تبریز هم در تمرینات تراکتورسازی حضور یافت و پیراهن شماره ۸ این تیم را به تن کرد. رئیس جمهور بولیوی در سفرهای خارجی و داخل کشورش بارها شورت ورزشی پوشیده و فوتبال بازی کرده. این اشتیاق اما الزاماً به معنای ارتقای کیفیت فوتبال بولیوی نیست. این تیم حالا یکی از بدترین دوران تاریخی‌اش را سپری می‌کند و در قعر جدول مسابقات مقدماتی جام جهانی قرار دارد.
مدال طلای وزنه‌برداری، کشتی آزاد و کشتی فرنگی
نخستین مدال ورزشی که نصیب احمدی‌نژاد شد متعلق به مراد محمدی از کشتی آزاد بود. رئیس جمهور این مدال را به گردن آویخت و همراه با اعضای تیم ملی عکس گرفت. اما بیش از تمام مدال‌ها، طلای جهانی ۲۰۰۹ حمید سوریان بود که جنجالی و خبرساز شد، زیرا فقط سه ماه از انتخابات ۸۸ می‌گذشت. ماجرایی که ناگفته‌هایش در جریان مسابقات جهانی ۲۰۱۱ استانبول از زبان برخی همراهان تیم ملی بازگو شد، روایتی که با اهدای خودخواسته و داوطلبانه مدال توسط سوریان، تفاوت‌هایی داشت.
به محض بازگشت تیم ملی به ایران که مطابق معمول، مدال‌آوران را نزد مسئولین مختلف می‌برند، به سوریان می‌گویند کت و شلوار بپوش که جای مهمی قرار است برویم. جمله‌ای که ورزشکاران مطرح به شنیدنش عادت دارند.
سوریان در سالن، برخلاف سایر دید و بازدیدهای سیاسی از مسئولین و مربیان تیم ملی کسی را نمی‌بیند. دو صندلی بود و دوربین فیلمبرداری. کاغذی به دستش می‌دهند و می‌گویند زود حفظ کن الان آقای دکتر میاد. قهرمان کشتی فرنگی جهان می‌گوید نمی‌توانم حفظ کنم. پاسخ می‌دهند: عیبی ندارد از رو بخوان.
همزمان احمدی‌نژاد وارد می‌شود با سوریان دست می‌دهد و ضمن عرض تبریک برای کسب چهارمین مدال طلا، می‌نشیند روی صندلی مقابل. سوریان بی آن که چشم از روی کاغذ بردارد، آن چه نوشته شده را روخوانی می‌کند.
آبان ۸۹ هم در مراسمی با عنوان «نمایش توانمندی‌های سازمان هلال احمر»، بهداد سلیمی قهرمان فوق سنگین وزنه‌برداری جهان مدال طلای خود را به محمود احمدی‌نژاد اهدا کرد.
گرچه پیشکش مدال قهرمانان ورزشی به مقامات سیاسی، مصادیق فراوانی دارد، اما اهدای مدال بهداد سلیمی به رئیس جمهور مانند قضیه مدال سوریان، نکات مبهمی داشت. او چند ساعت قبل از مراسم به ایسنا گفته بود که اطلاعی ندارد از این که باید مدالش را به رئیس جمهور اهدا کند و فقط گفته‌اند قرار است احمدی‌نژاد به صورت نمادین، مدال را بار دیگر به گردن او بیاویزد.
اما در خود مراسم، ماجرا به کلی تغییر کرد و چنان شد که حسین رضازاده در نمایشگاه مطبوعات گفته بود: «دکتر احمدی‌نژاد از دیدگاه ما یک قهرمان بزرگ است و برنامه‌ای داریم که اگر بشود، مدال طلای سلیمی را به او اهدا کنیم.»
این بازی روز شنبه، ۲۹ تیرماه، پس از مراسم افطار و در دو وقت ۳۰ دقیقه‌ای انجام می‌شود. طبق گفته علی کفاشیان، رئیس فدراسیون فوتبال، آقای احمدی‌نژاد در ترکیب تیم سال ۹۸ به میدان خواهد رفت. این آخرین حضور او در زمین‌های ورزشی پیش از اتمام ریاست جمهوری است، مردی که در آغاز دوران ریاست جمهوری‌اش تمایل داشت همزمان رئیس فدراسیون فوتبال هم باشد.
بستن بازوبند پهلوانی، بازی با ستارگان فوتبال، گلزنی به دروازه‌بان تیم ملی، دریافت مدال طلای جهانی وزنه‌برداری و کشتی آزاد و فرنگی، اخذ دان ۸ تکواندو، دوچرخه‌سواری در تهران، دریافت پیراهن تیم‌های ملی فوتبال و والیبال، پیراهن مارادونا و پیراهن تیم ملی برزیل، بخشی از اتفاقات پرشمار و خبرساز ورزشی در ایام صدارت آقای احمدی‌نژاد است.
محمود احمدی‌نژاد با لباس ورزشی
به این فهرست باید حضور خبرساز او در استادیوم‌های ورزشی را هم افزود. شکست تیم ملی فوتبال مقابل عربستان در ورزشگاه آزادی و شکست تیم ملی کشتی آزاد مقابل آذربایجان در سالن آزادی، طعنه‌های کاربران شبکه‌های اجتماعی را در پی داشت. یادآوری طنزآمیز «پاقدم» رئیس جمهور، پس از موفقیت‌های اخیر فوتبال و والیبال که در غیاب او رقم خورد نیز چشمگیر بود.
احمدی‌نژاد در مراسم تجلیل از قهرمانان سال ۱۳۹۰ گفت که دوست دارد همراه با ورزشکاران ایرانی در المپیک ۲۰۱۲ حضور یابد، اما «آن‌ها (دولت بریتانیا) با این موضوع مشکل دارند». سرانجام نیز او فرصت سفر به لندن و تماشای المپیک را نیافت، اما پیش از آن در پارا المپیک ۲۰۰۸ پکن حاضر شده بود.
علاقه‌مندی ششمین رئیس جمهور ایران به ارائه تصویر ورزشی از خود یا حضور در محیط‌های خبرساز عرصه ورزش، قبل از ریاست جمهوری‌اش نیز نمود داشت. سال ۱۳۸۳ وقتی شهردار تهران بود در فرهنگ‌سرای ارسباران، جشن پرهزینه‌ای را با اهدای اتومبیل به نفرات اول تا چهارم کاروان ورزش ایران و صدها سکه بهار آزادی به مربیان و مسئولین اعزامی به المپیک آتن برگزار کرد.
خودش در میانه‌های مراسم وارد فرهنگ‌سرا شد و از اتفاق، در ردیف نخست کنار نویسنده این گزارش نشست. بلافاصله فردی در ردیف آخر از روی صندلی‌اش بلند شد تا با قطع کردن صحبت‌های جواد خیابانی مجری مراسم، تجلیل مزبور را در تاریخ ورزش ایران بی سابقه بداند و خواستار تشویق شهردار از سوی حاضران شود. آقای احمدی‌نژاد به آرامی پرسید او کیست؟ پاسخ دادم: مهدی اربابی، رئیس پیشین هیئت فوتبال تهران. سپس صندلی خودم را به علیرضا حیدری واگذار کردم که قصد داشت موضوعی را به عرض شهردار تهران برساند.
در ادامه این گزارش به بخشی دیگر از فعالیت‌های خبرساز ورزشی محمود احمدی‌نژاد در هشت سال اخیر اشاره شده است.
پای ثابت اردوی فوتبال
از سال ۸۴ تقریباً در تمام اردوهای مهم تیم ملی فوتبال ایران حاضر شده است. گاهی گرمکن پوشیده و دقایقی بازی کرده. نخستین بار، چند ضربه پنالتی به سمت دروازه ابراهیم میرزاپور نواخت. محمد دادکان، رئیس وقت فدراسیون فوتبال، هم دو عدد پیراهن شماره ۲۴ تیم ملی به رنگ‌های قرمز و سفید که پشتش نام احمدی‌نژاد حک شده بود را به او اهدا کرد.
میگل ژرژ وزیر صنعت و تجارت خارجی برزیل، پیراهن تیم ملی کشورش را با کتاب عکس پله اسطوره فوتبال به احمدی‌نژاد داد.
پیراهن اهدایی دیه‌گو مارادونا نیز از طریق سفیر ایران در آرژانتین و منوچهر متکی به دست وی رسید. او نامه‌ای برای مارادونا نوشت و برخی رسانه‌های داخل ایران، همزمان نامه تمسخرآمیزی از زبان مارادونا در پاسخ به احمدی‌نژاد منتشر کردند که در بخشی از آن آمده بود: «این‌قده ذوق زدیم که نگو، خدایی از پونزده گرم ماری‌جوانای توپ کلمبیایی هم بیشتر حال داد!»
پیراهن سعید معروف کاپیتان تیم ملی والیبال ایران نیز پس از درخشش این تیم در لیگ جهانی، همراه با توپ امضا شده توسط بازیکنان تیم ملی به احمدی‌نژاد اهدا شد. وب‌سایت شبکه خبر صداوسیما برای گزارش خود از سرخط کنایه‌آمیز «آخرین هدیه رئیس جمهور» استفاده کرد.
دان ۸ تکواندو
اردیبهشت ۸۸ احمدی‌نژاد در اردوی تیم ملی تکواندو که عازم رقابت‌های قهرمانی جهان به میزبانی پکن بود حضور یافت و گواهی‌نامه افتخاری دان ۸ تکواندو، همچنین یک دست لباس مخصوص این ورزش را از محمد پولادگر دریافت کرد. رئیس فدراسیون تکواندو قبلاً این عنوان را در دوران ریاست جمهوری خاتمی، به او هم اهدا کرده بود.
محمد علی‌آبادی و محمد عباسی از جمله افرادی هستند که در دولت احمدی‌نژاد بی آن که سابقه ورزش داشته باشند، کمربندهای مشکی افتخاری را در ورزش‌های رزمی گرفته‌اند.
تعلیق فدراسیون فوتبال
فدراسیون فوتبال ایران در سال ۱۳۸۵ تعلیق شد و فعالیت‌های این فدراسیون به مدت یک و نیم سال زیر نظر کمیته انتقالی بود. دلیل صدور حکم فیفا، اعلام نامزدی محمد علی‌آبادی برای پست ریاست فدراسیون بود. احمدی‌نژاد بعداً گفت علی‌آبادی به درخواست شخص او کاندیدا شده بود.
محسن صفایی فراهانی در مصاحبه با وب‌سایت قانون با اشاره به کمیته انتقالی و موضوع تعلیق گفته است: یک روز مدارک آقای احمدی‌نژاد را آوردند و گفتند ایشان می‌خواهد برای ریاست فدراسیون فوتبال ثبت نام کند. ما قبول نکردیم، توضیح دادیم که رئیس دولت نمی‌تواند رئیس فوتبال باشد و این اقدام باعث تعلیق فدراسیون خواهد شد. پس از آن بود که علی‌آبادی هم برای انتخاب ریاست فدراسیون ورود کرد.
رکاب‌زنی در دی‌ماه ۸۸
در واپسین روزهای دی ۱۳۸۸ که به نظر می‌رسید حکومت در سرکوب و پایان بخشیدن به اعتراضات خیابانی پس از انتخابات به هدف خود رسیده، احمدی‌نژاد در «مراسم روز هوای پاک» که در پارک پردیسان تهران برگزار شد حضور یافت تا روی آسفالت، با دوچرخه‌هایی که مخصوص کوهستان و مناطق ناهموار هستند رکاب بزند.
او سوار بر دوچرخه مسافت کوتاهی را پیمود و سپس با مشاهده گروه‌های ورزش صبحگاهی که زیر نظر فدراسیون ورزش‌های همگانی فعالیت می‌کنند، از دوچرخه پیاده شد تا همراه با آن‌ها پیاده‌روی کند. تعدادی از اعضای هیئت دولت از جمله مصطفی محمدنجار نیز در این رکاب‌زنی و پیاده‌روی با لباس‌های متحدالشکل او را همراهی کردند.
بازوبند پهلوانی
مهر ۸۹ در سالن آزادی تهران، علی سعیدلو رئیس وقت سازمان تربیت بدنی بازوبند پهلوانی را از روی کُت، دور بازوی آقای احمدی‌نژاد بست. سعیدلو در توضیح این اقدام خبرساز، در برنامه تلویزیونی ورزش و مردم گفت: «آقای احمدی نژاد به راستی یک پهلوان هستند و در مجامع بین‌المللی پهلوانانه از حقوق ملت ایران دفاع می‌کنند.»
سعیدلو سپس در گفت‌وگو با ایلنا نیز در پاسخ به چرایی اهدای بازوبند پهلوانی به رئیس جمهور که ابعاد گسترده‌ای یافته بود، گفت: «مگر پهلوان‌تر از احمدی‌نژاد هم وجود دارد؟»
اهدای سالانه بازوبند به پهلوانان توسط حاکمان، از دوره قاجار خصوصاً سال‌های سلطنت ناصرالدین شاه رواج یافت و تا دوران حکومت محمدرضا شاه پهلوی ادامه داشت. پس از انقلاب هم آیت‌الله خامنه‌ای، هاشمی رفسنجانی، علی‌اکبرناطق نوری و محمد خاتمی از جمله مقامات بلندپایه‌ای بودند که بازوبند را دور بازوی پهلوانان بستند. اما هیچ یک از آن‌ها صاحب بازوبند نشدند و احمدی‌نژاد نخستین مقام سیاسی در تاریخ ایران بود که شخصاً بازوبند پهلوانی را دور بازوی خود دید.
گلزنی در حضور مورالس
آبان ۸۹ روسای جمهور ایران و بولیوی در دانشکده افسری تهران پا به توپ شدند و تیم‌شان در ضربات پنالتی با نتیجه ۸ - ۶ به برتری رسید. محمود احمدی‌نژاد و اوو مورالس هر یک یک گل به ثمر رساندند، کریم باقری در جریان بازی با محمود احمدی‌نژاد تعویض شد.
در ضیافت پنالتی‌ها احمدی‌نژاد مجدداً گلزنی کرد. نظامیان حاضر در سالن یک صدا فریاد می‌زدند: «دکتر بزن تو گل!»
غلامرضا رضایی، مجتبی جباری و فرهاد مجیدی از بازیکنان سرشناسی بودند که در این مسابقه حضور داشتند. علی فتح‌الله زاده، حبیب کاشانی و محمود خوردبین نیز کنار زمین بودند. مدت زیادی از حوادث انتخابات ۸۸ نمی‌گذشت و این چهره‌ها در شبکه‌های اجتماعی با انتقادات گسترده‌ای مواجه شدند.
مورالس در سفر به تبریز هم در تمرینات تراکتورسازی حضور یافت و پیراهن شماره ۸ این تیم را به تن کرد. رئیس جمهور بولیوی در سفرهای خارجی و داخل کشورش بارها شورت ورزشی پوشیده و فوتبال بازی کرده. این اشتیاق اما الزاماً به معنای ارتقای کیفیت فوتبال بولیوی نیست. این تیم حالا یکی از بدترین دوران تاریخی‌اش را سپری می‌کند و در قعر جدول مسابقات مقدماتی جام جهانی قرار دارد.
مدال طلای وزنه‌برداری، کشتی آزاد و کشتی فرنگی
نخستین مدال ورزشی که نصیب احمدی‌نژاد شد متعلق به مراد محمدی از کشتی آزاد بود. رئیس جمهور این مدال را به گردن آویخت و همراه با اعضای تیم ملی عکس گرفت. اما بیش از تمام مدال‌ها، طلای جهانی ۲۰۰۹ حمید سوریان بود که جنجالی و خبرساز شد، زیرا فقط سه ماه از انتخابات ۸۸ می‌گذشت. ماجرایی که ناگفته‌هایش در جریان مسابقات جهانی ۲۰۱۱ استانبول از زبان برخی همراهان تیم ملی بازگو شد، روایتی که با اهدای خودخواسته و داوطلبانه مدال توسط سوریان، تفاوت‌هایی داشت.
به محض بازگشت تیم ملی به ایران که مطابق معمول، مدال‌آوران را نزد مسئولین مختلف می‌برند، به سوریان می‌گویند کت و شلوار بپوش که جای مهمی قرار است برویم. جمله‌ای که ورزشکاران مطرح به شنیدنش عادت دارند.
سوریان در سالن، برخلاف سایر دید و بازدیدهای سیاسی از مسئولین و مربیان تیم ملی کسی را نمی‌بیند. دو صندلی بود و دوربین فیلمبرداری. کاغذی به دستش می‌دهند و می‌گویند زود حفظ کن الان آقای دکتر میاد. قهرمان کشتی فرنگی جهان می‌گوید نمی‌توانم حفظ کنم. پاسخ می‌دهند: عیبی ندارد از رو بخوان.
همزمان احمدی‌نژاد وارد می‌شود با سوریان دست می‌دهد و ضمن عرض تبریک برای کسب چهارمین مدال طلا، می‌نشیند روی صندلی مقابل. سوریان بی آن که چشم از روی کاغذ بردارد، آن چه نوشته شده را روخوانی می‌کند.
آبان ۸۹ هم در مراسمی با عنوان «نمایش توانمندی‌های سازمان هلال احمر»، بهداد سلیمی قهرمان فوق سنگین وزنه‌برداری جهان مدال طلای خود را به محمود احمدی‌نژاد اهدا کرد.
گرچه پیشکش مدال قهرمانان ورزشی به مقامات سیاسی، مصادیق فراوانی دارد، اما اهدای مدال بهداد سلیمی به رئیس جمهور مانند قضیه مدال سوریان، نکات مبهمی داشت. او چند ساعت قبل از مراسم به ایسنا گفته بود که اطلاعی ندارد از این که باید مدالش را به رئیس جمهور اهدا کند و فقط گفته‌اند قرار است احمدی‌نژاد به صورت نمادین، مدال را بار دیگر به گردن او بیاویزد.
اما در خود مراسم، ماجرا به کلی تغییر کرد و چنان شد که حسین رضازاده در نمایشگاه مطبوعات گفته بود: «دکتر احمدی‌نژاد از دیدگاه ما یک قهرمان بزرگ است و برنامه‌ای داریم که اگر بشود، مدال طلای سلیمی را به او اهدا کنیم.»