فرياد زير آب ، تپش و بوی سفر، ترانه های به ياد ماندنی که با صدای خواننده های سرشناسی چون داريوش ، ابی و گوگوش اجرا شده اند ؛ بخش کوچکی از آثار به يادماندنی آهنگسازی است که يک شنبه ، پنجم آذرماه درگذشت.
بابک بيات در طول سال های گذشته بارها نامزد دريافت جايزه سيمرغ بلورين رشته موسيقی متن در جشنواره فيلم فجر شد و دو بار هم در سال های ۱۳۶۹ و۱۳۷۵ برای ساخت موسيقی متن فيلم های «عروس» به کارگردانی بهروز افخمی و «سرزمين خورشيد» ساخته احمدرضا درويش، اين جايزه را دريافت کرد.
دکتر محمود خوشنام، کارشناس موسيقی در گفت و گويی با راديو فردا درباره سابقه فعاليت حرفه ای او گفت: « بابک موسيقی را دير شروع کرد . ولی درعين حال شايد بزرگترين شانس او ورود به کلاس های شبانه هنرستان عالی موسيقی در سن ۲۰ سالگی و بهره بردن از دانش دو استاد برجسته ابلين و ثمين باغچه بان بود.»
دکتر خوشنام افزود : « به دليل آنکه بابک صدای خوبی داشت توانست در گروه آواز دسته جمعی هنرستان که زير نظر ابلين باغچه بان اداره می شد شرکت کند و بعد وقتی گروه کر اپرای تهران تشکيل شد به آن گروه پيوست. »
بابک بيات بعد ها با ساخت آثاری جاودانه موسيقی پاپ به شهرت رسيد . به گفته محمود خوشنام، « کار در ترانه سبب شد که بابک به موسيقی فيلم هم نزديک شود چون بعضی از ترانه های برجسته ای او برای اينکه در فيلم مورد استفاده قرار گيرد، ساخته شده بود. »
دکتر خوشنام در گفتگو با رادیو فردا افزود: اين ترانه ها اکثرا ترانه های برجسته ای هستند که با سروده های ايرج جنتی عطايی و با صدای داريوش اقبالی اجرا شده اند . ترانه هايی مثل جنگل ،خونه ، بن بست ، فرياد زير آب و ... .
بابک بيات پس از سال های انقلاب به دليل محدوديت هايی که در زمينه ساخت ترانه ايجاد شده بود ، به ساخت قطعاتی برای موسيقی فيلم روی آورد. خوشنام در اين باره گفت: « اولين کار موسيقی فيلم بابک ، خورشيد در مرداب اثر ميم صفار و ديگری برهنه تا ظهر با سرعت اثر خسرو هريتاش بود که اين دو اثر استعداد وی را در زمينه موسيقی فيلم نشان داد. »
از آثار برجسته بابک بيات در زمينه موسيقی متن فيلم می توان به مرگ يزدگرد، شايد وقتی ديگر ، مسافران و ولايت عشق اشاره کرد.
وی همچنین در همکاری پرباری با احمد شاملو، شاعر بزرگ ایرانی، برای مجموعه هایی که شاملو در آنها با صدای خود اشعار دیگران را اجرا می کرد، موسیقی ساخت که به مجموعه های ماندگاری چون «سکوت سرشار از ناگفته هاست» و «چیدن سپیده دم» بدل شدند.
بیات از معدود آهنگسازانی بود که با وجود ساخت ترانه هايی که برخی از آنها مضامين سياسی داشتند پس از انقلاب از ايران خارج نشد و تا آخرين روزهای حيات خود، در کنار همسرش در تهران زندگی کرد.
بابک بيات در طول سال های گذشته بارها نامزد دريافت جايزه سيمرغ بلورين رشته موسيقی متن در جشنواره فيلم فجر شد و دو بار هم در سال های ۱۳۶۹ و۱۳۷۵ برای ساخت موسيقی متن فيلم های «عروس» به کارگردانی بهروز افخمی و «سرزمين خورشيد» ساخته احمدرضا درويش، اين جايزه را دريافت کرد.
دکتر محمود خوشنام، کارشناس موسيقی در گفت و گويی با راديو فردا درباره سابقه فعاليت حرفه ای او گفت: « بابک موسيقی را دير شروع کرد . ولی درعين حال شايد بزرگترين شانس او ورود به کلاس های شبانه هنرستان عالی موسيقی در سن ۲۰ سالگی و بهره بردن از دانش دو استاد برجسته ابلين و ثمين باغچه بان بود.»
دکتر خوشنام افزود : « به دليل آنکه بابک صدای خوبی داشت توانست در گروه آواز دسته جمعی هنرستان که زير نظر ابلين باغچه بان اداره می شد شرکت کند و بعد وقتی گروه کر اپرای تهران تشکيل شد به آن گروه پيوست. »
بابک بيات بعد ها با ساخت آثاری جاودانه موسيقی پاپ به شهرت رسيد . به گفته محمود خوشنام، « کار در ترانه سبب شد که بابک به موسيقی فيلم هم نزديک شود چون بعضی از ترانه های برجسته ای او برای اينکه در فيلم مورد استفاده قرار گيرد، ساخته شده بود. »
دکتر خوشنام در گفتگو با رادیو فردا افزود: اين ترانه ها اکثرا ترانه های برجسته ای هستند که با سروده های ايرج جنتی عطايی و با صدای داريوش اقبالی اجرا شده اند . ترانه هايی مثل جنگل ،خونه ، بن بست ، فرياد زير آب و ... .
بابک بيات پس از سال های انقلاب به دليل محدوديت هايی که در زمينه ساخت ترانه ايجاد شده بود ، به ساخت قطعاتی برای موسيقی فيلم روی آورد. خوشنام در اين باره گفت: « اولين کار موسيقی فيلم بابک ، خورشيد در مرداب اثر ميم صفار و ديگری برهنه تا ظهر با سرعت اثر خسرو هريتاش بود که اين دو اثر استعداد وی را در زمينه موسيقی فيلم نشان داد. »
از آثار برجسته بابک بيات در زمينه موسيقی متن فيلم می توان به مرگ يزدگرد، شايد وقتی ديگر ، مسافران و ولايت عشق اشاره کرد.
وی همچنین در همکاری پرباری با احمد شاملو، شاعر بزرگ ایرانی، برای مجموعه هایی که شاملو در آنها با صدای خود اشعار دیگران را اجرا می کرد، موسیقی ساخت که به مجموعه های ماندگاری چون «سکوت سرشار از ناگفته هاست» و «چیدن سپیده دم» بدل شدند.
بیات از معدود آهنگسازانی بود که با وجود ساخت ترانه هايی که برخی از آنها مضامين سياسی داشتند پس از انقلاب از ايران خارج نشد و تا آخرين روزهای حيات خود، در کنار همسرش در تهران زندگی کرد.