«ترميناتور» (نابودگر) بار ديگر به روی پرده سينما خواهد رفت اما اين بار بدون آرنولد شوارتزنگر .
سايت E!Online گزارش داد که کمپانی هالسيون حق ساخت اين فيلم اکشن را خريده است و اکنون در صدد ساختن ۳ فيلم دنباله دار از آن است.
«ترميناتور ۴» با فيلمنامه جان برانکاتو و مايکل فريز به عنوان نخستين بخش از اين تريلوژی حداکثر در سال ۲۰۰۹ به نمايش گذاشته خواهد شد.
موريتز بورمن که پيش از اين مجری توليد «ترميناتور ۳ – قيام ماشين ها» (۲۰۰۳) بود؛ توليد نمايش نبرد ماشين های «ترميناتور ۴» را نيز بر عهده خواهد گرفت.
کارگردان و نقش اصلی «ترميناتور ۴» هنوز مشخص نشده است. همچنين مذاکرات مربوط به اين فيلم هم قرار است فاش نشود.
تنها مورد روشن اين است که آرنولد شوارتزنگر، بازيگری که اکنون شهردار معروف کاليفرنيا است؛ نمی تواند در نقش مشهور خود، انسان مصنوعی، بازی کند. سخنگوی شهردار اعلام کرد که در قانون نيامده است سياستمداران از حضور در صحنه سينما منع هستند اما اين فيلم مورد توجه شوارتزنگر نيست.
بورمن معتقد است عدم حضور اين بازيگرِ سياستمدار در فيلم، تهيه کنندگان سری جديد ترميناتور را نااميد نکرده است. آن ها بنای موفقيت خود را بر «هواداران بسيار اين فيلم در سراسر جهان» گذاشته اند و به حمايت اين وفاداران اطمينان دارند.
«ترميناتور» نخستين بار در سال ۱۹۸۴ بر پرده سينما ظاهر شد و جيمز کامرون آن را ساخت. با اين فيلم کامرون و آرنولد شوارتزنگر، که در طول فيلم تنها ۷۲ کلمه صحبت کرد؛ به شهرت جهانی دست يافتند. توليد اين فيلم تخيلی ميليون و ۴۰۰ هزار دلار خرج برداشت.
جيمز کامرون در سال ۱۹۹۱ بار ديگر کارگردانی «ترميناتور ۲ – روز داوری» را به عهده گرفت و اين بار نيز شوارتزنگر در آن بازی کرد. هزينه ساخت اين فيلم صد ميليون دلار بود و جوايز اسکار بهترين صدا، بهترين مونتاژ جلوه های صدا، بهترين جلوه های تصويری و بهترين گريم را از آن خود کرد.
بخش سوم اين فيلم با نام «ترميناتور ۳ – قيام ماشين ها» را در سال ۲۰۰۳ جاناتان موستو ساخت که حدود ۱۷۰ ميليون دلار خرج برداشت.
موستو در اين فيلم ايده های شخصی خود را به کار برد اما صحنه های کليدی فيلم های قبلی جيمز کامرون را کپی کرد.
به جز شوارتزنگر و ايرل بون، که در نقش کوتاه دکتر سيلبرمن در اين فيلم بازی داشت؛ بقيه بازيگران «ترميناتور ۳» هيچ کدام در دو فيلم نخست حضور نداشتند. اين فيلم موفقيت دو قسمت قبلی را کسب نکرد.