پنج سال پیش، زمانی که تازه زمزمه های نارضایتی تماشاگران فوتبال به شعارهایی بی پروا علیه «علی دایی» بدل شده بود؛ «محمدعلی سپانلو» شاعر و نویسنده نامدار، با حمایت از کاپیتان تیم ملی، او را «آرش فوتبال ایران» نامید.
سپانلو در مصاحبه ای عنوان کرد: «خیلی ها برای تیم ملی گل می زنند، اما آن که تیر آخر و مهم ترین ضربه را وارد می کند، دایی است.»
حالا و در میانه دهه ۸۰ خورشيدى، آقای گل جهان همچنان در جاده موفقیت می تازد؛ گرچه دیگر با خداحافظی پرحاشیه «برانکو ایوانکویچ» سرمربی کروات تیم ملی و «محمد دادکان» رئیس فدراسیون فوتبال، دایی هم در راس سوم مثلث بزرگ ترین حذف شده های فوتبال ملی قرار گرفته است.
خداحافظى اجبارى
برای اولین بار در سال های اخیر، نام کاپیتان مشهور ایران در فهرست تیم ملی دیده نمی شود و «امیر قلعه نویی» بارها در مصاحبه های مختلف خود عنوان کرده که: «ما باید به بازی بدون دایی عادت کنیم». این یعنی خداحافظی اجباری برای فوتبالیستی که اعتقاد دارد هنوز هم می تواند با پیراهن شماره ۱۰ در خط حمله هر تیمی آتش بسوزاند.
دایی در طول دوران بازیگری خود همواره در ترکیب هر تیمی که به میدان رفته، بسیار با انگیزه و موثر نشان داده است. اغلب کارشناسان معتقدند او نه به دلیل توانایی های فنی بلکه با کمک همین انگیزه بالا توانسته است خود را به تیم ملی یا تیم های باشگاهی بزرگی چون بایرن مونیخ و هرتابرلین تحمیل کرده و رکوردهای دست نیافتنی به جا بگذارد.
دایی با وجود سن زیاد، پشت سر گذاشتن یک جام جهانی کابوس وار که تنها بر تعداد منتقدانش افزود و نهایتاً حذف از سطح ملی، انگیزه اش را از دست نداده و این روزها در جبهه ای دیگر در صدد به نمایش گذاشتن قابلیت هایش است؛ پنجمین دوره لیگ برتر باشگاه های ایران به او این فرصت را داده تا چشمه ای دیگر از هنرهای خود را رو کند: قدرت رهبری.
بازيکن-مربى شماره ۱۰
او تجربه سال ها کاپیتانی و هدایت هم تیمی هایش را یدک می کشد و حالا بدون گذراندن حتی یک دوره کوتاه مربیگری یا داشتن مدرکی، در نقش تازه «بازیکن - مربی» تیم «سایپا» ظاهر شده است. جالب این که او به همین عنوان هم اکتفا نکرده و با درخششی خیره کننده، تیم خود را به صدر جدول لیگ رسانده است.
شهریار فوتبال ایران انگار دوباره متولد شده؛ برای تیم خود دوتا دوتا گل می زند و علاوه بر هدف قراردادن قهرمانی سایپا، مدعی آقای گلی لیگ امسال هم هست!
سایپا هم که در سال های گذشته همیشه به عنوان تیمی با سیستم دفاعی شناخته می شد و هدفش تنها سقوط نکردن به لیگ یک بود؛ با دایی چهره ای تازه یافته. این تیم به قدری فراتر از تصورات ظاهر شده که حتی «مصطفی دنیزلی» سرمربی مغرور پرسپولیس هم لب به تمجید گشوده است: «فوتبال ایران حالا یک مربی تازه وارد اما قابل احترام، به نام علی دایی دارد.»
ماشين گلزنى سايپا
دایی با سایپا تا آخرین ثانیه های وقت تلف شده بازی، تیم دنیزلی را شکست داده بود. ابومسلمی که این فصل خوب گل می زند و خوب بازی می کند را برده و حتی برق شیراز را درحالی در حافظیه مغلوب کرد که تا آن روز هیچ تیمی موفق به این کار نشده بود. همچنین تیم دایی سنگین ترین شکست فصل را به طلایی پوشان سپاهان تحمیل کرد؛ زدن چهار گل به «آرمناک پطروسیان» قدرترین دروازه بان ده سال اخیر باشگاه های ایران، از کمتر تیمی بر می آید.
به هرحال علی دایی با شوری فناناپذیر و انگیزه ای باورنکردنى، به زدن گل های حساس خود ادامه می دهد و سایپا هفته به هفته قوی تر و مدعی تر ظاهر می شود. حالا باید منتظر ماند و دید آیا نوار شلیک های داغ دایی و پیروزی های تیم نارنجی ادامه خواهد یافت یا نه؟
ولی به هرحال شو ستایش برانگیز گلزن افسانه ای ایران که دیگر از دیده شدن رگه سفیدی در موهای سر و صورتش باکی ندارد، سخت در جامعه فوتبال تاثیر گذار بوده است؛ اخبار غیررسمی، حاکی از تمایل شدید و رایزنی مدیران چند باشگاه متمول برای به خدمت گرفتن «دایی جدید» است. کسی که مثل ماشین گل می زند و مثل قهرمان های واقعی تنها به پيروزى فکر می کند.