«نظارت بر سینما»؛ سانسور بی پرده هنر هفتم

هفته گذشته، داریوش مهرجویی، کارگردان سرشناس ایرانی به «سانسور بی سابقه» یکی از آثارش در ایران اعتراض کرد؛ اعتراضی که شگفتی بسیاری ناظران را در پی داشت، چرا که آقای مهرجویی، در سال های پس از انقلاب ایران، همواره از جنجال هایی چنین، دور کرده و مهم تر از آن، فیلمی که سانسور شده بود - هامون - و صحنه های سانسور شده آن، بیشتر صحنه هایی مذهبی بودند!

پیش از این و همزمان با به قدرت رسیدن محمود احمدی نژاد که از میان تندروترین لایه های محافظه کاران جمهوری اسلامی به کاخ ریاست جمهوری راه یافته بود، ابراز نگرانی ها از احتمال بسته شدن هر چه بیشتر فضای فرهنگی کشور نیز اوج گرفته بود.

صاحب نظران مسایل فرهنگی با تکیه بر آنچه تیم اجرایی آقای احمدی نژاد، در گذشته به عنوان ایده آل های خود مطرح کرده بودند، می گفتند که این احتمال بسیار قوی است و می تواند ضربه ای جدی به فعالیت های فرهنگی کشور وارد کند.

آقای احمدی نژاد، یکی از تندروترین روزنامه نگاران محافظه کار را به عنوان وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی کابینه خود معرفی کرد و بر دامنه این نگرانی ها افزود.

رادیو فردا به همین بهانه در مجموعه گزارشی، با بررسی «تاریخچه نظارت های فرهنگی در حوزه سینما»، کارنامه دولت احمدی نژاد در این باره را بررسی کرده است:

نگاهی به سه دهه نظارت دولتی در سینمای ایران

انطباق پذیری سینماگران با نظارت دولتی

کارنامه یک ساله دستگاه نظارتی سینما در دولت نهم

سانسور بى ضابطه در سينما، مصاحبه با شهرام مکری، فیلمساز