انتشار خبر مربوط به کشف دو سیاره که در مدار یک ستاره دوازده میلیارد ساله در حرکت هستند، با تصورهای رایج که معتقد است ستاره‌های کهنسال و اولیه هیچ سیاره‌ای ندارند در تضاد است.
وب‌سایت «دیسکاوری» یادآوری می‌کند که بر اساس فرضیه‌های علمی رایج دوازده میلیارد سال پیش عالم فضا در اولین مراحل تکوین خود و در سرآغاز تولید اجرامی فشرده‌تر از توده‌های گاز هیدروژن و هلیوم بود و مواد خام کافی برای شکل‌گیری سیاره‌های خاکی و سنگی وجود نداشت.
بر مبنای یک چنین شناختی از مراحل تکوین فضا، همیشه این طور استدلال شده است که در آن دوران اولیه هیچ محیطی در فضا که احتمال شرایط زیست در آن فراهم بوده باشد وجود نداشته است.
ستاره کهنسالی که در روزهای اخیر کشف آن اعلام شد ظاهرا در محیط یک کهکشان قدیمی و رو به زوال قرار داشته، ولی به مرور کهکشان راه شیری آن را به سوی خود کشیده است. این ستاره همچون ستاره‌های خاموش دیگری که در فضا وجود دارند به خاطر قدمت‌شان اصطلاحا جرم آسمانی مرده تلقی می‌شود.
کشف دو سیاره در مدار این ستاره کهنسال و خاموش به علاوه کشف عناصر کربن در اشعه‌های قدیمی فضایی که سال گذشته روی داد، نشان می‌دهد که حتی در دوران اولیه تکوین فضا به حد کافی مواد و عناصر فشرده و سنگینی وجود داشته که می‌توانستند به شکل‌گیری سیاره‌ها و در نتیجه احتمال وجود نوعی حیات در محیط آنها منجر شود.
نویسنده وب‌سایت «دیسکاوری» یادآوری می‌کند تحقیقاتی که در سال ۱۹۹۹ توسط تلسکوپ فضایی «هابل» انجام شد هیچ سیاره‌ای را در مدار ستاره‌های خاموش رصد نکرد. در سال ۲۰۰۶ نیز تحقیقات مشابهی توسط همین تلسکوپ فضایی انجام شد که در پایان ۱۶ مورد سیاره متشکل از گازهای داغ مشابه مشتری کشف شد. این کشف احتمال وجود سیاره‌ها در دوران اولیه تکوین فضا را تایید کرده و راه را برای تحقیقات بعدی توسط تلسکوپ «کپلر» و شناسایی سیاره‌های بیشتری متعلق به این دوران گشود.
در این میان برخی از دانشمندان علوم فضایی معتقدند که محیط دوران اولیه تکوین فضا برای شکل‌گیری اجرام نسبتا آسیب‌پذیری مثل سیاره‌ها مناسب نبوده است و تحت تاثیر شدت و قدرت تغییر و تحولات فیزیکی در محیط فضا، فقط اجرامی مثل ستاره‌ها می‌توانستند شکل بگیرند و به بقای خود ادامه دهند.
اگر در مراحل اولیه تکوین فضا نوعی از حیات وجود داشته است مسلما همچون نمونه کره زمین، می‌توانسته از کربن موجود در عناصر شیمیایی محیط استفاده کند. حیات در محیط سیاره‌هایی که به دور ستاره‌های کهنسال و خاموش امروزی در گردش بوده‌اند میلیارد‌ها سال قبل از کره زمین آغاز شده و بنابراین برای تحول و تکامل میلیارد‌ها سال فرصت بیشتری داشته است.
از این اطلاعات می‌توان به این نتیجه رسید که احتمالا موجودات فضایی‌ای وجود دارند که از ما انسان‌ها بسیار پیشرفته‌ترند. ولی اگر چنین موجوداتی وجود داشته و دارند امروزه کجا هستند؟
نویسنده وب‌سایت «دیسکاوری» حدس می‌زند که چنین موجوداتی قاعدتا پس از میلیارد‌ها سال تکامل از قالب و پیکر گوشتی نظیر انسان، خود را رها ساخته و به پدیده دیگری مثل ماشین یا موجودی غیرقابل تصور برای ما تبدیل شده‌اند.
اما با توجه به میزان هوشمندی خارق‌العاده‌ای که این موجودات از آن برخوردار هستند عجیب است که تاکنون کاری نکرده‌اند که توجه دیگران را به سوی آنها جلب کند. نبود شواهدی در تایید وجود یک چنین موجودات یا پدیده‌هایی در عین حال می‌تواند دلیلی باشد در اثبات این که تمدن این موجودات طی میلیارد‌ها سال تا چه حد پیشرفته‌تر از انسان‌هاست.
مسلما پژوهش و جستجوهای دیگری در مورد احتمال وجود موجودات فضایی باستانی انجام خواهد شد. اما یافته‌های تا به امروز این معما را اسرارآمیز‌تر کرده است. اگر فضا در دوران اولیه خود کربن تولید می‌کرده بنابراین باید در گوشه‌ای و یا در پهنه‌ای از عالم فضا یک نوع ذهن هوشمند شکل گرفته و وجود داشته باشد. شاید آن طور که هربرت جرج ولز، نویسنده رمان‌های علمی‌خیالی می‌گفت: «آنها بسیار عظیم، محاسبه‌گر و غیراجتماعی هستند.»
وب‌سایت «دیسکاوری» یادآوری می‌کند که بر اساس فرضیه‌های علمی رایج دوازده میلیارد سال پیش عالم فضا در اولین مراحل تکوین خود و در سرآغاز تولید اجرامی فشرده‌تر از توده‌های گاز هیدروژن و هلیوم بود و مواد خام کافی برای شکل‌گیری سیاره‌های خاکی و سنگی وجود نداشت.
بر مبنای یک چنین شناختی از مراحل تکوین فضا، همیشه این طور استدلال شده است که در آن دوران اولیه هیچ محیطی در فضا که احتمال شرایط زیست در آن فراهم بوده باشد وجود نداشته است.
ستاره کهنسالی که در روزهای اخیر کشف آن اعلام شد ظاهرا در محیط یک کهکشان قدیمی و رو به زوال قرار داشته، ولی به مرور کهکشان راه شیری آن را به سوی خود کشیده است. این ستاره همچون ستاره‌های خاموش دیگری که در فضا وجود دارند به خاطر قدمت‌شان اصطلاحا جرم آسمانی مرده تلقی می‌شود.
کشف دو سیاره در مدار این ستاره کهنسال و خاموش به علاوه کشف عناصر کربن در اشعه‌های قدیمی فضایی که سال گذشته روی داد، نشان می‌دهد که حتی در دوران اولیه تکوین فضا به حد کافی مواد و عناصر فشرده و سنگینی وجود داشته که می‌توانستند به شکل‌گیری سیاره‌ها و در نتیجه احتمال وجود نوعی حیات در محیط آنها منجر شود.
نویسنده وب‌سایت «دیسکاوری» یادآوری می‌کند تحقیقاتی که در سال ۱۹۹۹ توسط تلسکوپ فضایی «هابل» انجام شد هیچ سیاره‌ای را در مدار ستاره‌های خاموش رصد نکرد. در سال ۲۰۰۶ نیز تحقیقات مشابهی توسط همین تلسکوپ فضایی انجام شد که در پایان ۱۶ مورد سیاره متشکل از گازهای داغ مشابه مشتری کشف شد. این کشف احتمال وجود سیاره‌ها در دوران اولیه تکوین فضا را تایید کرده و راه را برای تحقیقات بعدی توسط تلسکوپ «کپلر» و شناسایی سیاره‌های بیشتری متعلق به این دوران گشود.
در این میان برخی از دانشمندان علوم فضایی معتقدند که محیط دوران اولیه تکوین فضا برای شکل‌گیری اجرام نسبتا آسیب‌پذیری مثل سیاره‌ها مناسب نبوده است و تحت تاثیر شدت و قدرت تغییر و تحولات فیزیکی در محیط فضا، فقط اجرامی مثل ستاره‌ها می‌توانستند شکل بگیرند و به بقای خود ادامه دهند.
اگر در مراحل اولیه تکوین فضا نوعی از حیات وجود داشته است مسلما همچون نمونه کره زمین، می‌توانسته از کربن موجود در عناصر شیمیایی محیط استفاده کند. حیات در محیط سیاره‌هایی که به دور ستاره‌های کهنسال و خاموش امروزی در گردش بوده‌اند میلیارد‌ها سال قبل از کره زمین آغاز شده و بنابراین برای تحول و تکامل میلیارد‌ها سال فرصت بیشتری داشته است.
از این اطلاعات می‌توان به این نتیجه رسید که احتمالا موجودات فضایی‌ای وجود دارند که از ما انسان‌ها بسیار پیشرفته‌ترند. ولی اگر چنین موجوداتی وجود داشته و دارند امروزه کجا هستند؟
نویسنده وب‌سایت «دیسکاوری» حدس می‌زند که چنین موجوداتی قاعدتا پس از میلیارد‌ها سال تکامل از قالب و پیکر گوشتی نظیر انسان، خود را رها ساخته و به پدیده دیگری مثل ماشین یا موجودی غیرقابل تصور برای ما تبدیل شده‌اند.
اما با توجه به میزان هوشمندی خارق‌العاده‌ای که این موجودات از آن برخوردار هستند عجیب است که تاکنون کاری نکرده‌اند که توجه دیگران را به سوی آنها جلب کند. نبود شواهدی در تایید وجود یک چنین موجودات یا پدیده‌هایی در عین حال می‌تواند دلیلی باشد در اثبات این که تمدن این موجودات طی میلیارد‌ها سال تا چه حد پیشرفته‌تر از انسان‌هاست.
مسلما پژوهش و جستجوهای دیگری در مورد احتمال وجود موجودات فضایی باستانی انجام خواهد شد. اما یافته‌های تا به امروز این معما را اسرارآمیز‌تر کرده است. اگر فضا در دوران اولیه خود کربن تولید می‌کرده بنابراین باید در گوشه‌ای و یا در پهنه‌ای از عالم فضا یک نوع ذهن هوشمند شکل گرفته و وجود داشته باشد. شاید آن طور که هربرت جرج ولز، نویسنده رمان‌های علمی‌خیالی می‌گفت: «آنها بسیار عظیم، محاسبه‌گر و غیراجتماعی هستند.»