محافظه‌کاران و چپ‌ها در انتخابات آمریکا دشمن مشترکی را کشف کرده‌اند: «راست آلترناتیو»*. طنز روزگار شاید این باشد که پل گوتفرید، از متفکران محافظه‌کار و از مخالفان شدید نئوکان‌ها، برای اولین بار از این واژه (Alternative Right) استفاده کرد و هیلاری کلینتون، کاندیدای حزب دمکرات، در نبرد انتخاباتی خود آن را بر سر زبان‌ها انداخت و توجه رسانه ها را به این جنبش جلب کرد.
برخی از چهره های «راست آلترناتیو» (آلت-رایت) تشکر طنزآمیزی از هیلاری کلینتون برای این روز به‌یادماندنی کردند.
در این روز یعنی ۲۵ اوت، خانم کلینتون در ایالت نوادا ترامپ را متهم به دامن زدن به شعله‌های نژادپرستی «راست آلترناتیو» کرد.
به‌رغم انتقادهای مخالفانش، دونالد ترامپ، رئیس جمهور منتخب آمریکا اما علناً از این جنبش فاصله گرفته و اخیراً پس از آنکه گروهی از افراد این جنبش در واشینگتن «هایل ترامپ» سردادند، گفت که این گروه را قبول ندارد و نمی‌خواهد شور و شوق در این گروه ایجاد کند.
بسیاری از کسانی که خود را «راست آلترناتیو» می‌دانند با اینکه از تمام برنامه‌های ترامپ پشتیبانی نمی‌کنند ولی سیاست سختگیرانه وی در مورد مهاجرت و جهان‌بینی او مبنی بر شعار «اول آمریکا» را قدمی در مسیر درست می‌دانند.
ترامپ همچنین برای انتخاب استیو بَنن، مدیر پیشین سایت «برایت‌بارت» به عنوان مشاور ارشد ریاست جمهوری، مورد انتقاد شدید قرار گرفته است.
استیو بنن که سایت او «تریبونی برای راست آلترناتیو» شده بود، متهم به انتشار مطالب یهودی‌ستیزانه و نژادپرستانه است.
در همین راستا، بیش از ۱۵۰ نماینده دموکرات در مجلس نمایندگان آمریکا با نوشتن نامه‌ای خواستار تجدید نظر ترامپ در مورد استیو بنن شده‌اند.
اسیتو بنن خود در واکنش به این موضوع گفته است که مطالب مناقشه‌برانگیز مورد اشاره مخالفان، تنها بخشی از کل آن چیزی بود که در سایت برایت‌بارت ارائه می‌شد.
او اتهام‌های دیگر در مورد عقاید ضدیهودی را نیز رد کرده‌است. ترامپ نیز اعلام کرده که بنن را مدت زیادی است می‌شناسد و اگر وی «راست آلترناتیو» یا نژادپرست بود حتی به فکر استخدام وی نمی‌افتاد.
در همین رابطه، جورج هاولی که کتاب‌ها و مقالات متعددی در مورد محافظه‌کاران در آمریکا نوشته و در دانشگاه آلاباما تدریس می‌کند به رادیو فردا میگوید: «من شک دارم راست آلترناتیو تاثیر چندانی در انتخابات آمریکا داشته ولی پیروزی ترامپ در میان آنها شور و شوق ایجاد کرده است.»
او می‌افزاید: «اگرچه اکثر آنها ترامپ را از خود نمی‌دانند ولی پیروزی وی، راست آلترناتیو را وارد صحنه سیاسی کشور کرده است. این امر با هیچ کاندیدای دیگر جمهوری‌خواهی امکان‌پذیر نبود.»
دل‌نگرانان سفید
پرسشی که رسانه‌های آمریکا پس از سخنرانی کلینتون درصدد پاسخش برآمدند این بود که «راست آلترناتیو» چیست و هوادارانش چه کسانی هستند؟
«راست آلترناتیو»، حزب یا گروهی با منشور و چارچوب خاصی نیست ولی جنبشی است که تا چند ماه پیش بیشترین حضورش در اینترنت بود. به نوشته وال استریت جورنال، این جنبش، جریان اصلی محافظه‌کاران را قبول ندارد، ملی‌گرایی را ترویج می‌دهد و چندفرهنگی و مهاجرت را تهدیدی برای هویت سفیدپوستان می‌داند.
«راست آلترناتیو»، حزب یا گروهی با منشور و چارچوب خاصی نیست ولی جنبشی است که تا چند ماه پیش بیشترین حضورش در اینترنت بود. به نوشته وال استریت جورنال، این جنبش، جریان اصلی محافظه‌کاران را قبول ندارد، ملی‌گرایی را ترویج می‌دهد و چندفرهنگی و مهاجرت را تهدیدی برای هویت سفیدپوستان می‌داند.
استیو بنن، تحصلکرده دانشگاه هاروارد که کار در بانک گلدمن ساکز و فیلمسازی در هالیوود را در کارنامه خود دارد، «آلت-رایت» را جماعت جوانی می‌داند که به شدت ضد جهانی شدن، مخالف جریان اصلی محافظه‌کاران و ضد نظام حاکم و به شدت ناسیونالیست است. استیو بنن نیز خود را ملی‌گرای اقتصادی می‌خواند.
جورج هاولی می گوید هویت (چه فرهنگی و چه نژادی) از مسائل اصلی «آلت-رایت»است و به نظر نمی‌رسد زیاد به مسائل اقتصادی توجه کنند. وی می‌افزاید اختلافات زیادی سر موضوعات اصلی در این جنبش وجود دارد ولی موضوع نژاد، همه آنها را متحد می‌کند.
ریچارد اسپنسر، که واژه «آلت-رایت» را بر سر زبان‌ها انداخت و در رأس یک اتاق فکر در آمریکا است، معتقد به پاکسازی «صلح‌آمیز قومی» است.
موضوعات مهاجرت و موقعیت آمریکا در جهان که هم در کمپین ترامپ و هم در بسیاری از نوشته‌های راست آلترناتیو مطرح شده، سال‌های طولانی است که توسط سیاستمداران و متفکران آمریکایی به بحث گذاشته شده است.
وقتی هانتیگتون با ترامپ هم‌صدا بود
«فرض کنید مهاجرت مکزیکی‌ها ناگهان متوقف شود...حقوق آمریکایی‌های کم‌درآمد افزایش می‌یابد...مهارت و میزان تحصیلات متوسط مهاجران به آمریکا تا حدی افزایش می‌باید که در تاریخ آمریکا بی‌سابقه بوده...احتمال بالقوه جدایی بین آمریکای اسپانیایی‌زبان و آمریکای انگلیسی‌زبان از بین می‌رود و همچنین خطر احتمالی که تمامیت سیاسی آمریکا را تهدید می‌کند.»
کسی که از خطر مهاجران مکزیکی سخن میگوید، دونالد ترامپ نیست که وعده ساخت دیوار در مرز آمریکا با مکزیک را داده، بلکه سموئل هانتینگتون، نظربه‌پرداز معروف سیاسی آمریکا است. هانتیگتون دوازده سال پیش از آنکه ترامپ در مورد مکزیکی‌هایی که «کار آمریکایی را از آن خود می‌کنند» سخنرانی کند، در کتاب «ما که هستیم؟» در مورد «خطر بالقوه» مهاجران مکزیکی نوشته است.
نگرانی هانتیگتون براین اساس بود که مهاجران آمریکای لاتین، به ویژه مکزیکی‌ها که گروه بزرگی از آنها را تشکیل می‌دهند، ازجمله به این خاطر که جمعیتشان در برخی مناطق بسیار متمرکز است، جذب جامعه آمریکا نمی‌شوند.
وی همچنین معتقد است که آمریکا کشور مهاجران نیست، بلکه مستعمره‌نشینان (ساکنان اولیه) که آنگلوساکسون بودند چارچوبی را برای این کشور ساختند که دیگر مهاجران در آن قرار گرفته‌اند.
سمئول هانتیگتون پیش‌بینی کرده بود که رشد جمعیت سیاه‌پوستان و لاتینی‌تبارها در ایالات متحده واکنش سفیدها را درپی خواهد داشت.
به گفته جورج هاولی این نظريه‌پرداز سیاسی برخلاف «راست آلترناتیو» با مسئله نژادی مشکلی ندارد اما نگران ضربه خوردن به فرهنگ آنگلو-پروتستان آمریکا است.
سمئول هانتیگتون پیش‌بینی کرده بود که رشد جمعیت سیاه‌پوستان و لاتینی‌تبارها در ایالات متحده به احتمال زیاد واکنش سفیدها را درپی خواهد داشت.
عقاید ضد مهاجرت در میان گروهی از محافظه‌کاران «سنتی» (معروف به پالئوکان‌ها) در دهه‌های هشتاد و نود میلادی که مخالف برنامه‌های چندفرهنگی، کنترل بر تجارت آزاد و انزواگرایی آمریکا در سیاست خارجی بودند، بسیار رایج بود. پل گوتفرید، راسل کرک و پت بوکانان از جمله چهره‌های معروف این جریان بودند که در مقابل نئوکان‌ها ایستادند ولی در دهه نود میلادی کاملاً به حاشیه رانده شدند.
«خودکشی یک ابرقدرت»
کاهش تولید داخلی، حضور بیش از حد نظامی آمریکا در جهان، عدم برخورد با مهاجرت غیرقانونی، و دشمنی با روسیه، ازجمله مشکلاتی به‌شمار می‌آیند که آمریکا با آن درگیر است.
این مسایل را پت بوکانان، از چهره‌های تأثیرگذار بر «راست آلترناتیو» در دو دهه گذشته در کتاب‌هایش نوشته، در برنامه‌های تلویزیونی مطرح کرده و در کمپین‌های مقدماتی ریاست جمهوری در دهه نود میلادی به بحث در مورد آنها نشسته است.
وی همچنین معتقد است که ناتو پیمان موقتی است و آمریکا باید نیروهایش را از اروپا خارج کند.
بوکانان در کتابی که پنج سال پیش با عنوان «خودکشی یک ابرقدرت» نوشت، این پرسش را مطرح کرد که آیا آمریکا تا سال ۲۰۲۵ دوام خواهد آورد؟
«راست آلترناتیو» در دوگانگی سیاسی چپ-راست آمریکا نمی‌گنجد و درست نیست آن را جریان رادیکالیزه شده محافظه‌کاران محسوب کنیم چرا که در بسیاری از مواقع محافظه‌کاران را بیشتر از چپ‌ها تحقیر می‌کنند.جورج هاولی
وی سیاست‌هایی را برای «نجات آمریکا» پیشنهاد می‌کند، ازجمله متوقف کردن موقت مهاجرت، بستن اکثر پایگاه‌های نظامی آمریکا در خارج از خاک این کشور، کم کردن شدید هزینه‌های دولت و ضدحمله محافظه‌کارانه در نبرد فرهنگی و روی آوردن به سیاست حفاظت اقتصادی.
وی مانند پالئوکان‌ها (محافظه‌کاران سنتی) مخالف جدید جنگ عراق و سیاست نئوکانان در دولت بوش بود.
جورج هاولی به رادیو فردا میگوید که «به نظر می‌رسد افراد راست آلترناتیو همگی دوره محافظه‌کاران در سال‌های بوش را رد می‌کنند. در این مورد آنها یادآور بوکانان و پالئوکان‌ها هستند. شاید فهرست بلندبالای شکست‌های محافظه‌کاران باعث شده که مردم {نظرات} راست آلترناتیو را در نظر بگیرند.»
شبحی که واقعی است
دو نویسنده سایت برایت‌بارت، گویی مقاله بلند خود در مورد «راست آلترناتیو» را با الهام از مانیفست حزب کمونیست کارل مارکس آغاز کرده باشند. در آغاز این مقاله می‌خوانیم: «شبحی در مهمانی‌های شام،.. اندیشکده‌های حاکمیت درگذر است. این شبح راست آلترنانیو است. جوان، خلاق و مشتاق سنت‌شکنی و بدعت‌گذاری سکولار که جریان اصلی محافظه‌کاران آن را دشمن شماره یک خود می‌داند و حتی بیشتر از دموکرات‌ها و ترقی‌خواهان، از آنها متنفر است.»
جورج هاولی میگوید «راست آلترناتیو» در دوگانگی سیاسی چپ-راست آمریکا نمی‌گنجد و درست نیست آن را جریان رادیکالیزه شده محافظه‌کاران محسوب کنیم چرا که در بسیاری از مواقع محافظه‌کاران را بیشتر از چپ‌ها تحقیر می‌کنند.
البته شبحی که این دو نویسنده از آن سخن می‌گویند، مبدل به بازیگر جدی و واقعی سیاسی آمریکا شده و آنچنان که ریچارد اسپنسر به ان‌پی‌آر گفته: «ما برای اولین بار وارد جریان اصلی شدیم و قرار نیست جای دیگری برویم.»
---------------------------------
*راست آلترناتیو (Alternative Right) به اختصار آلت-رایت (َAlt-right) خوانده می‌شود و در رسانه‌ها بیشتر از واژه Alt-Right استفاده می‌شود.