همزمان با جام جهانی برزيل شبکه خبری الجزيره در مجموعه گزارش‌های چند رسانه‌ای با عنوان «شورشيان فوتبال»، فعاليت‌های سياسی بازيکنان و نقش سياست را در اين ورزش پرطرفدار بررسی کرده است.
در يکی از اين مطالب به سوکراتس ستاره فوتبال برزيل پرداخته شده و يادآوری می‌کند که او چگونه هر مسابقه را به يک ديدار سياسی برای ترويج دمکراسی تبديل می‌کرد.
شبکه خبری الجزيره در مقدمه اين مجموعه می‌نويسد:«در حالي که مسابقات ورزشی در سراسر دنيا با رسوايی‌های پی در پی مواجه مي‌شود، اريک کانتونا ستاره پيشين تيم منچستر يونايتد، داستان پنج ستاره و قهرمان ميدان‌های فوتبال در مبارزه با نابرابر‌ی‌های اجتماعی، حقوق بشر و دمکراسی را در يک برنامه تلويزيونی روايت می‌کند. قهرمانانی که وجدانشان آنها را به مبارزه با رژيم‌های ناعادلانه و پيوستن به جنبش‌های اجتماعی سوق داد. مجموعه شورشيان فوتبال به وجهی از اين ورزش می‌پردازد که معمولا در خبرها منعکس نمی‌شود.»
شبکه خبری الجزيره می‌نويسد که در دهه هشتاد ميلادی و دوران ديکتاتوری در برزيل، سوکراتس ستاره محبوب فوتبال برزيل و کاپيتان تيم کورينتيانس هر مسابقه فوتبال را به فرصتی برای ترويج دمکراسی و گل زدن تبديل می‌کرد.
سوکراتس در بخشی از برنامه «شورشيان فوتبال» می گويد: «ما شروع به بحث و گفت‌وگو کرديم و فضای مثبت و سازنده‌ای بين ما به وجود آمد. هر کدام از فوتباليست‌ها نظر و احساسمان را بيان می‌کرديم. هدف بيان آزادانه و دمکراتیک افکارمان بود. گروه ما در عرصه فوتبال کار می‌کرد و تصميم گرفتيم در مورد هر چيزی رای‌گيری کنيم. درباره همه چيز در فوتبال و رابطه آن با اتفاقات جامعه بحث می‌کرديم. مثل اين بود که چند زوج بی‌علاقه و ناراحت را برداريم و به جای آن زوج‌هايی بگذاريم که عاشق هم هستند. تاثيرش روی ما به اين شکل بود.»
اريک کانتونا مجری و از تهيه‌کنندگان اين برنامه درباره انگيزه تهيه آن می‌گويد: «همه ما می‌خواهيم دنيا را تغيير بدهيم و اين يک هدف انسانی است. وقتی با يک گل، ميليون‌ها نفر روی پايشان بلند می‌شوند، ناگهان به عنوان يک فوتباليست فکر می‌کنی که با اين انرژی می‌شود کاری کرد. فقط به ايده، جسارت، آگاهی سياسی و اجتماعی نياز داريم. دکتر سوکراتس، خيالت راحت باشد و در آرامش بخواب.»
مرد سال فوتبال آمريکای جنوبی در سال ۱۹۸۳، دکتری بود که به حرفه روزنامه‌نگاری هم اشتغال داشت. غير از مقاله‌های ورزشی، از سياست و اقتصاد می‌نوشت. نوازنده بود و اهل تئا‌تر، آخرين پروژه‌اش هم نگارش مجموعه داستانی درباره جام جهانی ۲۰۱۴ به ميزبانی برزيل بود.
ايده اصلی‌اش که آن را در گفت‌وگو با خبرنگار گاردين در ميان گذاشت، اين بود که «اگر گذارتان به برزيل بيافتد، در دام عشق کسی گرفتار خواهيد شد.»
سوکراتس که در رده ۶۱ بر‌ترين بازيکنان قرن از نگاه مجله معتبر ورلد ساکر World Soccer قرار دارد، شب آخر زندگی‌اش را با دستگاه دياليز و تنفس مصنوعی گذراند. خطر مرگ موقتاً رفع شد و حتی بيمارستان آلبرت اينشتين سائو پائولو در اين باره بيانيه‌ای منتشر کرد.
کاپيتان محبوب سلسائو در دهه ۸۰ اما يارای استقامت مقابل آخرين شوک را نداشت. تلاش‌های پزشکان برای خروج سوکراتس از وضعيت بحرانی بی‌فايده بود. او در نخستين ساعات صبح جان خود را از دست داد.
افراط در نوشيدن مشروبات الکلی، طی ساليان متمادی آسيب فراوانی به سيستم گوارشی‌اش وارد کرده بود. سايمون کوپر از مشهور‌ترين مولفين فوتبال جهان درباره او می‌گويد: «يکی از باشگاه‌های بزرگ ايتاليايی برای جذب سوکراتس، بندی را در متن قرارداد گنجانده بود که طبق آن، او حق ارتباط جنسی در شب‌های پيش از مسابقات را نداشت. اما سوکراتس نپذيرفت و به برزيل بازگشت.»
سوکراتس، سه سال پیش، در سن ۵۷ سالگی چشم از جهان فروبست.
در يکی از اين مطالب به سوکراتس ستاره فوتبال برزيل پرداخته شده و يادآوری می‌کند که او چگونه هر مسابقه را به يک ديدار سياسی برای ترويج دمکراسی تبديل می‌کرد.
شبکه خبری الجزيره در مقدمه اين مجموعه می‌نويسد:«در حالي که مسابقات ورزشی در سراسر دنيا با رسوايی‌های پی در پی مواجه مي‌شود، اريک کانتونا ستاره پيشين تيم منچستر يونايتد، داستان پنج ستاره و قهرمان ميدان‌های فوتبال در مبارزه با نابرابر‌ی‌های اجتماعی، حقوق بشر و دمکراسی را در يک برنامه تلويزيونی روايت می‌کند. قهرمانانی که وجدانشان آنها را به مبارزه با رژيم‌های ناعادلانه و پيوستن به جنبش‌های اجتماعی سوق داد. مجموعه شورشيان فوتبال به وجهی از اين ورزش می‌پردازد که معمولا در خبرها منعکس نمی‌شود.»
شبکه خبری الجزيره می‌نويسد که در دهه هشتاد ميلادی و دوران ديکتاتوری در برزيل، سوکراتس ستاره محبوب فوتبال برزيل و کاپيتان تيم کورينتيانس هر مسابقه فوتبال را به فرصتی برای ترويج دمکراسی و گل زدن تبديل می‌کرد.
سوکراتس در بخشی از برنامه «شورشيان فوتبال» می گويد: «ما شروع به بحث و گفت‌وگو کرديم و فضای مثبت و سازنده‌ای بين ما به وجود آمد. هر کدام از فوتباليست‌ها نظر و احساسمان را بيان می‌کرديم. هدف بيان آزادانه و دمکراتیک افکارمان بود. گروه ما در عرصه فوتبال کار می‌کرد و تصميم گرفتيم در مورد هر چيزی رای‌گيری کنيم. درباره همه چيز در فوتبال و رابطه آن با اتفاقات جامعه بحث می‌کرديم. مثل اين بود که چند زوج بی‌علاقه و ناراحت را برداريم و به جای آن زوج‌هايی بگذاريم که عاشق هم هستند. تاثيرش روی ما به اين شکل بود.»
اريک کانتونا مجری و از تهيه‌کنندگان اين برنامه درباره انگيزه تهيه آن می‌گويد: «همه ما می‌خواهيم دنيا را تغيير بدهيم و اين يک هدف انسانی است. وقتی با يک گل، ميليون‌ها نفر روی پايشان بلند می‌شوند، ناگهان به عنوان يک فوتباليست فکر می‌کنی که با اين انرژی می‌شود کاری کرد. فقط به ايده، جسارت، آگاهی سياسی و اجتماعی نياز داريم. دکتر سوکراتس، خيالت راحت باشد و در آرامش بخواب.»
مرد سال فوتبال آمريکای جنوبی در سال ۱۹۸۳، دکتری بود که به حرفه روزنامه‌نگاری هم اشتغال داشت. غير از مقاله‌های ورزشی، از سياست و اقتصاد می‌نوشت. نوازنده بود و اهل تئا‌تر، آخرين پروژه‌اش هم نگارش مجموعه داستانی درباره جام جهانی ۲۰۱۴ به ميزبانی برزيل بود.
ايده اصلی‌اش که آن را در گفت‌وگو با خبرنگار گاردين در ميان گذاشت، اين بود که «اگر گذارتان به برزيل بيافتد، در دام عشق کسی گرفتار خواهيد شد.»
سوکراتس که در رده ۶۱ بر‌ترين بازيکنان قرن از نگاه مجله معتبر ورلد ساکر World Soccer قرار دارد، شب آخر زندگی‌اش را با دستگاه دياليز و تنفس مصنوعی گذراند. خطر مرگ موقتاً رفع شد و حتی بيمارستان آلبرت اينشتين سائو پائولو در اين باره بيانيه‌ای منتشر کرد.
کاپيتان محبوب سلسائو در دهه ۸۰ اما يارای استقامت مقابل آخرين شوک را نداشت. تلاش‌های پزشکان برای خروج سوکراتس از وضعيت بحرانی بی‌فايده بود. او در نخستين ساعات صبح جان خود را از دست داد.
افراط در نوشيدن مشروبات الکلی، طی ساليان متمادی آسيب فراوانی به سيستم گوارشی‌اش وارد کرده بود. سايمون کوپر از مشهور‌ترين مولفين فوتبال جهان درباره او می‌گويد: «يکی از باشگاه‌های بزرگ ايتاليايی برای جذب سوکراتس، بندی را در متن قرارداد گنجانده بود که طبق آن، او حق ارتباط جنسی در شب‌های پيش از مسابقات را نداشت. اما سوکراتس نپذيرفت و به برزيل بازگشت.»
سوکراتس، سه سال پیش، در سن ۵۷ سالگی چشم از جهان فروبست.