«خواب زمستانی» (گيش يوخوسو) تازه ترين ساخته نوری بيلگه جيلانُ، کارگردان مطرح سينمای ترکيه، در روز سوم جشنواره فيلم کن رضايت بسياری از منتقدان را به همراه داشت.
جيلان در هفتمين فيلم بلند داستانی خود، به سراغ روستانی در دل کوهستان در منطقه آناتولی رفته است. شخصيت اصلی فيلم جيلان، آيدين، بازيگر بازنشسته‌ايست که حالا اداره يک هتل را در اختيار گرفته و همراه با همسرش نهال و خواهرش در همين هتل زندگی می‌کند. فيلم به زندگی اين افراد، مشکلات آيدين با همسرش نهال و تعاملات آيدين به عنوان روشنفکری دل‌زده با ديگر افراد اين روستا می‌پردازد.
بخش اعظم شخصيت‌پردازی‌های اين فيلم از طريق ديالوگ‌ها و گفت‌وگوهای شخصيت‌ها درباره مسائل مختلف از اسلام گرفته تا پديده خير و شرُ، ساخته می‌شود.
نوری بيلگه جيلان درباره اين ديالوگ‌ها و خواستگاه آن‌ها به راديو فردا می‌گويد: «سه داستان کوتاه از آنتوان چخوف مبنای نوشتن اين فيلم نامه بوده است. در طی نگارش فيلم‌نامه با چندين متن مختلف درگير بوديم. هم داستان‌های چخوف بود و هم متنی که توسط فيلم‌نامه‌نويس [ابرو جيلانُ، همسر آقای جيلان] تهيه می‌شد. ديالوگ‌ها بسيار سنگين بود و به همين خاطر به سراغ بازيگران حرفه‌ای رفتم تا کار با فيلم‌نامه برای‌شان راحت باشد.»
هالوک بيلگينرُ، بازيگر نقش آيدين، به خبرنگاران می‌گويد که نوری بيلگه کتابچه‌ای هزار و اندی صفحه‌ای به دست او رسانده و گفته که اين متن فيلم‌نامه آخرين فيلمش خواهد بود.
کنفرانس خبری اين فيلم روز شنبه، ۲۷ ارديبهشت، در کاخ اصلی جشنواره برگزار شد و تمامی عوامل فيلم در پی مرگ بيش از سيصد تن در حادثه معدن سماُ در غرب ترکيه، به نشانه همدردی ربانی سياه بر سينه داشتند.
«خواب زمستانی» پس از اکران است توجه بسياری از منتقدان را جلب کرد و با آنکه تنها سه روز از آغاز جشنواره می‌گذشت بسياری گفتند اين فيلم شانس دريافت نخل طلای امسال جشنواره است.
نوری بيلگه از سال ۱۹۹۵ از مهمانان هميشگی جشنواره کن است و منتقدان فرانسوی بسيار به فيلم‌ها او علاقه‌مندند. آقای جيلان پيشتر دو بار برنده جايزه بزرگ هئيت داوران کن برای فيلم‌های «دور» (۲۰۰۲) و «روزی روزگاری آناتوليا» (۲۰۱۱) شده است و يک بار نيز جايزه بهترين کارگردانی را در سال ۲۰۰۸ برای فيلم «سه ميمون» دريافت کرده است.
شايد تصور نشستن در سينما برای ۱۹۶ و تماشای فيلمی که بخش اعظم آن ديالوگ است برای بسياری غيرممکن باشد. اما «خواب زمستانی» ممکن است هر احساسی در بيننده ايجاد کند مگر خستگی و کسالت. فيلمی که پس از اکران‌اش منتقدان را با اين سئوال درگير کرد که آيا غيرکسالت‌بار ترين فيلم ۱۹۶ دقيقه‌ای تاريخ سينما را ديده‌اند؟
جيلان در هفتمين فيلم بلند داستانی خود، به سراغ روستانی در دل کوهستان در منطقه آناتولی رفته است. شخصيت اصلی فيلم جيلان، آيدين، بازيگر بازنشسته‌ايست که حالا اداره يک هتل را در اختيار گرفته و همراه با همسرش نهال و خواهرش در همين هتل زندگی می‌کند. فيلم به زندگی اين افراد، مشکلات آيدين با همسرش نهال و تعاملات آيدين به عنوان روشنفکری دل‌زده با ديگر افراد اين روستا می‌پردازد.
بخش اعظم شخصيت‌پردازی‌های اين فيلم از طريق ديالوگ‌ها و گفت‌وگوهای شخصيت‌ها درباره مسائل مختلف از اسلام گرفته تا پديده خير و شرُ، ساخته می‌شود.
نوری بيلگه جيلان درباره اين ديالوگ‌ها و خواستگاه آن‌ها به راديو فردا می‌گويد: «سه داستان کوتاه از آنتوان چخوف مبنای نوشتن اين فيلم نامه بوده است. در طی نگارش فيلم‌نامه با چندين متن مختلف درگير بوديم. هم داستان‌های چخوف بود و هم متنی که توسط فيلم‌نامه‌نويس [ابرو جيلانُ، همسر آقای جيلان] تهيه می‌شد. ديالوگ‌ها بسيار سنگين بود و به همين خاطر به سراغ بازيگران حرفه‌ای رفتم تا کار با فيلم‌نامه برای‌شان راحت باشد.»
هالوک بيلگينرُ، بازيگر نقش آيدين، به خبرنگاران می‌گويد که نوری بيلگه کتابچه‌ای هزار و اندی صفحه‌ای به دست او رسانده و گفته که اين متن فيلم‌نامه آخرين فيلمش خواهد بود.
کنفرانس خبری اين فيلم روز شنبه، ۲۷ ارديبهشت، در کاخ اصلی جشنواره برگزار شد و تمامی عوامل فيلم در پی مرگ بيش از سيصد تن در حادثه معدن سماُ در غرب ترکيه، به نشانه همدردی ربانی سياه بر سينه داشتند.
«خواب زمستانی» پس از اکران است توجه بسياری از منتقدان را جلب کرد و با آنکه تنها سه روز از آغاز جشنواره می‌گذشت بسياری گفتند اين فيلم شانس دريافت نخل طلای امسال جشنواره است.
نوری بيلگه از سال ۱۹۹۵ از مهمانان هميشگی جشنواره کن است و منتقدان فرانسوی بسيار به فيلم‌ها او علاقه‌مندند. آقای جيلان پيشتر دو بار برنده جايزه بزرگ هئيت داوران کن برای فيلم‌های «دور» (۲۰۰۲) و «روزی روزگاری آناتوليا» (۲۰۱۱) شده است و يک بار نيز جايزه بهترين کارگردانی را در سال ۲۰۰۸ برای فيلم «سه ميمون» دريافت کرده است.
شايد تصور نشستن در سينما برای ۱۹۶ و تماشای فيلمی که بخش اعظم آن ديالوگ است برای بسياری غيرممکن باشد. اما «خواب زمستانی» ممکن است هر احساسی در بيننده ايجاد کند مگر خستگی و کسالت. فيلمی که پس از اکران‌اش منتقدان را با اين سئوال درگير کرد که آيا غيرکسالت‌بار ترين فيلم ۱۹۶ دقيقه‌ای تاريخ سينما را ديده‌اند؟