آیت‌الله حسینعلی منتظری، مرجع شیعیان، در بیانیه‌ای که روز ۲۶ خرداد منتشر کرد، به همه مسئولان و دست اندركاران و همچنين به مأموران نظامى و انتظامى توصيه کرد: «دين خود را حفظ و آن را به دنياى ديگران نفروشند و توجه كنند كه عبارت "المأمور معذور" در پيشگاه خداوند متعال به هيچ وجه پذيرفته نيست».
روحانیان، بر اساس فقه شیعه، معتقدند کشتن افراد غیر مسلح بدون دلیل و مدرک، گناهی نابخشودنی محسوب می‌شود.
این مسئله موضوع گفت‌وگو با آیت‌الله سید ابوالقاسم دیباجی، دبیر کل شورای جهانی فقه اسلامی و نماینده آیت الله سیستانی در کویت، بود.
رادیو فردا: آقای دیباجی، فردی که به دستور کسی دست به ارتکاب قتل می‌زند آیا خودش دچار گناه شده یا فرد دستور دهنده یا هر دو؟ و آیا عبارت «المأمور معذور» سبک کننده بار گناه این افراد هست؟
آیت‌الله دیباجی: بايد بگويم اين مسئله هرگز بار گناه را کمتر نمی‌کند. هم کسی که دستور کشتار می‌دهد و هم کسی که کشتار را انجام می‌دهد، هر دوی اينها در برابر محکمه عدل الهی مسئول هستند و هر دو گناهکار.
ما در فقه اسلامی داريم که کشتن يک انسان مانند کشتن تمام انسان‌ها است...
بله دقيقاً همين طور است. کشتن يک انسان مانند اين است که شما تمام انسانيت را می‌کشيد، نه به اين دليل که شما شخصی را می‌کشيد بلکه در حقيقت شما شخصيت را می‌کشيد.
آيات و رواياتی که در اين زمينه داريم عجيب است و اساس قرآن و اسلام بر کرامت انسان استوار است، چه برسد به کرامت مسلمان و انسانی که شهادتين را می‌گويد.
حضرت علی در وصيت خود به فرزندانش می‌گويد: « برای ظالم دشمنی آشتی‌ناپذير باشيد و برای مظلوم يک هم‌يار و کمک‌رساننده».
اساس فلسفه کربلا نيز که در فرهنگ شيعی اين همه تجلی کرده، مسئله مظلوميت امام حسين است. يعنی آن چه دنيای بشری را تکان داد اين است که دشمن انسان مظلومی را قربانی کرد.
صرف نظر از هر شرايطی، بر اساس فقه اسلامی «هميشه حق گرفتنی است، دادنی نيست» و تمام انبيا و اوليا در راه دفاع از حق به شهادت رسيده‌اند.
روحانیان، بر اساس فقه شیعه، معتقدند کشتن افراد غیر مسلح بدون دلیل و مدرک، گناهی نابخشودنی محسوب می‌شود.
این مسئله موضوع گفت‌وگو با آیت‌الله سید ابوالقاسم دیباجی، دبیر کل شورای جهانی فقه اسلامی و نماینده آیت الله سیستانی در کویت، بود.
رادیو فردا: آقای دیباجی، فردی که به دستور کسی دست به ارتکاب قتل می‌زند آیا خودش دچار گناه شده یا فرد دستور دهنده یا هر دو؟ و آیا عبارت «المأمور معذور» سبک کننده بار گناه این افراد هست؟
آیت‌الله دیباجی: بايد بگويم اين مسئله هرگز بار گناه را کمتر نمی‌کند. هم کسی که دستور کشتار می‌دهد و هم کسی که کشتار را انجام می‌دهد، هر دوی اينها در برابر محکمه عدل الهی مسئول هستند و هر دو گناهکار.
ما در فقه اسلامی داريم که کشتن يک انسان مانند کشتن تمام انسان‌ها است...
بله دقيقاً همين طور است. کشتن يک انسان مانند اين است که شما تمام انسانيت را می‌کشيد، نه به اين دليل که شما شخصی را می‌کشيد بلکه در حقيقت شما شخصيت را می‌کشيد.
آيات و رواياتی که در اين زمينه داريم عجيب است و اساس قرآن و اسلام بر کرامت انسان استوار است، چه برسد به کرامت مسلمان و انسانی که شهادتين را می‌گويد.
حضرت علی در وصيت خود به فرزندانش می‌گويد: « برای ظالم دشمنی آشتی‌ناپذير باشيد و برای مظلوم يک هم‌يار و کمک‌رساننده».
اساس فلسفه کربلا نيز که در فرهنگ شيعی اين همه تجلی کرده، مسئله مظلوميت امام حسين است. يعنی آن چه دنيای بشری را تکان داد اين است که دشمن انسان مظلومی را قربانی کرد.
صرف نظر از هر شرايطی، بر اساس فقه اسلامی «هميشه حق گرفتنی است، دادنی نيست» و تمام انبيا و اوليا در راه دفاع از حق به شهادت رسيده‌اند.