عباس جعفری دولت آبادی، دادستان عمومی و انقلاب تهران، به میر حسین موسوی، از رهبران مخالفان دولت در مورد محکوم کردن اعدام پنج زندانی سیاسی در ایران هشدار داد.
این مقام قوه قضاییه با توصیف آقای موسوی به عنوان یکی از «سران فتنه»، محکوم کردن اعدام فرزاد کمانگر، شیرین علم هولی، علی حيدريان، فرهاد وکيلی و مهدی اسلاميان از سوی او را رد کرد و این رهبر مخالف دولت را به حمایت از گروه های تروریستی و نشر اکاذیب متهم کرد.
دادستان عمومی و انقلاب تهران گفت که میر حسین موسوی حق ندارد احكام قطعی دادگاه ها را زير سؤال ببرد و افزود: مدعی العموم به طور حتم درباره حمايت او از افراد اعدام شده در روزی که وقت محاکمه سران فتنه فرا برسد، اقدام خواهد كرد.
سراج الدین میردامادی، روزنامه نگار و تحلیلگر سیاسی در پاریس، درباره سخنان دادستان عمومی و انقلاب تهران به رادیو فردا می گوید: دستگاه قضايی و مسئولان دستگاه قضايی هميشه در معرض اين اتهام بوده اند که چارچوب‌های حقوقی و قضايی را رعايت نمی کنند و از يک مرکز فکر سياسی برای صدور احکام و روندهای حقوقی- قضايی دستور می گيرند.
اتفاقاً آقای دولت آبادی، دادستان تهران، نيز با اظهارات خود اين اتهام را تاييد کرده و رسماً اعلام می کند در چارچوب حقوقی و روند قضايی گام برنمی دارند.
سخنان آقای دولت آبادی بيشتر بوی سياست می دهد تا سخن دادستانی که در چهارچوب حقوق، قانون و مقررات موضوعه بحث می کند. اين حرف که کسی حق ندارد حکمی را زير سؤال ببرد به اين خاطر که دل دشمنان نظام را خرسند کند، حرفی سياسی است نه حرفی حقوقی که يک دادستان بايد بزند. صحبت های آقای دادستان و تهديدی که متوجه آقای موسوی می کند نشان می دهد دستگاه قضايی در کنار ديگر دستگاه های سرکوب با بيانيه ها، شعارهای سياسی، ارعاب و تهديد تلاش می کند مخالفين و منتقدين را از مقابله و انتقاد از مواضع حاکمان بازدارد.
اولين بار نيست که به آقای موسوی يا کروبی هشدار داده می شود. آنها بارها سران فتنه ناميده شدند و به آنها هشدار دادند که محاکمه خواهند شد. فکر می کنيد شدت گرفتن اين هشدارها با نزديک شدن سالگرد آغاز جنبش سبز در ايران رابطه دارد؟
حاکميت انواع و اقسام فشارها را در طول چند ماه گذشته امتحان کرده است از سرکوب های خيابانی گرفته تا اعتراف‌گيری ها، اما به نظر می رسد هيچ کدام از اين اشکال نتوانستند حداقل رهبران اعتراضات را به سکوت، خودسانسوری و محافظه کاری در برابر حاکمان مجبور کند.
شايد در بخش اعتراضات خيابانی به صورت موقت و ظاهری موفق شده باشند اعتراضات توده مردم را ساکت کنند، اما برای آنها لزوماً اين بخش مهم نبوده است. اين که رهبران اعتراضات همچنان مصاحبه کرده و مواضع تندتری اتخاذ می کنند و رسانه های خارج و بعضی رسانه های داخلی هم اين امر را پوشش می دهند ضربه بزرگی برای حاکميت است و حاکميت تلاش می کند اين بخش را به هر شکل ممکن سرکوب کند.
صدوراحکام جديد اعدام در آستانه سالگرد انتخابات و آغاز جنبش سبز در ايران نيز در همين راستا ارزيابی می شود. اين که دادستان تهران صريحاً آقای موسوی و تلويحاً آقای کروبی را تهديد کرده به اين دليل است که آنها را به سکوت وادارند تا در آستانه اين واقعه مهم موتور جنبش اجتماعی را دوباره روشن نکنند و آن را به عرصه خيابان نکشانند.
اين گونه هشدارها و تهديدها کارساز خواهد بود؟
بی ترديد اين فشارها و تهديدها مؤثر نخواهد بود و آقايان موسوی و کروبی به راه خودشان که دفاع از حقوق مردم، آزادی های تصريح شده در قانون اساسی و تلاش برای استيفای حقوق ملت در چهارچوب نظام جمهوری اسلامی با روش های مسالمت آميز و قانونی است ادامه خواهند داد و از هدف خود دست برنمی دارند.
چه بسا جنبش قومی هم در کنار جنبش سبز ايجاد شود و اين دو به هم پيوند بخورند و از پيوند اين دو، جنبش وارد فاز جديدی شود و خلاءهای جنبش به مرور به واسطه نابخردی های حاکميت پر شده و جنبش قدرتمندتر شود. روزی که جنبش قدرتمندتر شود رهبران جنبش اعتراضی هم قدرتمندتر و محکم تر با حاکميت حرف خواهند زد.
این مقام قوه قضاییه با توصیف آقای موسوی به عنوان یکی از «سران فتنه»، محکوم کردن اعدام فرزاد کمانگر، شیرین علم هولی، علی حيدريان، فرهاد وکيلی و مهدی اسلاميان از سوی او را رد کرد و این رهبر مخالف دولت را به حمایت از گروه های تروریستی و نشر اکاذیب متهم کرد.
دادستان عمومی و انقلاب تهران گفت که میر حسین موسوی حق ندارد احكام قطعی دادگاه ها را زير سؤال ببرد و افزود: مدعی العموم به طور حتم درباره حمايت او از افراد اعدام شده در روزی که وقت محاکمه سران فتنه فرا برسد، اقدام خواهد كرد.
سراج الدین میردامادی، روزنامه نگار و تحلیلگر سیاسی در پاریس، درباره سخنان دادستان عمومی و انقلاب تهران به رادیو فردا می گوید: دستگاه قضايی و مسئولان دستگاه قضايی هميشه در معرض اين اتهام بوده اند که چارچوب‌های حقوقی و قضايی را رعايت نمی کنند و از يک مرکز فکر سياسی برای صدور احکام و روندهای حقوقی- قضايی دستور می گيرند.
اتفاقاً آقای دولت آبادی، دادستان تهران، نيز با اظهارات خود اين اتهام را تاييد کرده و رسماً اعلام می کند در چارچوب حقوقی و روند قضايی گام برنمی دارند.
اين که دادستان تهران صريحاً آقای موسوی و تلويحاً آقای کروبی را تهديد کرده به اين دليل است که آنها را به سکوت وادارند تا در آستانه اين واقعه مهم موتور جنبش اجتماعی را دوباره روشن نکنند و آن را به عرصه خيابان نکشانند.
اولين بار نيست که به آقای موسوی يا کروبی هشدار داده می شود. آنها بارها سران فتنه ناميده شدند و به آنها هشدار دادند که محاکمه خواهند شد. فکر می کنيد شدت گرفتن اين هشدارها با نزديک شدن سالگرد آغاز جنبش سبز در ايران رابطه دارد؟
حاکميت انواع و اقسام فشارها را در طول چند ماه گذشته امتحان کرده است از سرکوب های خيابانی گرفته تا اعتراف‌گيری ها، اما به نظر می رسد هيچ کدام از اين اشکال نتوانستند حداقل رهبران اعتراضات را به سکوت، خودسانسوری و محافظه کاری در برابر حاکمان مجبور کند.
شايد در بخش اعتراضات خيابانی به صورت موقت و ظاهری موفق شده باشند اعتراضات توده مردم را ساکت کنند، اما برای آنها لزوماً اين بخش مهم نبوده است. اين که رهبران اعتراضات همچنان مصاحبه کرده و مواضع تندتری اتخاذ می کنند و رسانه های خارج و بعضی رسانه های داخلی هم اين امر را پوشش می دهند ضربه بزرگی برای حاکميت است و حاکميت تلاش می کند اين بخش را به هر شکل ممکن سرکوب کند.
صدوراحکام جديد اعدام در آستانه سالگرد انتخابات و آغاز جنبش سبز در ايران نيز در همين راستا ارزيابی می شود. اين که دادستان تهران صريحاً آقای موسوی و تلويحاً آقای کروبی را تهديد کرده به اين دليل است که آنها را به سکوت وادارند تا در آستانه اين واقعه مهم موتور جنبش اجتماعی را دوباره روشن نکنند و آن را به عرصه خيابان نکشانند.
اين گونه هشدارها و تهديدها کارساز خواهد بود؟
بی ترديد اين فشارها و تهديدها مؤثر نخواهد بود و آقايان موسوی و کروبی به راه خودشان که دفاع از حقوق مردم، آزادی های تصريح شده در قانون اساسی و تلاش برای استيفای حقوق ملت در چهارچوب نظام جمهوری اسلامی با روش های مسالمت آميز و قانونی است ادامه خواهند داد و از هدف خود دست برنمی دارند.
چه بسا جنبش قومی هم در کنار جنبش سبز ايجاد شود و اين دو به هم پيوند بخورند و از پيوند اين دو، جنبش وارد فاز جديدی شود و خلاءهای جنبش به مرور به واسطه نابخردی های حاکميت پر شده و جنبش قدرتمندتر شود. روزی که جنبش قدرتمندتر شود رهبران جنبش اعتراضی هم قدرتمندتر و محکم تر با حاکميت حرف خواهند زد.