شهروندان کلمبیا در همهپرسی برگزارشده پس از امضای پیمان صلح میان رئیسجمهوری و شورشیان آن کشور، بر خلاف انتظارات، به این پیمان رای «نه» دادهاند.
با شمارش تقریبا همه آرا، مخالفان: ۵۰.۲ درصد و موافقان: ۴۹.۷ درصد آرا را به خود اختصاص دادهاند.
پیمان صلح میان دولت و شورشیان گروه «فارک»، در پنجم مهر ماه، با حضور رئیسجمهوری و رهبر شورشیان، مانوئل سانتوس و «تیموچنکو»، همراه شخصیتهای دیگری مانند رئیسجمهوری کوبا یا وزیر خارجه ایالات متحده به امضا رسید.
↵ دولت و شورشیان کلمبیا پس از نیمقرن پیمان صلح امضا کردند
این پیمان قرار بود نقطه پایانی باشد بر بیش از نیمقرن نبردهای داخلی آن کشور؛ نبردهایی که دستکم ۲۲۰ هزار کشته برجای گذاشتهاست که ۸۰ درصد آنها غیرنظامی هستند.
پس از امضای پیمان، قرار بود نتیجه نتهایی در یک همهپرسی به تصویب برسد. تا یک هفته پیش از همهپرسی نیز نتایج نظرسنجیها حاکی از رای «آری» نسبتا گستردهای به پیمان بود. آقای سانتوس خود گفته بود اگر پیمان صلح در همهپرسی رای نیاورد، او «برنامه دیگری» ندارد که بخواهد به اجرا بگذارد.
با این همه انتظارات برآورده نشده و اردوگاه مخالفان با اندکی تفاوت موفق شده هم پیمان را و هم آینده سیاسی رئیسجمهوری و وضعیت شورشیان را در ابهام قرار دهد.
مانوئل سانتوس گفته میپذیرد رای همهپرسی به معنی رد تلاشهای او برای دستیابی به صلح با شورشیان است، اما او در این راه ثابتقدم است: «تسلیم نمیشوم. برای رسیدن به صلح تا آخرین روزی که در این مقام هستم به فعالیتهای خودم ادامه میدهم».
شورشیان نیز گفتهاند به مذاکرات صلح، با وجود نتیجه همهپرسی، پایبند میمانند.
پیمانی که در آغاز مهر ماه دولت و «فارک» امضا کرده بودند، نامشان را در فهرست کسانی قرار داده بود که ممکن است در سال جاری برنده جایزه صلح نوبل شوند.
فارک یا «نیروهای مسلح انقلابی کلمبیا»، جنبشی بود که با شورشهایی در میان دهقانان و کشاورزان آغاز شد. این گروه در بازهای از زمان ۲۰ هزار شبهنظامی را در خود جای میداد و در عین حال به بازیگری مهم در صحنه قاچاق و فروش کوکائین تبدیل شد.
قرار بود با پایان رسمی شورشها، هفت هزار تن از شبهنظامیانی که ماندهاند، طی شش ماه سلاحهای خود را به نمایندگان سازمان ملل تحویل دهند.