۱۳۹ گور پناهجویان در شمال مالزی پیدا شده است

روهینگیاهای میانمار از جمله گروهی از پناهجویان در جنوب شرق آسیا هستند که در تلاش‌اند خود را به تایلند، مالزی یا اندونزی برسانند (در تصویر یک خانواده روهینگیا در کوالالامپور)

پلیس مالزی، چهارم خرداد ماه، از پیدا شدن ۱۳۹ گور و ۲۸ اردوگاه قاچاق انسان، در مناطق دورافتاده شمالی آن کشور، در نزدیکی مرز با تایلند خبر داده است.

خالد ابوبکر، رئیس پلیس مالزی، دوشنبه به خبرنگاران گفت هنوز مشخص نیست در آنچه پلیس مظنون است که گور‌های دست‌جمعی‌ست، تا چه اندازه جسد وجود دارد.

تازه‌ترین گفته‌های این مقام ارشد پلیس مالزی، تنها یک روز پس از آن است که دولت آن کشور از پیدا شدن اردوگاه‌ها و گورهای دست‌جمعی خبر داده بود.

به گفته خالد ابوبکر، بر اساس اندازه اردوگاه‌هایی که یافت شده، می‌توان گمان برد که در مجموع صدها نفر را در خود جای می‌دادند.

در بزرگ‌ترین این اردوگاه‌ها تا ۳۰۰ نفر، و در مابقی بین ۱۰۰ تا ۲۰ نفر زندگی می‌کردند.

طی هفته‌های گذشته، اخبار و گزارش‌ها در مورد مسئله پناهجویان عمدتا قایق‌نشین که در تلاش هستند خود را به کشورهایی مانند مالزی، اندونزی یا تایلند برسانند، در رسانه‌های بین‌المللی بازتاب پیدا کرده است.

پس از آنکه دولت‌های مالزی و اندونزی، اقدام به دور کردن قایق‌های حامل پناهجویان کردند، در پی درخواست سازمان ملل متحد، کوالالامپور و جاکارتا، اعلام کردند قایق‌ها را پس نخواهند فرستاد.

اقدام این کشورها در پس فرستادن قایق‌ها، با انتقادهای جهانی و سازمان‌های مدافع حقوق بشر و حقوق پناهجویان روبه‌رو است.

به تازگی دولت میانمار نیز اعلام کرده، آماده است به پناهجویان قایق‌سوار، «کمک‌های انسان‌دوستانه» ارائه کند.

بسیاری از پناهجویان، خود از مسلمانان روهینگای میانمار هستند که در مواردی از حقوق اولیه شهروندی نیز برخوردار نیستند و به طور گسترده‌ای به حاشیه رانده شده‌اند. در عین حال که در خشونت‌ها و تنش‌های درگرفته میان آنها و بودایی‌مذهبان میانمار نیز بسیاری کشته شده یا از محل زندگی خود گریخته‌اند. هر دو گروه دیگری را به بروز این تنش‌ها متهم می‌کند.

در آغاز ماه مه، ماه رو به پایان میلادی، دولت تایلند خبر از یافتن اردوگاه‌های مخفی قاچاقچیان انسان در خاک خود داده بود.

کوالالامپور که اکنون خبر مشابهی را داده، پیشتر امکان وجود اردوگاه‌ها را در خاک خود رد می‌کرد.

رئیس پلیس مالزی توضیح چندانی در مورد اردوگاه‌ها و گورهای دست‌جمعی و اینکه چگونه در این مدت از دید مقام‌های آن کشور مخفی مانده، نداده است.