برآوردها و تحقیقات تازه‌ی «شاخص جهانی برده‌داری» نشان می‌دهد در جهان از ۴۶ میلیون نفر به شکل «برده» استفاده می‌شود.
ایران، اریتره یا کره شمالی در میان کشورهایی با «سهل‌انگارترین» قوانین در قبال این چالش قرار دارند.
هند بیشترین شماره «برده‌ها» را دارد؛ با این همه به عنوان کشوری که «پیشرفت‌هایی چشم‌گیر» در مبارزه با این پدیده داشته از آن نام برده شده‌است.
«شاخص جهانی برده‌داری» فهرست‌ها، برآوردها و گزارش‌هایی‌ست در مورد برده‌داری معاصر که توسط بنیاد «واک فری» تهیه می‌شود. بنیادی که میلیاردر و کنشگر مدنی استرالیایی، اندرو فارست، به راه انداخته‌است.
شاخص سال ۲۰۱۶، سومین از این دست، نشان‌دهنده ۲۸ درصد افزایش در شمار «بردگان» در مقایسه با سال ۲۰۱۴ است. بازبینی آماری، در عین حال ناشی از جمع‌آوری دقیق‌تر اطلاعات است. شمار بردگان در جهان معاصر ۴۵.۸ میلیون نفر تخمین زده می‌شود.
در کنار کره شمالی، ایران، اریتره، هنگ‌کنگ، پاپوآ گینه نو یا سودان جنوبی، سهل‌انگارترین قوانین را در قبال این چالش دارند. به این معنی که واکنش دولت‌ها و قانون‌گذاران به این معضل در پایین‌ترین سطح، در مقایسه با دیگر کشورهای جهان قرار می‌گیرد.
آسیا-اقیانوسیه به تنهایی دو سوم بردگان را در خود جای می‌دهد؛ هند در مقام نخست با بیش از ۱۸ میلون نفر قرا دارد. کره شمالی صاحب سریع‌ترین شاخص شیوع و بیشترین آمار درصدی -۴.۳۷ درصد- و بدترین اقدام دولتی است.
در کنار کره شمالی، ایران، اریتره، هنگ‌کنگ، پاپوآ گینه نو یا سودان جنوبی، سهل‌انگارترین قوانین را در قبال این چالش دارند. به این معنی که واکنش دولت‌ها و قانون‌گذاران به این معضل در پایین‌ترین سطح، در مقایسه با دیگر کشورهای جهان قرار می‌گیرد.
کشورهای آسیایی به طور مشخصی بیشترین شمار کسانی را که از آنها به عنوان «برده» معاصر یاد می‌شود در خود جای می‌دهند. پس از هند، چین، پاکستان، بنگلادش و ازبکستان قرار دارند که در مجموع این پنج کشور به تنهایی ۶۰ درصد کل موارد را در بر می‌گیرند.
کشورهای دیگر صدر فهرست روسیه، نیجریه، جمهوری دمکراتیک کنگو و اندونزی هستند.
برده‌داری معاصر، کار اجباری در شرایط غیرانسانی در معدن‌ها، مزرعه‌ها، کارخانه‌ها، تجارت جنسی، کار برای پرداخت قرض و مواردی شبیه این‌ها را در بر می‌گیرد.
دولت‌هایی که کامل‌ترین اقدامات را برای مبارزه با این پدیده انجام می‌دهند نیز عبارتند از هلند، آمریکا، بریتانیا، سوئد، استرالیا، پرتغال یا کرواسی.
۱۲۴ کشور جهان به پرتکل سازمان ملل برای مبارزه با قاچاق انسان و برده‌داری معاصر پیوسته‌اند. از این میان ۹۶ کشور نیز دست به اقداماتی در سطح ملی زده‌اند. به گفته بنیاد «واک فری» همچنان اقدامات گسترده‌تر و بیشتری برای مبارزه با این دو پدیده لازم است.
وضعیت ایران در مورد مقابله با «قاچاق انسان» همواره با انتقادهایی روبه‌رو بوده است. سال گذشته وزارت خارجه آمريکا، بار دیگر این کشور را در کنار عربستان سعودی، سودان جنوبی، کره شمالی، کومور یا ليبی در فهرست سیاه «قاچاق انسان» در جهان قرار داد.
سازمان ملل متحد تخمين می‌زند که سود سالانه «قاچاق انسان» در جهان بالغ بر ۱۵۰ ميليارد دلار باشد. بنیاد «ورد ویژن» می‌گوید برده‌داری معاصر و قاچاق انسان وابسته به یکدیگر هستند.
ایران در سال ۱۳۸۳ «قانون مبارزه با قاچاق انسان» را تصویب کرد که حمل مجاز یا غیرمجاز فرد یا افراد به طور سازمان‌یافته به قصد آنچه «فحشا، برداشت اعضاء و جوارح، بردگی و ازدواج» عنوان شده، مجازات دارد.
برده‌داری معاصر، کار اجباری در شرایط غیرانسانی در معدن‌ها، مزرعه‌ها، کارخانه‌ها، تجارت جنسی، کار برای پرداخت قرض و مواردی شبیه این‌ها را در بر می‌گیرد.