بانی دوگال نماينده جامعه جهانی بهايی در سازمان ملل، روز سه شنبه اعلام کرد که «هفت نفر از رهبران بهايی ایران که حدود يک سال است در زندان بسر می برند، احتمال دارد به اعدام محکوم شوند.»
بانی دوگال گفت که به خانواده های این رهبران بهایی گفته شده که امکان آن وجود دارد که این افراد به مفسد فی الارض بودن متهم شوند.
حکم «مفسد فی الارض» در قوانين مجازات اسلامی، اعدام است.
بانی دوگال افزود که تعدادی از گروندگان به آیین بهائی در تاریخ ۳۰ ساله جمهوری اسلامی به همين اتهام اعدام شده اند.
اين هفت رهبر بهايی حدود يک سال است که در زندان بسر می‌برند و امکان دسترسی به وکيلشان شيرين عبادی، برنده جايزه صلح نوبل و از مدافعان حقوق بشر در ايران ندارند.
دیان علایی،نماینده جامعه بهایی در دفتر ژنو سازمان ملل متحد در گفت و گویی با رادیو فردا گفت که هفته گذشته به هفت بهایی زندانی و خانواده شان گفته شده که امکان دارد متهم به «مفسد فی الارض» بودن شوند.
خانم علایی افزود که «این امر بسیار باعث تعجب و نگرانی شدید جامعه جهانی بهایی شده است چرا که چند هفته از پایان بازپرسی می گذرد.»
قاضی حسن حداد، معاون دادسرای عمومی و انقلاب تهران، پیشتر اتهام هفت بهایی زندانی را «ايجاد تشكيلات غيرقانونی و جاسوسی به نفع بيگانگان» اعلام کرده است.
جامعه جهانی بهایی در نامه‌ای به حجت‌الاسلام قربانعلی دری نجف‌آبادی، دادستان کل جمهوری اسلامی، ضمن یادآوری پیشینه آزارهایی که در حق بهاییان در ایران اِعمال شده، و همچنین رد اتهام‌های ایرادشده به هفت بهایی زندانی، از او خواسته است تا زمینه رسیدگی عادلانه به اتهام‌های این زندانیان را در دادگاه فراهم کند.
در این نامه همچنین آمده است که اذیت و آزار بهاییان «نه تنها بر امنیت و معیشت جامعه بهاییان ایران اثر می‌گذارد، بلکه بر آینده هر شهروند ایرانی نیز تأثیر عمیقی دارد.»
در ارديبهشت ماه سال گذشته هفت نفر از رهبران جامعه بهايی از سوی ماموران امنيتی جمهوری اسلامی ايران بازداشت شدند که به گفته جامعه بهائيان خارج، وظيفه بررسی مشکلات پيروان اين آيين را در ايران بر عهده داشتند.
به گزارش خبرگزاری جمهوری اسلامی ايران، ايرنا، دادستان ايران با اشاره به انتقادات درباره وضعيت بهائيان در زندان گفته بود:«جمهوری اسلامی ايران به هيچ جريانی اجازه نخواهد داد با فعاليت تشکيلاتی، غيرقانونی و غيرمجاز، امنيت ملی کشور را خدشه دار کند.»
هفت عضو تشکيلات جامعه بهائی ايران که در زندان به سر می برند عبارتند از: مهوش ثابت، فريبا کمال آبادی، جمال الدين خانجانی، عفيف نعيمی، سعيد رضايی، بهروز توکلی و وحيد تيز فهم.
فعاليت جامعه بهائيان در ايران از سال ۱۳۶۲ و به دنبال دستور دادستان وقت کل ايران به طور رسمی ممنوع شده است و آقای نجف آبادی در نامه اخير خود بار ديگر بر اين ممنوعيت تاکيد کرد.
به گفته بهائيان خارج از ايران، گروهی که دستگير شده اند، اعضای «محفل ملی غير رسمی بهائيان ايران» معروف به «گروه ياران» هستند که وظيفه بررسی مشکلات بهائيان ايران را به عهده داشتند.
بهائيان می گويند آخرين بار که پس از انقلاب ايران، اعضای اين محفل در سال های آغازين دهه ۸۰ ميلادی دستگير شدند، هيچ گاه خبری از سرنوشت آنها منتشر نشد و آنها احتمالا اعدام شده اند.
«محفل ملی»، عنوانی است که بهائيان برای گروه رهبران خود در کشورهای مختلف استفاده می کنند.
بنابر گزارش سازمان عفو بين الملل، بيش از سيصد هزار بهايی در ايران زندگی می‌کنند، اين در حالی است که در قانون اساسی ايران بهائيت به رسميت شناخته نشده و پيروان اين دين پیوسته مورد اذيت، آزار و تبعيض قرار می گيرند.
حکومت ايران، دينی را به عنوان «دين بهائی» به رسميت نمی شناسد و به تبع آن، نه تنها از هرگونه فعاليت پيروان اين دين جلوگيری می کند، بلکه بر اساس گفته های بهائيان، آنها در ايران از بسياری حقوق اوليه شهروندی نيز محروم‌اند.
بانی دوگال گفت که به خانواده های این رهبران بهایی گفته شده که امکان آن وجود دارد که این افراد به مفسد فی الارض بودن متهم شوند.
حکم «مفسد فی الارض» در قوانين مجازات اسلامی، اعدام است.
بانی دوگال افزود که تعدادی از گروندگان به آیین بهائی در تاریخ ۳۰ ساله جمهوری اسلامی به همين اتهام اعدام شده اند.
اين هفت رهبر بهايی حدود يک سال است که در زندان بسر می‌برند و امکان دسترسی به وکيلشان شيرين عبادی، برنده جايزه صلح نوبل و از مدافعان حقوق بشر در ايران ندارند.
دیان علایی،نماینده جامعه بهایی در دفتر ژنو سازمان ملل متحد در گفت و گویی با رادیو فردا گفت که هفته گذشته به هفت بهایی زندانی و خانواده شان گفته شده که امکان دارد متهم به «مفسد فی الارض» بودن شوند.
خانم علایی افزود که «این امر بسیار باعث تعجب و نگرانی شدید جامعه جهانی بهایی شده است چرا که چند هفته از پایان بازپرسی می گذرد.»
قاضی حسن حداد، معاون دادسرای عمومی و انقلاب تهران، پیشتر اتهام هفت بهایی زندانی را «ايجاد تشكيلات غيرقانونی و جاسوسی به نفع بيگانگان» اعلام کرده است.
جامعه جهانی بهایی در نامه‌ای به حجت‌الاسلام قربانعلی دری نجف‌آبادی، دادستان کل جمهوری اسلامی، ضمن یادآوری پیشینه آزارهایی که در حق بهاییان در ایران اِعمال شده، و همچنین رد اتهام‌های ایرادشده به هفت بهایی زندانی، از او خواسته است تا زمینه رسیدگی عادلانه به اتهام‌های این زندانیان را در دادگاه فراهم کند.
در این نامه همچنین آمده است که اذیت و آزار بهاییان «نه تنها بر امنیت و معیشت جامعه بهاییان ایران اثر می‌گذارد، بلکه بر آینده هر شهروند ایرانی نیز تأثیر عمیقی دارد.»
در ارديبهشت ماه سال گذشته هفت نفر از رهبران جامعه بهايی از سوی ماموران امنيتی جمهوری اسلامی ايران بازداشت شدند که به گفته جامعه بهائيان خارج، وظيفه بررسی مشکلات پيروان اين آيين را در ايران بر عهده داشتند.
به گزارش خبرگزاری جمهوری اسلامی ايران، ايرنا، دادستان ايران با اشاره به انتقادات درباره وضعيت بهائيان در زندان گفته بود:«جمهوری اسلامی ايران به هيچ جريانی اجازه نخواهد داد با فعاليت تشکيلاتی، غيرقانونی و غيرمجاز، امنيت ملی کشور را خدشه دار کند.»
هفت عضو تشکيلات جامعه بهائی ايران که در زندان به سر می برند عبارتند از: مهوش ثابت، فريبا کمال آبادی، جمال الدين خانجانی، عفيف نعيمی، سعيد رضايی، بهروز توکلی و وحيد تيز فهم.
فعاليت جامعه بهائيان در ايران از سال ۱۳۶۲ و به دنبال دستور دادستان وقت کل ايران به طور رسمی ممنوع شده است و آقای نجف آبادی در نامه اخير خود بار ديگر بر اين ممنوعيت تاکيد کرد.
به گفته بهائيان خارج از ايران، گروهی که دستگير شده اند، اعضای «محفل ملی غير رسمی بهائيان ايران» معروف به «گروه ياران» هستند که وظيفه بررسی مشکلات بهائيان ايران را به عهده داشتند.
بهائيان می گويند آخرين بار که پس از انقلاب ايران، اعضای اين محفل در سال های آغازين دهه ۸۰ ميلادی دستگير شدند، هيچ گاه خبری از سرنوشت آنها منتشر نشد و آنها احتمالا اعدام شده اند.
«محفل ملی»، عنوانی است که بهائيان برای گروه رهبران خود در کشورهای مختلف استفاده می کنند.
بنابر گزارش سازمان عفو بين الملل، بيش از سيصد هزار بهايی در ايران زندگی می‌کنند، اين در حالی است که در قانون اساسی ايران بهائيت به رسميت شناخته نشده و پيروان اين دين پیوسته مورد اذيت، آزار و تبعيض قرار می گيرند.
حکومت ايران، دينی را به عنوان «دين بهائی» به رسميت نمی شناسد و به تبع آن، نه تنها از هرگونه فعاليت پيروان اين دين جلوگيری می کند، بلکه بر اساس گفته های بهائيان، آنها در ايران از بسياری حقوق اوليه شهروندی نيز محروم‌اند.