مجله آمريکايی آتلانتيک در شماره آوريل خود مقاله ای درباره ريشه های واقعی بحران «دارفور» در سودان به چاپ رسانده است که نویسنده آن استدلال می کند به غير از دشمنی های قومی، گرمايش زمين یکی دیگر از عوامل اصلی اين فاجعه است.
«دار فور» محل زندگی قبيله ها و يا دارهای متفاوتی است ولی «فور» بزرگترين قبيله ای است که در اين منطقه ساکن است.
نام «دارفور» از قبيله «فور» گرفته شده است که شامل دهقانان سياه پوست منطقه کوهستانی «جبل مرا»، در مرکز کشور است.
قبايل عرب که در این منطقه ساکن بوده، کوچ نشين و شتربان هستند و ساليان متمادی در کنار ديگر قبایل زندگی مسالمت آميزی داشتند و گله های آنان می توانستند از باقی مانده خرمن کشاورزان «فور» تغذيه کنند.
کاهش شديد بارندگی و خشکسالی، کشاورزان را در شرايط سختی قرار داد و آنها نيز با ايجاد موانعی از ورود گله های قبایل عرب جلوگيری کردند.
در اواخر دهه هشتاد ميلادی عرب ها بايد يکديگر متحد شدند تا بتوانند سرزمين های «فور» را به دست آورند ودر سال ۱۹۸۷ با انتشار مانيفستی خود را از نظر نژادی برتر از «فورها» معرفی کردند.
در همان سال جنگی بين دو گروه اتفاق افتاد که موجب کشته شدن حدود ۳۰۰۰ نفر شد که اکثر آنها از اعضای قبيله «فور» بودند.
اين نبردها در دهه نود ميلادی گسترش پيدا کرد و قبايل کشاورز ديگری مانند «ماساليت» مورد هدف عرب ها قرار گرفتند.
آتلانتيک می افزايد: نمی توان گفت که تا چه حد گرمايش زمين که موجب خشکسالی در «دارفور» شده است نتيجه فعاليت های بشر است ولی هر چقدر اوضاع محيط زيست وخيم شود برقراری صلح ميان قبایل سودان دشوارتر می شود، چون در واقع چيز زيادی برای تقسیم کردن بين آنها وجود نخواهد داشت.