سفر اخیر «رانجان متهای»، قائم مقام وزير امور خارجه هند به امريکا و تاکيد وی به مناسبات رو به رشد، عميق و شفاف هند و امريکا نيز نتوانسته است تبديل به فرصتی برای مجاب کردن دهلی به قطع واردات نفت از ايران شود.
روزنامه هندی «اکونوميک تايمز» طی گزارشی می نويسد، «متهای» در ديدار با مقامات امريکايی در مورد ناهمخوانی سياستهای دهلی و واشنگتن در باره موضوع تحريم نفت ايران هم مذاکراتی داشته است، اما هند مصمم است که واردات نفت از ايران را به رغم تحريمات امريکا و اروپا ادامه دهد.
به گزارش اين روزنامه هندی، پاسخ منفی هند به تحريمات ايران درحالی است که اخيرا همکاريهای هند و امريکا در زمينه های هسته ای، پتروشيمی و نظامی نيز کاهش يافته است و در کنار اين وضعيت، هند با پشت سر نهادن چين، حتی به بزرگترين مشتری نفتی ايران نيز تبديل شده است و به زودی يک هيات عاليرتبه هندی برای مذاکرات پيرامون مشکلات انتقال پول نفت وارداتی ايران به تهران سفر خواهد کرد.
هفته گذشته، خبرگزاری رويترز نيز گزارشی داد که واردات نفت هند از ايران نسبت به سال گذشته ۳۷ درصد افزايش داشته و به رقم بی سابقه ۵۵۰ هزار بشکه در روز رسيده است. اين درحالی است که چين، بزرگترين وارد کننده نفت ايران در سال گذشته ميلادی، واردات نفت از ايران بخاطر عدم توافق بر سر قيمت و نحوه پرداخت، تا حداقل تا ماه مارس تا ۲۸۵ هزار بشکه در روز کاهش داده است و به نصف رسانده است.
به گزارش رويترز به نقل از تجار نفت، ايران تا بيش از يکسال هم برای دريافت پول نفت صادراتی اش به هند می تواند منتظر بماند.
به گزارش رويترز، هم اکنون هند بالای ۸ ميليارد دلار به ايران از بايت واردات نفت خام بدهکار است.
ديپلماتها و تحليلگران هندی بر اين باورند که موضوع خريد نفت ايران يک «اضطرار و نياز اقتصادی» است، چرا که اين کشور کاملا به نفت ايران وابسته است. به نوشته «اکونوميک تايمز»، پاره ای ديگر از تحليلگران نيز بر اين عقيده اند که ادامه معامله نفتی هند با ايران اقدامی در راستای تلاش هند برای گسترش نفوذ سياسی در منطقه است، چرا که نيروهای امريکايی تا سال ۲۰۱۴، يا احتمالا زودتر افغانستان را ترک خواهند کرد.
در حقيقت، بسياری از ديپلمتهای هندی، حتی آنهايی که طرفدار گسترش هرچه بيشتر مناسبات دوجانبه با امريکا هستند، در مورد تبديل شدن موضوع ايران به «امتحانی برای ثبوت دوستی با امريکا» نگرانند، چرا که از ديدگاه آنها، پيچيده تر شدن مناسبات ديپلماتيک با همسايگان، مانعی برای تحقق ثبات، دموکراسی و فرصتهای اقتصادی در پاکستان، افغانستان و ديگر کشورها است.
«لاليت مانسينگ»، سفير سابق هند در امريکا به اين روزنامه گفته است که «ايران نبايد سنگ محک دوستی هند و امريکا باشد.»
موضوع حياتی برای هند که رشد اقتصادی و ارزش واحد پول ملی اش در سال گذشته افت داشته، تضمين سوخت وارداتی و تزريق آن به شريانهای اقتصادی کشور است. اين کشور ۱۲ درصد از نفت مصرفی اش را از ايران وارد می کند و بسياری از پالايشگاههای هندی بر اساس کيفيتهای نوع نفت صادراتی ايران طراحی و ساخته شده اند و جايگزين کردن نفت خام ديگر کشورها بجای نفت ايران مشکل است. يک مقام نفتی هند در گفتگو با اين روزنامه گفته است که «جايگزين کردن نفت ايران امری ساده نيست، چه کسی می خواهد آن نوع نفتی که ما نياز داريم را تامين کند؟».
اين گزارش در ادامه می نويسد: با اينهمه، هند در چند سال گذشته تمام تلاشش را برای کاهش وابستگی به نفت ايران انجام داده است.اين کشور بخاطر تحريمات امريکا، تاکنون بدهی نفت ايران را از طريق «هالک بانک» ترکيه تصويه کرده است، اما به احتمال زياد، مسير انتقال پول نفت ايران از طريق ترکيه به زودی مسدود خواهد شد.
به همين خاطر ايران و هند، توافق کرده اند که ۴۵ درصد از ما به ازای نفت صادارتی ايران به اين کشور با واحد ارز روپيه پرداخت شود و باقيمانده بدهی ها نيز از طريق معامله پاياپای تصويه شود.
همچنين مقامات هند نگران ايجاد تنش در منطقه خليج فارس هستند، چرا که ۶ ميليون اتباع هندی در اين منطقه کار می کنند و سالانه ۴۰ ميليارد دلار از دستمزدشان را به خانواده های خود می فرستند.