مجله آمریکایی نشنال ریویو در شماره ماه اکتبر خود مقاله ای درباره بحران هسته ای ایران و تاثیر آن بر « تروریسم هسته ای » منتشر کرده است.
جیسون لی ستیورتز، عضو شورای سردبیران این مجله، در این مقاله جمهوری اسلامی مجهز به بمب اتمی را بسیار خطرناک تر از اتحاد جماهیر شوروی در دوره جنگ سرد می داند و درباره خطر مسابقه تسلیحاتی در خاورمیانه و تروریسم هسته ای هشدار می دهد.
ایران شوروی نیست
جیسون لی ستیورتز می گوید در مورد خطرناک بودن ایران اتمی دو نظر وجود دارد. طبق نظر اول که نویسنده از آن دفاع می کند، اگر ایران حتی فقط یک بمب اتمی تولید کند، خطری وحشتناک و بی سابقه دنیا را تهدید خواهد کرد.
نویسنده می افزاید طبق نظر دوم، دشمنان خطرناک تری از ایران مانند اتحاد جماهیر شوروی وجود داشته اند، ولی ایالات متحده با موفقیت توانسته است این کشورها و سلاح های هسته ایشان را مهار کند.
نویسنده با یادآوری بحران موشکی کوبا در دوره کندی- خروشچف، می گوید این امکان وجود داشت که اگر در آن زمان افراد دیگری در راس حکومت آمریکا قرار داشتند، دستور بمباران کوبا را صادر کنند. سپس نویسنده می پرسد بعد چه اتفاقی می افتاد؟ آیا باز هم خروشچف قابل مهار بود و یا اینکه دنیا به پایان می رسید؟
جيسون لی ستيورتز
جیسون لی ستیورتز می افزاید آیا فرض قابل مهار بودن شوروی می تواند درباره ایران نیز صادق باشد؟ به گفته وی در ابتدا باید ببینیم ایران را از چه عملی می خواهیم بازداریم.
وی می نويسد: « تصور کنيم ایران درگیر جنگ کنوانسیونی با آمریکا باشد و یا در آستانه انقلابی داخلی قرار گرفته باشد که تصور می کند ایالات متحده در راه اندازی آن نقش داشته است. حال بیاییم و فرض کنیم که رژیم خود را در معرض سقوط حتمی ببیند. آیا احتمال استفاده از سلاح هسته ای برای انتقام گرفتن قبل از پایان تلخ وجود ندارد؟ »
قمار هسته ای
نویسنده می نویسد فیدل کاسترو از خروشچف خواست که در صورت بمباران کوبا توسط آمریکا، سلاح هسته ای علیه ایالات متحده به کار گیرد، هرچند می دانست که معنای چنين خواستی، نابودی جزیره اش است.
نویسنده مجله نشنال ريويو با یادآوری اين نکته که کاسترو « بی دین » بود، می پرسد: « چه اتفاقی خواهد افتاد اگر در مقابل ما مردانی باشند که فکر می کنند می توانند به قدرت الهی تکیه بزنند. »
نویسنده می پرسد آیا فکر می کنید که این افراد یعنی رهبران ایران مانند خروشچف قابل پیش بینی هستند؟ آیا عاقلانه است تا زندگی میلیون ها نفر را بر سر پاسخ به این سوال به قمار گرفت؟
نويسنده مجله نشنال ريويو
ستیورتز در ادامه مقاله خود، به نقل از اشتون بی کارتر از مدیران پروژه دفاع پیشگیرانه از دانشگاه هاروارد می نویسد سلاح های هسته ای ایران از راه های گوناگون می تواند به دست تروریست ها برسد بدون آنکه نیازی حتی به امضای آیت الله خامنه ای رهبر جمهوری اسلامی باشد.
وی، سپس و به عنوان مثال به برخی از این راه ها اشاره می کند: « فروش سلاح هسته ای در بازار سیاه توسط یک دانشمند ایرانی فاسد، شبیه همان کاری که عبدالقدیر خان پاکستانی انجام داد، قدرت گرفتن طیف های افراطی در دولت آینده ایران، از دست دادن کنترل بر سلاح های هسته ای در انقلاب آینده ایران و انتقال و یا استفاده خودسرانه از سلاح های هسته ای توسط یکی از رهبران سپاه پاسداران."
بی فایده بودن تضمین امنیتی
جيسون لی ستيورتز مدعی است که ایران به همسایه های غیر فارسی زبان خود « نگاهی تحقیر آمیز » دارد و رهبران این کشور خود را طبیعتا قدرت غالب منطقه می دانند و به همين دلیل کسانی که می گویند واشنگتن با دادن تضمین امنیتی به ایران می تواند این کشور را متقاعد سازد که از جاه طلبی های هسته ایش دست بردارد، اشتباه می کنند.
از نگاه نویسنده این مقاله، دستیابی به سلاح هسته ای امید به تغییر رژیم را از بین می برد، زیرا آمریکا تن به این خطر نخواهد داد که خود یک قدرت هسته ای را سرنگون کند و از سوی دیگر ستیورتز استدلال می کند که پیامد مهم تر دستیابی جمهوری اسلامی به سلاح هسته ای آن خواهد بود که این رژیم جسارت بیشتری برای سرکوب نیروهای دمکراتیک داخلی می یابد.
تروریسم بدون امضا
نویسنده در ادامه مقاله خود به پیامدهای منطقه ای فعالیت های هسته ای ایران پرداخته است.
به گفته وی، چند هفته پیش مصر به طور ناگهانی از علاقه خود به انرژی هسته ای سخن گفت. این امر به نوعی می تواند پاسخی به غنی سازی ایران تلقی شود و توقع می رود که عربستان سعودی و ترکیه نیز به همین نحو عمل کنند.
نویسنده معتقد است آنچه مایه نگرانی است آن است که بالا گرفتن مسابقه هسته ای در خاورمیانه نتيجه ای جز آسان تر کردن تروریسم ندارد.
وی می افزاید: « بمب های کره شمالی و پاکستان بر اساس طرح چینی ساخته شده و بمب های آینده ایران نیز بر پايه چنین طرحی ساخته خواهد شد. »
جیسون لی ستیورتز سپس از اين پيش بينی نتيجه می گيرد که شباهت تمامی این بمب های اتمی، تشخیص این امر را که منبع اصلی بمب از کدام کشور بوده ، بسیار دشوار می سازد و زمانی که تروریست ها بدانند که می توانند به طور ناشناس از سلاح هسته ای استفاده کنند، دلیل کمی وجود دارد که به این عمل دست نزنند.