«کردها حل مسائل را در چارچوب کشورهای خودشان مطرح می‌کنند»

  • نادر صدیقی

حسن شریفی

به گزارش خبرگزاری رويترز نمايندگانی از کردهای ترکيه، ايران، عراق و سوريه در نشستی مشترک، برسر برپايی يک کنگره بزرگ جهانی از تمامی کردها به توافق رسيدند.

رويترز اضافه می‌کند که اين گردهمآيی از روز دوشنبه ۳۱ تيرماه به دعوت مسعود بارزانی، رئيس حکومت اقليم کردستان عراق، در شهر اربيل برپا شد تا در مورد جدايی‌های تاريخی کردها به بحث بپردازد و راه‌های به‌کارگيری از توانايی‌های آنها را برای استفاده‌ای کامل از تحولات منطقه، بررسی کند.

Your browser doesn’t support HTML5

گفتگوی نادر صدیقی با حسن شریفی



رادیو فردا با حسن شرفی، جانشين دبيرکل حزب دمکرات کردستان ايران و سخنگوی اين حزب که در اين نشست شرکت کرده، گفت‌وگویی انجام داده است.

او در ابتدا در مورد هدف این گردهمایی می‌گوید:

در اين گردهمايی هدف از برگزاری کنگره‌ای که مورد نظر بود ارسال اين پيام به مردم و کشورهای جهان و منطقه، مورد بحث قرار گرفت.

کردها خواستار آن هستند که به وجودشان احترام گذاشته شود و از طريق مسالمت‌آميز و شيوه دموکراتيک حقوق‌شان تامين شود. کردها به حقوق همه ملت‌ها و خلق‌های منطقه و جهان احترام می‌گذارند و با توجه به شرايط متفاوتی که کردها در هر کشوری، در ايران، در ترکيه، در سوريه، در عراق دارند اين مسائل‌شان را در اين کشورها مطرح شود. در هر کشوری که زمينه تعامل با کردها فراهم باشد اين مسايل و مطالبات از طريق گفت‌وگو مطرح می‌شود.
با توجه به شرايط متفاوتی که کردها در هر کشوری در ايران، در ترکيه، در سوريه، در عراق دارند اين مسايل‌شان در اين کشورها مطرح شود و درهر کشوری که زمينه ديالوگ با کردها فراهم باشد اين مسايل از طريق ديالوگ و مطالبات ‌شان از طريق گفتگو مطرح شود.

به اين اميد که گوش شنوايی هم برای شنيدن اين خواسته‌ها وجود داشته باشد. مسلما در کشورهايی که مساله کردها را انکار می‌کنند يا ناديده می‌گيرند، علی‌رغم خواست کردها، شيوه‌های ديگری از مبارزه بر آنها تحميل خواهد شد.

چيزی که تا حالا هم شده. به گونه‌ای که در برابر سرکوب، در برابر تهديد، ارعاب حق مبارزه داشته باشند از خودشان وخواسته‌هايشان. بايد عرض کنم که حل مساله کردها در هر کشوری نه تنها به زيان آن کشور يا هيچ کشور ديگری نخواهد بود بلکه موجب آسايش و آرامش و پيشرفت آن کشور و شايد هم منطقه خواهد شد. چيزی که الان در کردستان عراق می‌بينيم که کردها نقش محوری در رابطه با همگرايی با ديگر هم ميهنان‌شان عمل می‌کنند.

با اين حال، آقای شرفی، به گزارش خبرگزاری‌ها، مسعود بارزانی، رئيس حکومت اقليم کردستان عراق روز دوشنبه در سخنان افتتاحيه اين گردهمايی که به ابتکار ايشان هم برپا شده، بر يک استراتژی مشترک و داشتن صدای واحد کردها تاکيد کردند. آيا اين به معنی دعوت ايشان در جهت تلاش برای ايجاد يک کردستان بزرگ و فراگير است؟

نه خير. هيچکس از سخنان آقای بارزانی اين استنباط را نکرد. و اصلا همچو چيزی مورد بحث نيست. بلکه همه بحث‌هايی که شده حل مساله کردهای هر کشوری در چارچوب آن کشور است. اين گردهمايی البته يک هيئت ۲۱ نفره را هم تعيين کرده که برای فراهم کردن زمينه برگزاری يک کنگره اقدام کنند. برداشت همه شرکت کننندگان در گردهمايی اين بود که منظورشان از استراتژی مشترک تمام سعی کردها در جهت تحقق مطالبات شان و حقوق‌شان شيوه مسالمت‌آميز، شيوه ديالوگ و نظیر اينها باشد.

آقای شرفی، صرفنظر از برداشت شما و ديگران از سخنان آقای بارزانی، آيا در جريان نشست اربيل بودند کسانی که دارای احساسات و ديدگاه‌های استقلال‌طلبانه برای تشکيل يک کشور مستقل کردستان باشند؟ آيا نظری در اين زمينه ابراز شد؟

نه. ملاحظه بفرماييد الان کردهای سوريه در چارچوب سوريه خواستار حقوق خودشان هستند. کردهای ترکيه با دولت ترکيه باب مذاکره و ديالوگ را گشوده‌اند و دارند در جهت تنش‌زدايی جلو می‌روند. کردهای عراق با دولت عراق روابط خوبی دارند، موقعيت بهتری از سابق دارند. می‌ماند کردهای ايران.
در ميان کردهايی که دارای سوابق زيادی در امر مبارزه برای دموکراسی در ايران و حقوق مليتی‌های ايران و کردها از جمله دارند هيچکدامشان نه در برنامه سياسی شان، نه در طرح خواست‌هايشان، به هيچ شيوه‌ای از اين مسايل [کشور مستقل کردستان] سخنی به ميان نياوردند.

در ميان کردهايی که دارای سوابق زيادی در امر مبارزه برای دموکراسی در ايران و حقوق مليت‌های ايران و کردها هستند، هيچکدامشان نه در برنامه سياسی شان، نه در طرح خواست‌هايشان، به هيچ شيوه‌ای از اين مسايل سخنی به ميان نياوردند. در طول ساليان متمادی علی‌رغم سرکوب‌ها و اعدام‌ها و همه اينها چنین چيزی مطرح نبوده است.

کردهای ترکيه، کردهای سوريه، کردهای ايران به ويژه، و کردهای عراق در بين احزاب موثرشان و در بين آنهايی که برنامه سياسی مدون و مشخصی دارند، به روشنی همه حل مسايل‌خودشان را در چارچوب کشورهای خودشان مطرح کردند. چنین چيزی (استقلال‌طلبی) را من نه در گردهمايی‌ احساس کردم، نه در بين سازمان‌های موثر سياسی کرد؛ در هر يک از کشورهايی که شما در نظر بگيريد چنین چيزی احساس نمی‌شود کرد.