رادیو فردا درباره نخستين جشنواره فيلم های ايرانی در لندن با مدير آن پژمان دانايی مستند ساز گفت و گو کرده است.
تاحالا انجمن ها و بنياد ها و نهادهای مشخص ايرانی در لندن برنامه های نمايش فيلم داشتند. ولی شما اعلام کرديد که زمان آن رسيده که يک جنشواره فيلم ايرانی دائمی در لندن داشته باشيد. ممکن است درباره اين برنامه تان توضيح دهيد؟
پژمان دانايی: همانطور که می دانيد حدود ۱۵ سال است که در لندن برنامه های متفاوت ايرانی برگزار شده و ما همه از ديدن آنها و شرکت در آنها لذت برده ايم. ما تصميم داريم که يک پايگاه هميشگی يک پايگاهی که هر ساله اتفاق بيافتد برای سينمای ايران و فرهنگ ايران در لندن برگزار کنيم.
هدفش هم اينست که آن فيلم ها و آثار هنری که از ايران در می آيد که الان هيچ بستری در انگليس و مخصوصا شهر لندن وجود ندارد برايش، اين پايگاه را ايجاد کنيم که متقاضيانی که دوست دارند اين طور فيلم ها را ببينند و يا راجع به فرهنگ ايران بيشتر بدانند جايی باشد برايشان که بروند و اين فيلم ها را ببينند. فعاليت های ديگری که اين سازمان خواهد داشت در مورد عکس و نقاشی خواهد بود.
به دليل اينکه ما به عنوان فيلمساز می دانيم که عکاس ها و کسانی که آثار هنری ديگری هم انجام می دهند و يک جوری به صنعت فيلمسازی مربوط می شود و توی فيلمها ما از اين آثار استفاده می کنيم، ما اينها را جزو خانواده خود می دانيم و سعی می کنيم که فعاليت هايی را بکنيم که آنها را هم زير پوشش قرار دهيم و آثار آنها را هم بتوانيم نشان دهيم در دوره فستيوال.
اين فستيوال آيا در ماه مشخصی در سال انجام می گيرد يا اينکه به طور متداوم در تمام طول سال هست؟
هدف اينست که در ماه نوامبر بعد از جشنواره اصلی لندن برگزار شود.
مبنای تان برای انتخاب فيلم ها چيست؟
تمام تلاش شد از روز اول که ايده جشنواره شروع شد که بتوانيم متخصصان مجرب و حرفه ای های صنعت سينما را استفاده کنيم که استاندارد اين جشنواره چيزی کم از جشنواره های ديگر نداشته باشد و به خاطر همين از فيلمسازهايی چون کامران شيردل، مجتبی ميرطهماسب، پتريک تاکر، کارگردان انگليسی و زوران بلکوويچ فيلمبردار يوگسلاو استفاده کرديم و فيلم ها توسط اين فيلمسازها انتخاب شده اند با سابقه ای که در اين صنعت دارند. معيار اصلی اينها ارزش هنری آثار بوده است. از نظر مقايسه ای اين برداشتی که تا الان ما از اينها داشتيم و صحبت هايی که اين داوران غير ايرانی هم کرده اند اين بوده که فيلم هايی که از ايران دريافت شده و يا اقصا نقاط ايران در مورد ايران دريافت شده، هيچکدام از استاندارد فيلمسازی دنيا کم ندارد.
بودجه اين جشنواره را کی تامين می کند؟
اين پروژه پروژه دو ساله است. پروژه جديدی نيست. مدت دو سال به سازمانهای متفاوتی که پول و سرمايه دارند که در اختيار اين گونه مراسم می گذارند درخواست کرديم. ولی متاسفانه هيچکدام از اين پولها را نتوانستيم بگيريم. تصميم بر اين شد که پروژه را با هزينه شخصی خودمان انجام دهيم. الان در حال حاضر هزينه سال اول توسط خودم و يک سرمايه گذار ديگر ايرانی مقيم آمريکا انجام شده و الان می دانيم که بخشی از هزينه سال آينده مان هم در اختيار داريم که از آنجا به بعد نگاه می کنيم که ببينيم چه سرمايه گذارهای خصوصی علاقه دارند که در اين پروژه با ما همکاری کنند.
تاحالا انجمن ها و بنياد ها و نهادهای مشخص ايرانی در لندن برنامه های نمايش فيلم داشتند. ولی شما اعلام کرديد که زمان آن رسيده که يک جنشواره فيلم ايرانی دائمی در لندن داشته باشيد. ممکن است درباره اين برنامه تان توضيح دهيد؟
پژمان دانايی: همانطور که می دانيد حدود ۱۵ سال است که در لندن برنامه های متفاوت ايرانی برگزار شده و ما همه از ديدن آنها و شرکت در آنها لذت برده ايم. ما تصميم داريم که يک پايگاه هميشگی يک پايگاهی که هر ساله اتفاق بيافتد برای سينمای ايران و فرهنگ ايران در لندن برگزار کنيم.
هدفش هم اينست که آن فيلم ها و آثار هنری که از ايران در می آيد که الان هيچ بستری در انگليس و مخصوصا شهر لندن وجود ندارد برايش، اين پايگاه را ايجاد کنيم که متقاضيانی که دوست دارند اين طور فيلم ها را ببينند و يا راجع به فرهنگ ايران بيشتر بدانند جايی باشد برايشان که بروند و اين فيلم ها را ببينند. فعاليت های ديگری که اين سازمان خواهد داشت در مورد عکس و نقاشی خواهد بود.
به دليل اينکه ما به عنوان فيلمساز می دانيم که عکاس ها و کسانی که آثار هنری ديگری هم انجام می دهند و يک جوری به صنعت فيلمسازی مربوط می شود و توی فيلمها ما از اين آثار استفاده می کنيم، ما اينها را جزو خانواده خود می دانيم و سعی می کنيم که فعاليت هايی را بکنيم که آنها را هم زير پوشش قرار دهيم و آثار آنها را هم بتوانيم نشان دهيم در دوره فستيوال.
اين فستيوال آيا در ماه مشخصی در سال انجام می گيرد يا اينکه به طور متداوم در تمام طول سال هست؟
هدف اينست که در ماه نوامبر بعد از جشنواره اصلی لندن برگزار شود.
مبنای تان برای انتخاب فيلم ها چيست؟
تمام تلاش شد از روز اول که ايده جشنواره شروع شد که بتوانيم متخصصان مجرب و حرفه ای های صنعت سينما را استفاده کنيم که استاندارد اين جشنواره چيزی کم از جشنواره های ديگر نداشته باشد و به خاطر همين از فيلمسازهايی چون کامران شيردل، مجتبی ميرطهماسب، پتريک تاکر، کارگردان انگليسی و زوران بلکوويچ فيلمبردار يوگسلاو استفاده کرديم و فيلم ها توسط اين فيلمسازها انتخاب شده اند با سابقه ای که در اين صنعت دارند. معيار اصلی اينها ارزش هنری آثار بوده است. از نظر مقايسه ای اين برداشتی که تا الان ما از اينها داشتيم و صحبت هايی که اين داوران غير ايرانی هم کرده اند اين بوده که فيلم هايی که از ايران دريافت شده و يا اقصا نقاط ايران در مورد ايران دريافت شده، هيچکدام از استاندارد فيلمسازی دنيا کم ندارد.
بودجه اين جشنواره را کی تامين می کند؟
اين پروژه پروژه دو ساله است. پروژه جديدی نيست. مدت دو سال به سازمانهای متفاوتی که پول و سرمايه دارند که در اختيار اين گونه مراسم می گذارند درخواست کرديم. ولی متاسفانه هيچکدام از اين پولها را نتوانستيم بگيريم. تصميم بر اين شد که پروژه را با هزينه شخصی خودمان انجام دهيم. الان در حال حاضر هزينه سال اول توسط خودم و يک سرمايه گذار ديگر ايرانی مقيم آمريکا انجام شده و الان می دانيم که بخشی از هزينه سال آينده مان هم در اختيار داريم که از آنجا به بعد نگاه می کنيم که ببينيم چه سرمايه گذارهای خصوصی علاقه دارند که در اين پروژه با ما همکاری کنند.