روزنامه آمريکايی واشينگتنپست مقالهای منتشر کردهاست در مورد برنامه هفتگی پارازيت کامبيز حسينی و سامان اربابی که از صدای آمريکا پخش میشود.
اين روزنامه به خاطر برخورد طنزگونه پارازيت با اخبار روز ايران با «ديلی شو» جان استوارت، شخصیت مشهور تلویزیونی آمریکایی مقايسه میشود.
خلاصه مطلب واشینگتنپست به شرح زیر است:
سامان اربابی میگويد اشتباهات خنده دار احمدی نژاد حرف ندارد. مثل مال بوش.
کامبیز حسينی با خنده میگويد در يکی از برنامهها، نشان داديم که چطور وقتی که خانواده احمدینژاد خواباند، او با يک چراغ قوه به زير پتو و به سراغ فيس بوک میرود.
استيو رديش، سر ويراستار صدای آمريکا در مورد کامبیز و سامان میگويد: محبوبيت آنها بینظير است.
گرچه صدای آمريکا نمیتواند دقيقاً بگويد چند نفر این برنامه را از ماهواره میبينند، پستهای این برنامه در شبکه اجتماعی فيسبوک در ماه گذشته بيش از ۱۷ ميليون بازدیدکننده داشت. رقمی شگفتانگيز در مقايسه با ساير برنامههای صدای آمريکا. علاوه بر این، کانال يوتيوب این برنامه نيز هر هفته ۴۵ هزار بيننده دارد.
سازندگان اين برنامه نمایشی در سال ۲۰۰۷ با هم آشنا شدند. در آن زمان اربابی يک موزيکويدئو به سبک ايرانی برای جشنواره ترايبکا ساخته بود و حسينی با او گفتوگويی برای راديو فردا انجام داده بود.
هر دوی آنها در ايران به دنيا آمدهاند. اربابی شش ساله بود که ياد گرفت زندگی دوگانهای داشته باشد و در مدرسه راه و رسم آزاد زندگی خانواده را لو ندهد. او در سال ۸۵ از بيم فرستاده شدن به جبهه جنگ، در آمريکا ساکن شد و به زودی روش زندگی آمريکايی را پيشه کرد.
حسينی، بازيگر، نويسنده و کارگردان تئاتر، در رشت و مشهد بزرگ شد و يک دهه پيش از ايران مهاجرت کرد و به عنوان گوينده يک برنامه فرهنگی به استخدام صدای آمريکا درآمد.
حسينی و اربابی شهروند آمريکا هستند اما ايران را فراموش نکردهاند، آنها سرخوردگی خود از وضعيت ايران را با عشق به لودگی و شوخی در برنامه پارازيت در آميختند.
پارازيت در ابتدا برنامهای ده دقيقهای بود. اسم آن هم اشاره دارد به تلاشهایی که دولت ايران برای ايجاد پارازيت روی پخش امواج ماهوارهای انجام میدهد.
برنامه نمایشی پارازيت اندکی پيش از انتخابات ۸۸ رياست جمهوری در ايران آغاز شد و در نخستين قسمتهای این برنامه، نگاه دو مجری آن نگاهی خوشبينانه بود.
اما هنگامی که پيامد انتخابات، به راهپیمایی ضد دولتی و خشونتهای خيابانی انجاميد، این برنامهسازان لحنی تلختر نسبت به مسائل گرفتند و با بالاگرفتن خشونتها و بازداشتها و شکنجهها، کامبیز و سامان هم خشم و بدبينی ايرانيان را هر چه بیشتر به تصوير کشيدند.
طنز پارازيت در مقايسه با طنز «ديلی شو» یک طنز تاريک است. با فرارسيدن سال ۲۰۱۰ این برنامه از چنان محبوبيتی برخوردار شد که به صورت يک برنامه مستقل نيمساعته در آمد.
اين روزنامه به خاطر برخورد طنزگونه پارازيت با اخبار روز ايران با «ديلی شو» جان استوارت، شخصیت مشهور تلویزیونی آمریکایی مقايسه میشود.
خلاصه مطلب واشینگتنپست به شرح زیر است:
سامان اربابی میگويد اشتباهات خنده دار احمدی نژاد حرف ندارد. مثل مال بوش.
Your browser doesn’t support HTML5
کامبیز حسينی با خنده میگويد در يکی از برنامهها، نشان داديم که چطور وقتی که خانواده احمدینژاد خواباند، او با يک چراغ قوه به زير پتو و به سراغ فيس بوک میرود.
استيو رديش، سر ويراستار صدای آمريکا در مورد کامبیز و سامان میگويد: محبوبيت آنها بینظير است.
گرچه صدای آمريکا نمیتواند دقيقاً بگويد چند نفر این برنامه را از ماهواره میبينند، پستهای این برنامه در شبکه اجتماعی فيسبوک در ماه گذشته بيش از ۱۷ ميليون بازدیدکننده داشت. رقمی شگفتانگيز در مقايسه با ساير برنامههای صدای آمريکا. علاوه بر این، کانال يوتيوب این برنامه نيز هر هفته ۴۵ هزار بيننده دارد.
سازندگان اين برنامه نمایشی در سال ۲۰۰۷ با هم آشنا شدند. در آن زمان اربابی يک موزيکويدئو به سبک ايرانی برای جشنواره ترايبکا ساخته بود و حسينی با او گفتوگويی برای راديو فردا انجام داده بود.
هر دوی آنها در ايران به دنيا آمدهاند. اربابی شش ساله بود که ياد گرفت زندگی دوگانهای داشته باشد و در مدرسه راه و رسم آزاد زندگی خانواده را لو ندهد. او در سال ۸۵ از بيم فرستاده شدن به جبهه جنگ، در آمريکا ساکن شد و به زودی روش زندگی آمريکايی را پيشه کرد.
حسينی، بازيگر، نويسنده و کارگردان تئاتر، در رشت و مشهد بزرگ شد و يک دهه پيش از ايران مهاجرت کرد و به عنوان گوينده يک برنامه فرهنگی به استخدام صدای آمريکا درآمد.
حسينی و اربابی شهروند آمريکا هستند اما ايران را فراموش نکردهاند، آنها سرخوردگی خود از وضعيت ايران را با عشق به لودگی و شوخی در برنامه پارازيت در آميختند.
پارازيت در ابتدا برنامهای ده دقيقهای بود. اسم آن هم اشاره دارد به تلاشهایی که دولت ايران برای ايجاد پارازيت روی پخش امواج ماهوارهای انجام میدهد.
برنامه نمایشی پارازيت اندکی پيش از انتخابات ۸۸ رياست جمهوری در ايران آغاز شد و در نخستين قسمتهای این برنامه، نگاه دو مجری آن نگاهی خوشبينانه بود.
اما هنگامی که پيامد انتخابات، به راهپیمایی ضد دولتی و خشونتهای خيابانی انجاميد، این برنامهسازان لحنی تلختر نسبت به مسائل گرفتند و با بالاگرفتن خشونتها و بازداشتها و شکنجهها، کامبیز و سامان هم خشم و بدبينی ايرانيان را هر چه بیشتر به تصوير کشيدند.
طنز پارازيت در مقايسه با طنز «ديلی شو» یک طنز تاريک است. با فرارسيدن سال ۲۰۱۰ این برنامه از چنان محبوبيتی برخوردار شد که به صورت يک برنامه مستقل نيمساعته در آمد.