جنبش ۹۹؛ معرفی زندانیان سياسی ايران به جنبش اعتراضی در آمريکا

چند روزی است که علی عبدی، دانشجوی دکترا در انسان شناسی دانشگاه ییل، در پارک زوکوتی نيويورک، در تلاش است تا جنبش سبز و زندانيان سياسی در ايران را به کسانی که جنبش اعتراضی «وال استريت را اشغال کنید» حمايت می کنند، معرفی کند. علی عبدی، هر روز با عکس، مشخصات و سرگذشت يک زندانی سياسی به زوکوتی می رود و پای صحبت معترضان می نشيند، از آنها می شنود و برايشان بازگو می کند.

راديو فردا در گفت و گو با علی عبدی ابتدا از او پرسيده که چه شد که اين ايده به ذهنش رسيد؟

گفت و گوی رویا کریمی با علی عبدی

گفت و گوی رویا کریمی با علی عبدی

در اين کمپين من بنا دارم با ۹۹ نفر از کسانی که در پارک زوکوتی نيويورک جمع هستند صحبت کنم. اين پارک محل اصلی است که اشغال کنندگان وال استريت در آنجا جمع شده‌اند.

قرار است ۹۹ روايت از اين ۹۹ نفر بشنوم. به طور مشخص رواياتی در مورد اين که چه زندگی داشتند، چرا در جنبش وال استريت شرکت می‌کنند، فکر می‌کنند هدف کسانی که آنجا جمع شده‌اند چيست، چه چيزی اين مردم را به هم وصل می‌کند و آيا ارتباطی می بينند بين جنبش وال استريت و جنبش های رهايی بخشی که در دنيا به وجود آمده يا نه؟

بعد از اين که روايت آدم‌ها را شنيدم، روايت زندگی يک زندانی سياسی کشور خودمان را برايشان بازگو می‌کنم و بعد از شنيدن اين روايت، از آن دوست يک درخواست دارم. اين که يک پيام برای آن زندانی سياسی که روايت زندگيش را شنيده بفرستد و يک پوستر برای او بسازد.

جنبش ۹۹؛ معرفی زندانیان سياسی ايران به جنبش اعتراضی در آمريکا

آقای عبدی! آيا شما قرابت و شباهتی بين جنبش سبز در ايران و جنبش وال استريت ديديد که سعی می کنيد اين دو را به هم نزديک کنيد؟

البته من ترجيح می‌دهم درباره اين که دو جنبش چطور قرار است به هم وصل شوند صحبت نکنم و اظهار نظری نداشته باشم، چون هدف من اين است که از دل روايت‌هايی که اعضای جنبش وال استريت برای من تعريف می‌کنند تفسيرهايی به وجود آيد و از دل اين تفسيرها اگر قرار است ارتباطی برقرار شود، این امر اتفاق بیافتد.

به بيان ديگر، من فقط صدای بچه های وال استريت را به مردم ايران منعکس می‌کنم و صدای زندانيان سياسی ايران را منعکس می‌کنم، نه فقط به بچه‌های وال استريت بلکه به تمام غيرفارسی زبانان.

آقای عبدی! هدف شما از راه اندازی اين کمپين چيست؟

من به طور مشخص چهار هدف را در اين کار دنبال می کنم. هدف اول اين است که روايت بچه‌های وال استريت به گوش مردم ايران برسد. هدف دوم که هدف اصلی تری است اين است که از فضای ايجاد شده توسط جنبش وال استريت که توجه جهانی را جلب کرده، استفاده کنم و دوربين را کمی تغيير جهت بدهم و روی زندانيان سياسی خودمان بچرخانم.

هدف سوم اين است که ما اجازه ندهيم جنبش وال استريت توسط جمهوری اسلامی به نفع خودش ربوده شود، چون همان طور که می‌دانيد تجمعات زيادی توسط بسيج در تهران راه افتاد و حتی وب سايت درست کرده‌اند و مانند بهار عرب اين جنبش را هم به بيداری اسلامی نسبت می‌دهند. اگر به بيداری اسلامی هم ربط ندهند حداقل به اين ربط می‌دهند که نظام سرمايه داری جهان به مشکل برخورده و همان طور که جمهوری اسلامی پيش بينی کرده اين نظام رو به زوال است.

هدف چهارم اين است که اين کمپين نشان می‌دهد لزوماً آلترناتيوی که برای جمهوری اسلامی وجود دارد مشابه سازوکار نظامی نيست که اکنون در آمريکا حاکم است. يعنی اگر روایت‌های انسانی وال‌استریتی‌ها را ایرانی‌ها بشنوند، نشان خواهد داد که ما برای آینده بايد به فکر شيوه‌های بهتر حکومت و زندگی باشيم.