«وزنه برداری ما در وضعيت آرامش قبل از توفان است و بايد از آينده ترسيد.»
حسين توکلی قهرمان ۱۰۵ کيلوگرم وزنه برداری المپيک سيدنی با اعلام اين مطلب، از روند مديريت حسين رضازاده بر فدراسيون وزنه برداری ايران انتقاد کرد و گفت؛ رضازاده به جای اين که به فکر اعتلای اين رشته باشد خود را پشت مدال های کسب شده در رقابت های قهرمانی آسيا پنهان کرده.
توکلی با اشاره به کسب عنوان سومی ايران در رقابتهای قهرمانی آسيا که اواخر در چين می گويد: «در رقابت های چين فقط سه تيم به طور کامل حضور پيدا کرده بودند و باقی تيم ها نصفه و نيمه بودند و جالب اين که ايران در اين رقابت ها سوم شد!»
توکلی در المپيک سيدنی موفق شد با گذشت ۳۲ سال از مدال طلای محمد نصيری در المپيک ۱۹۶۸ مکزيکوسيتی، مجدداً ايران را صاحب مدال طلای وزنه برداری کند. يک شب بعد هم حسين رضازاده مدال طلای ۱۰۵+ کيلوگرم را به گردن آويخت.
او پس پايان دوران قهرمانی، مربيگری تيم های ملی وزنه برداری نوجوانان و جوانان را هم بر عهده گرفت و به نتايج خوبی دست پيدا کرد. در سال ۸۶ با تيم نوجوانان در رقابت های قهرمانی آسيا در اردن به عنوان قهرمانی رسيد.
تيم جوانان نيز سال ۸۷ با مربيگری توکلی در رقابت های جوانان جهان در کلمبيا به عنوان سوم دست پيدا کرد.
اغلب شاگردان او اينک در تيم ملی بزرگسالان عضويت دارند.
توکلی که پيشنهاداتی برای سرمربيگری تيم هايی از جمله استراليا، عراق و کويت را داشت، مدتی در نيجريه به هدايت تيم ملی آن کشور پرداخت.
حسين توکلی با انتقاد از نحوه مديريت دوست و هم تيمی سابقش حسين رضازاده به خبرگزاری مهر گفته است: «چرا محمدحسين برخواه، محمدعلی فلاحتی نژاد، مهران آذری، هادی پانزوان و ديگر بزرگان اين رشته ورزشی کنار هستند؟ ما حداکثر ۱۰ تا ۱۵ نفر را داريم که شاخصه های لازم برای کار در سطوح بالا را دارند اما به آنان بهايی داده نمی شود.»
اختلاف ها در وزنه برداری بيداد می کند
در سال ۱۳۸۹ و با درخشش بهداد سليمی در رقابت های قهرمانی جهان و بازی های آسيايی، انتقادها از عملکرد حسين رضازاده فروکش کرد. حسين توکلی از نخستين کارشناسان نخبه وزنه برداری است که به رغم درخشش تک ستاره های وزنه برداری، نحوه مديريت رضازاده را زير سوال برده است.
توکلی می گويد: «در فدراسيون وزنه بررداری آنقدر اختلاف سليقه بالاست که نمی شود کار کرد. من پس از ۳۲ سال موفق شدم بار ديگر ايران را در وزنه برداری صاحب مدال طلا کنم و اين برای وزنه برداری ايران ارزشمند بود اما دوباره به جايگاهی نازل برگشتيم. فکر کنيد غير از اين است که در اين رشته قهرمانان کنار گذاشته می شوند؟ البته وقتی مسئولان فدراسيون صحبت می کنند عنوان می کنند که همه چيز آرام است.»
توکلی با اشاره به تمام وقت نبودن کادر فنی تيم های پايه ای، از نابسامانی در تيم های نوجوانان و جوانان نيز انتقاد کرده. او همچنين رضازاده را متهم به عوامفريبی کرده است.
حسين توکلی اما با اشاره به کوروش باقری سرمربی تيم ملی وزنه برداری ايران که پيش از پذيرش اين سمت، از منتقدان سرسخت رضازاده بود می گويد: «باقری قهرمان جهان است و من برای او آرزوی موفقيت می کنم. به هر حال در اين خانواده همه کسانی که افتخار کسب کرده اند بايد حضور داشته باشند اما فدراسيون وزنه برداری نبايد گزينشی عمل کند. از چهار نفر برای حضور در فدراسيون دعوت می کنند اما متقابلاً روی اسم چهار نفر خط قرمز می کشند.»
حسين توکلی قهرمان ۱۰۵ کيلوگرم وزنه برداری المپيک سيدنی با اعلام اين مطلب، از روند مديريت حسين رضازاده بر فدراسيون وزنه برداری ايران انتقاد کرد و گفت؛ رضازاده به جای اين که به فکر اعتلای اين رشته باشد خود را پشت مدال های کسب شده در رقابت های قهرمانی آسيا پنهان کرده.
توکلی با اشاره به کسب عنوان سومی ايران در رقابتهای قهرمانی آسيا که اواخر در چين می گويد: «در رقابت های چين فقط سه تيم به طور کامل حضور پيدا کرده بودند و باقی تيم ها نصفه و نيمه بودند و جالب اين که ايران در اين رقابت ها سوم شد!»
توکلی در المپيک سيدنی موفق شد با گذشت ۳۲ سال از مدال طلای محمد نصيری در المپيک ۱۹۶۸ مکزيکوسيتی، مجدداً ايران را صاحب مدال طلای وزنه برداری کند. يک شب بعد هم حسين رضازاده مدال طلای ۱۰۵+ کيلوگرم را به گردن آويخت.
او پس پايان دوران قهرمانی، مربيگری تيم های ملی وزنه برداری نوجوانان و جوانان را هم بر عهده گرفت و به نتايج خوبی دست پيدا کرد. در سال ۸۶ با تيم نوجوانان در رقابت های قهرمانی آسيا در اردن به عنوان قهرمانی رسيد.
تيم جوانان نيز سال ۸۷ با مربيگری توکلی در رقابت های جوانان جهان در کلمبيا به عنوان سوم دست پيدا کرد.
اغلب شاگردان او اينک در تيم ملی بزرگسالان عضويت دارند.
توکلی که پيشنهاداتی برای سرمربيگری تيم هايی از جمله استراليا، عراق و کويت را داشت، مدتی در نيجريه به هدايت تيم ملی آن کشور پرداخت.
حسين توکلی با انتقاد از نحوه مديريت دوست و هم تيمی سابقش حسين رضازاده به خبرگزاری مهر گفته است: «چرا محمدحسين برخواه، محمدعلی فلاحتی نژاد، مهران آذری، هادی پانزوان و ديگر بزرگان اين رشته ورزشی کنار هستند؟ ما حداکثر ۱۰ تا ۱۵ نفر را داريم که شاخصه های لازم برای کار در سطوح بالا را دارند اما به آنان بهايی داده نمی شود.»
اختلاف ها در وزنه برداری بيداد می کند
در سال ۱۳۸۹ و با درخشش بهداد سليمی در رقابت های قهرمانی جهان و بازی های آسيايی، انتقادها از عملکرد حسين رضازاده فروکش کرد. حسين توکلی از نخستين کارشناسان نخبه وزنه برداری است که به رغم درخشش تک ستاره های وزنه برداری، نحوه مديريت رضازاده را زير سوال برده است.
توکلی می گويد: «در فدراسيون وزنه بررداری آنقدر اختلاف سليقه بالاست که نمی شود کار کرد. من پس از ۳۲ سال موفق شدم بار ديگر ايران را در وزنه برداری صاحب مدال طلا کنم و اين برای وزنه برداری ايران ارزشمند بود اما دوباره به جايگاهی نازل برگشتيم. فکر کنيد غير از اين است که در اين رشته قهرمانان کنار گذاشته می شوند؟ البته وقتی مسئولان فدراسيون صحبت می کنند عنوان می کنند که همه چيز آرام است.»
توکلی با اشاره به تمام وقت نبودن کادر فنی تيم های پايه ای، از نابسامانی در تيم های نوجوانان و جوانان نيز انتقاد کرده. او همچنين رضازاده را متهم به عوامفريبی کرده است.
حسين توکلی اما با اشاره به کوروش باقری سرمربی تيم ملی وزنه برداری ايران که پيش از پذيرش اين سمت، از منتقدان سرسخت رضازاده بود می گويد: «باقری قهرمان جهان است و من برای او آرزوی موفقيت می کنم. به هر حال در اين خانواده همه کسانی که افتخار کسب کرده اند بايد حضور داشته باشند اما فدراسيون وزنه برداری نبايد گزينشی عمل کند. از چهار نفر برای حضور در فدراسيون دعوت می کنند اما متقابلاً روی اسم چهار نفر خط قرمز می کشند.»