تاثير موسيقی «چهار فصل» ويوالدی بر مبتلايان به آلزايمر

بيماری جنون و حواس پرتی اغلب اوقات، با از دست دادن حافظه، قدرت کلام و بيان و منطق و استدلال همراه است.


نتايج به دست آمده از يک مطالعه پزشکی در بريتانيا نشان می دهد که موسیقی چهار فصل ویوالدی تاثیر مثبتی بر وضعیت ذهنی مبتلایان به آلزایمر داشته است.


بيماری جنون و حواس پرتی اغلب اوقات، با از دست دادن حافظه، قدرت کلام و بيان و منطق و استدلال همراه است.


با اين حال برخی تحقيقات نشان داده است که همزمان با بدتر شدن حال بيماران مبتلا به اين عارضه، ذوق و سليقه جديدی در زمينه موسيقی، در درون آنها پرورش يافته است.


بخش های پيشانی و شقيقه ای عضله مغز می تواند با شنیدن موسیقی از آسیب دیدن در امان بماند.

بر اساس نتايج به دست آمده از این مطالعه پزشکی که در طول سال ۲۰۰۶ در رابطه با حافظه دوران زندگی بيماران مبتلا به آلزايمر انجام شد، مشخص شد، آنهايی که در معرض شنيدن آهنگ «گزيده بهار»، از سمفونی چهار فصل ويوالدی قرار گرفته بودند نسبت به آنهايی که به هيچ موسيقی ای گوش نداده بودند، نتايج بهتری از خود نشان دادند.


همچنين در تحقيقات ديگری که پيشتر توسط يک گروه پژوهشی در دوبلين، در زمينه آزمايشات ادراکی انجام شد اين نتيجه بدست آمد که بيمارانی که به يکی از آهنگ های سمفونی «چهار فصل ويوالدی» گوش داده بودند، علائم بهبودی بيشتری از خود نشان دادند.


ديگر تحقيقات نشان داده است که افراد مبتلا به اين بيماری نسبت به موسيقی زنده، بيش از موسيقی ضبط شده، واکنش نشان می دهند.


محققين گمان می کنند که در حالی که جنون و حواس پرتی بخش های ديگر مغز را مورد آسيب قرار می دهد، بخش های پيشانی و شقيقه ای عضله مغز، که عناصری از موسيقی نظير ريتم از طريق آنها دريافت می شوند، به گونه ای از آسيب ديدن درامان می ماند.


با وجود اينکه گوش دادن به موسيقی نمی تواند آسيب های وارده از اين بيماری را جبران کند، اما محققان معتقدند اين امر می تواند کيفت زندگی بيماران مبتلا به آلزايمر را بالا ببرد.


از اين رو انجمن آلزايمر به پرستاران پيشنهاد می کند آهنگ هايی را که مبتلايان به آلزايمر در دوران جوانی خود به آن علاقمند بودند را برای آنها بيشتر پخش کنند.


پژوهشگران کانادايی در سال ۲۰۰۵ گزارش دادند، که يک زن ۸۴ ساله مبتلا به آلزايمر، با توجه به شدت حواس پرتی خود هنوز می توانست شعرهای کامل ترانه هايی را که در دوران جوانی به آن علاقمند بود بخواند.


چنانچه اجراء جديدتر آن ترانه ها با کمی تغييرات برای اين خانم ۸۴ ساله پخش می شد، او از خود واکنش نشان می داد و می گفت:«خدای من!»، در غير اين صورت او نمی توانست تمرينات و آزمايش های متداول و مرسوم را به ياد آورده، يا درک کند.


اگر فرزندان، دوستان و يا اقوام فرد مبتلا به اين بيماری، همراه با او ترانه مورد علاقه اش را بخوانند يا گوش دهند، اين عمل به بيمار کمک خواهد کرد تا آن فرد خويشاوندان خود را به طور اجمالی به ياد آورد.