علی دايی، کاپيتان پيشين تيم ملی و سرمربی تيم سايپا، از سوی فدراسيون فوتبال به عنوان سرمربی تيم ملی ايران در راه جام جهانی ۲۰۱۰ آفريقای جنوبی انتخاب شد.
انتصاب علی دايی پس از کش و قوس های فراوان و ناموفقی بود که برای گزينش يک سرمربی خارجی به عمل آمد و در آخرين مورد آن، سپردن هدایت تیم ملی فوتبال ایران به خاوير کلمنته اسپانيايی، برای بار دوم از سوی او پذیرفته نشد.
در حالی که همه خبرگزاری ها از موافقت مدير عامل و مسوولان تيم پرسپوليس با پيوستن افشين قطبی به تيم ملی خبر داده بودند و حتی دو روز پيش خبرگزاری فارس نام او را برای سر مربيگری تيم ملی اعلام کرد، رييس فدراسيون فوتبال به خبرگزاری ايسنا گفت: «ما با قطبی به توافق کامل رسيده بوديم، اما سعيدلو از هيات رييسه اين باشگاه نگرانی خود را از جدايی قطبی با پرسپوليس ابراز کرد.»
علی کفاشيان، پس از اعلام نام علی دايی به عنوان سرمربی تيم ملی ايران، گفت: «کميته تيم های ملی و هيات رييسه فدراسيون فوتبال اختيار تام در مورد انتخاب سرمربی تيم ملی را به من داده بودند... علی دايی در انتخاب دستيارانش آزاد است.»
کفاشيان با رد اختلاف بين دايی و بعضی از بازيکنان و قصد تحريم تيم ملی از سوی اين بازيکنان را رد کرد و از رسانه ها و اهالی فوتبال خواست تا از علی دايی حمايت کنند.
تيم ملی به سرمربيگری دايی از روز بيستم اسفند ماه تمرينات خود را برای مسابقه روز ششم فروردين سال آينده با تيم ملی کويت (در کويت) آغاز خواهد کرد.
مسئله ای که اکنون در مورد دايی وجود دارد، گزينش يک سرمربی جديد برای تيم سايپا در مسابقه های ليگ قهرمانان آسيا است که بايد روز چهارشنبه، ۲۲ اسفند، در کويت با تيم قهرمان اين کشور – کويت اسپورت - مصاف دهد.
علی دايی از بانک تجارت تا رهبری تيم سايپا
علی دايی به عنوان شاخص ترين چهره صاحب نام بين المللی در فوتبال ايران، با پيشينه حضور در تيم های آلمانی آرمينيا بيله فلد، هرتا برلين و به ويژه بايرن مونيخ، سابقه عنوان نايب قهرمانی ليگ برتر اروپا را همراه با تيم بايرن مونيخ در کارنامه خود دارد.
وی با داشتن عنوان رکورددار بازی ملی و بيشترين گل زده در تيم ملی و در راه جام جهانی، از بازيکنان ثابت تيم ملی ايران در جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه بود و در جام جهانی ۲۰۰۶ بازوبند کاپيتانی تيم ملی را بر بازو داشت.
شروع بازی ملی علی دايی از مسابقه با تيم ملی عمان در تهران و در انتخابی جام جهانی به سال ۱۹۹۳ بود. او پس از بازی در تيم های تاکسيرانی و بانک تجارت تهران به تيم پرسپوليس پيوست و پس از يک دوره بازی باشگاهی در قطر، در سال ۱۹۹۷به تيم آرمينيا بيله فلد پيوست. سال بعد او بازيکن تيم بايرن مونيخ شد و دو سال آخر بازی در آلمان را در تيم هرتا برلين سپری ساخت.
علی دايی پس از يک دوره ديگر فوتبال در کشورهای عربی حوزه خليج فارس، به پرسپوليس تهران بازگشت و سپس با تيم صبا باطری، قهرمان ليگ برتر ايران شد.
دايی از صبا باتری به سايپا پيوست و خيلی سريع با وظيفه کاپيتانی، مسووليت سرمربيگری اين تيم را نيز به عهده گرفت تا با قهرمان ساختن آن در ليگ ايران، در پايان بهار گذشته برای هميشه با بازی فوتبال وداع کند.
علی دايی پس از جام جهانی ۲۰۰۶ با موج مخالف هواخواهان فوتبال، برای تيم ملی در مقدماتی و پايانی جام ۲۰۰۷ ملت های آسيا انتخاب نشد، اما در اواخر مسابقه انتقاد آميز و بدون گل ايران با سوريه در ورزشگاه آزادی تهران، فريادهای «علی دايی، علی دايی» تماشاگران، از آشتی تماشاگران با او نشان داشت.
اظهار نظر حشمت مهاجرانی، مربی تيم ملی ايران در نخستين حضور تيم ملی فوتبال ايران در جام جهانی (۱۹۷۸)، در تاييد دايی برای رهبری تيم ملی و مخالفت با گزينه های داخلی تيم ملی باعث شد تا افشين قطبی، سرمربی تيم پرسپوليس، در آستانه انتخاب قطعی، به نوشته رسانه های ايرانی با مخالفت محمد علی آبادی، رييس سازمان تربيت بدنی رو به رو و ناگهان علی دايی، به عنوان گزينه نهايی اعلام شد.