اسراييل و نوار غزه؛ زندگی در دو سوی بحران

نوار غزه در چند روز گذشته با خاموشی های کامل روبرو بود.

پس از سه روز خاموشی های گسترده در نوار غزه، دولت اسراييل زير فشار بين المللی ناچار شد اعلام کند که محموله های سوخت برای تنها نيروگاه غزه را از سر می گيرد.


در حالی که دولت اسراييل و نيز مقاماتی از حکومت ميانه روی وابسته به جنبش «فتح» در رام الله ابراز عقيده کرده اند که «شکايات و عجزو لابه های بيان شده در نوار غزه، يک نمايش از پيش طراحی شده از سوی سازمان اسلامگرای حماس است.»


حماس اين ادعا را قويا رد می کند و می گويد: کمبود سوخت يک امر جدی است و خاموشی های گسترده سه روز اخير، ناشی از نرسيدن سوخت از سوی اسراييل به تنها نيروگاه برق غزه است.


شبکه تلويزيونی «الجزيره» در اقدامی کم سابقه، تمام برنامه های روز دوشنبه خود را به خاموشی برق در غزه اختصاص داد و ديدگاه های مردم عرب در شهرهای مختلف دنيای عرب و اسلامی را درباره «رنج مردم غزه» پخش کرد.


نه تنها اسراييل اين اقدام شبکه «الجزيره» را «يک فتنه انگيزی» توصيف کرد، بلکه مقامات تشکيلات فلسطينی نيز از شبکه «الجزيره» ابراز ناخرسندی شديد کردند و آن را همسو با سازمان حماس دانستند.


حکومت فلسطينی شبکه «الجزيره» را نيز تابستان گذشته به «حمايت ازکودتای خونين حماس درغزه» متهم کرده بود.


  • «فلسطينی ها کمی بايد پياده راه بروند تا به مرحله ای برسند که سازمان حماس و ديگر تشکل های فلسطينی را برای قطع حملات راکتی عليه مردم اسراييل زير فشار بگذارند.»
اهود اولمرت، نخست وزیر اسراییل

مقامات اسراييل و برخی ازسخنگويان دولت فلسطينی در رام الله گفته اند: حماس عمدا خود به اين خاموشی ها دامن زده تا به «مظلوم نمائی» دست بزند.


واکنش به پرتاب راکت های فلسطينی


۷۰ درصد از سوخت نيروگاه برق غزه از سوی اسراييل تامين می شود. مصر نيز در مابقی سوخت مورد نياز اين نيروگاه را تامين می کند.


دولت اسراييل اعلام کرده بود که بدليل حملات راکتی دامنه دار شبه نظاميان فلسطينی عليه مردم در شهر اسراييلی «سدروت» تامين برخی از نيازهای اساسی برای غزه را قطع می کند.


اهود اولمرت، نخست وزير اسراييل روز دوشنبه در پاسخ به اين پرسش ها که فلسطينی های عادی در غزه زير فشار شديدی قرار گرفته اند و حرکت اتومبيل ها در غزه به شدت کم شده است، گفت: «وقتی مردم اسراييل زير حملات راکتی شبه نظاميان فلسطينی باشند و نتوانند زندگی عادی خود را ادامه دهند، دليلی ندارد که از کم شدن حرکت اتومبيل های مردم فلسطينی در غزه نگران شويم.»


اولمرت افزود: «فلسطينی ها کمی بايد پياده راه بروند تا به مرحله ای برسند که سازمان حماس و ديگر تشکل های فلسطينی را برای قطع حملات راکتی عليه مردم اسراييل زير فشار بگذارند.»


«اونرا»، نهاد وابسته به سازمان ملل متحد، که نهادی ويژه کمک رسانی به فلسطينی هاست، روز دوشنبه تهديد کرده بود که با ادامه بحران، توزيع کمک به فلسطينی های نوار غزه را متوقف می کند.


بيش از ۷۰ درصد از ساکنان نوار غزه نيازمند کمک های «اونرا» هستند و بدون آن نمی توانند نيازهای اساسی خود، مانند نان، برنج و دارو را تامين کنند.


حماس در معرض اتهام


در حالی که سفر بوش به منطقه اميد به افزايش تکاپوهای صلح خواهانه را تقويت کرده بود، در صحنه عمل، وضعيت مردم اسراييل و فلسطينی های غزه در پی اين سفر وخيم تر شده است.


هفته گذشته تنها در دو روز بيش از ۱۲۰ فروند راکت از سوی فلسطينی های مخالف صلح به سوی شهر اسراييلی «سدروت» شليک شد و وحشت زيادی ايجاد کرد.


از سوی ديگر، اسراييل نيز در واکنش به اين حملات که زندگی دهها هزار نفر از مردم در جنوب اسراييل را کاملا مختل کرده، حمله به فعالان سازمان های فلسطينی را شدت بخشيد و بيش از ۲۰ نفر ديگر از آنها را در دو روز از پای درآورد.



تلويزيون های اسراييل بی وقفه تصاوير و فيلم هایی از زندگی پر از وحشت مردم در شهر«سدروت» را نشان می دهند.

تلويزيون های اسراييل بی وقفه تصاوير و فيلم هایی از زندگی پر از وحشت مردم در شهر«سدروت» را نشان می دهند.


در اين فيلم های خبری ديده می شود که کودکان و اطفال در کودکستان ها و مدارس ابتدائی، هنگامی که صدای آژير در شهر طنين افکن می شود، از وحشت به زير ميز مدرسه و تختخواب های خود پناه می برند.


در يک روز ۵۰ بار و در روزی ديگر، ۷۰ بار آژير خطر در شهر به صدا در آمده است.


آريه، يک يهودی هندی تبار است که تنها سال گذشته از هند همراه با هزار يهودی ديگر به اسراييل مهاجرت کرد.


آريه می گويد: از چند هفته پيش همراه خانواده خود ساکن شهر «سدروت» شده و مسوول امور کامپيوتری يک کارخانه است.


وی می افزايد: وقتی در هند بود فکر نمی کرد که زندگيش در اسراييل اين چنين با بيم دائم همراه باشد.


به گفته او، «وقتی کارگران کارخانه با صدای آژير از سر کار خارج شده و سريعا به پناهگاه می روند، وی در روزهای نخست آنان را مبهوت نگاه می کرد ولی اکنون آموخته که خطر جدی است و بايد او نيز به اين اقدام دست بزند.»


آرکادی گايدامک، يک ميلياردر روسی يهودی، بار ديگر زودتر از دولت اسراييل دست به کار شده و به مردم شهر«سدروت» و ديگر مناطقی که زير حملات راکتی هستند، کمک می کند.


با پول گايدامک هزاران نفر از دانش آموزان اين مناطق به سوی اورشليم و ساير نقاط ديدنی اسراييل برده می شوند تا چند روزی از دست حملات راکتی درامان باشند.


مردم اسراييل و مقامات اين کشور می گويند: اسراييل از دو سال و نيم پيش سراسر نوار غزه را ترک کرده و هيچ دليلی ندارد که فلسطينی ها هنوز به شليک راکت و خمپاره به سوی مردم اسراييل دست بزنند.


اميدهای صلح کمرنگ می شود؟



در کنار کوچه های تنگ و باريک در نوار غزه طی سال های اخير محله های مرفه نشين نيز بر پا شده است.

زندگی مردم در اين بخش ها در روزهای نسبتا آرام، بی شباهت با بيروت و ساير پايتخت های عربی نيست. اما در روزهای به شدت بحرانی، مرفه نشينان غزه نيز در رنج هستند.


صائب عريقات در حالی که با اتومبيل مرسدس بنز ضد گلوله خود از پست های بازرسی اسراييل عبور می کند می گويد: «رويای صلح دست يافتنی است اگر طرفين يکديگر را براستی درک کنند.»

در چنين شرايطی، مردم اسراييل و غزه می پرسند چگونه هدف جورج بوش برای رسيدن به پيمان نهايی صلح در يکسال پيش رو محقق خواهد شد؟


اما صائب عريقات، مسوول ارشد تيم مذاکرات فلسطينی ها، در حالی که همراه با خانواده خود در شهر اريحا در کرانه باختری زندگی می کند، ابراز اطمينان می کند که می توان تا آغاز سال ۲۰۰۹، به پيمان نهائی صلح دست يافت.


صائب عريقات، که اکنون ۵۳ سال دارد و بزودی اولين نوه خود را در آغوش خواهد گرفت، ديگر مانند سال های اول حکومت فلسطينی چفيه به دور گردن نمی اندازد.


وی در کت و شلوار شيک غربی و در حالی که انگليسی را به روانی عربی تکلم می کند و از اصطلاحات آمريکايی استفاده می کند، می گويد: «خود را نيز در اين بن بست مقصر می داند و دائم از خود می پرسد که چه بايد کرد.»


صائب عريقات که در کتابخانه اش کتاب های نويسندگان عبری را نيز قرار داده است تاکيد دارد که برای آشنائی با روحيه اسراييلی ها تلاش زيادی کرده و باکی ندارد که يک تيم تلويزيونی شبکه دوم خبری تلويزيون اسراييل را به اتاق خوابش راه دهد.


اين تيم از زندگی روزانه صائب عريقات به مدت چند روز فيلمبرداری کرده است.


او در حالی که با لباس ورزشی در برابر دوربين تلويزيون اسراييل، بر روی دستگاه های ورزشی در اتاق خوابش ورزش روزانه را انجام می دهد، از خصوصی ترين افکارش برای اين شبکه اسراييلی سخن می گويد.


او می گويد: ما بايد يکديگر را بشناسيم. در خانه ما همسرم، نعما که ۲۶ سال است همسرم است و هنوز عاشقانه او را دوست دارم، رهبر اصلی خانه است. کمتر مرد فلسطينی حاضر است اين گونه راحت سخن بگويد.


اما پنجره های خانه صائب عريقات در روز نيز از بيرون آن پوشانده شده است تا کسی شاهد هيچ حرکتی در خانه اش نباشد.


اين امر بخشی از تدابير امنيتی تشکيلات فلسطينی برای حفظ جان او و خانواده اش ازحملات احتمالی حماس است. نيروهای حماس پيشتر به جان او سوء قصد کرده اند اما وی جان به در برده است.


صائب عريقات در حالی که با اتومبيل مرسدس بنز ضد گلوله خود از پست های بازرسی اسراييل عبور می کند می گويد: «رويای صلح دست يافتنی است اگر طرفين يکديگر را براستی درک کنند.»


معلوم نيست که او از لزوم درک متقابل ميان فلسطينی های رقيب سخن می گويد يا آشتی اسراييلی ها و فلسطينی ها!