روزنامه نيويورك تايمز با اشاره به دعوت حكومت ايران از گروهى از ايرانيان ساكن خارج از كشور مى نويسد كه در اين برنامه حدود چندصد نفر از ايرانيان «موفق و داراى جايگاه مهم» با هزينه دولت ايران براى يك سفر سه روزه به تهران دعوت شدند.
اين برنامه بخشى از اقدامات مهم و پر هزينه حكومت ايران براى ترميم وجهه خدشه دار شده دولت در ميان ايرانيان ساكن خارج، جلب همكارى برخى از آنها و شايد مهمتر از همه ارز و سرمايه خارجى اين افراد است كه در اوضاع اقتصادى نابسامان ايران مى تواند بسيار مفید واقع شود.
این روزنامه می نویسد: ميزبانان اين برنامه براى مدعوين يك برنامه موسيقى و سفر به نقاط توريستى نيز ترتيب داده بودند و البته بخش مهم اين برنامه سخنرانى محمود احمدى نژاد و رحيم مشائى رييس دفتر وى بود. اما اين برنامه آن طور كه طراحان آن انتظار داشتند پيش نرفت.
نيويورك تايمز از قول محمد شريف ملك زاده برگزار كننده «كنفرانس بزرگ ايرانيان ساكن خارج» مى نويسد كه هدف اصلى اين برنامه مقابله با تبليغات نادرست و مسموم رسانه هاى غربى و نشان دادن چهره واقعى ايران به هموطنان ساكن خارج از كشور است.
اما به محض ورود اين ميهمانان به ايران محافل تندرو آنها را «خائن» خطاب كردند. برخى از روحانيون از اجراى كنسرت موسيقى كه در آن گروهى از زنان نيز مى نواختند به شدت انتقاد كردند.
اين برنامه چنان طوفانى در تهران به پا كرد كه به نوشته سایت «خبر آنلاين»، شهردارى تهران مجبور شد به سرعت آگهى هاى ديوارى و بيلبوردهاى مربوط به آن را جمع آورى كند.
گزارشگران نيويورك تايمز مى نويسند: اين برنامه و جنجال مربوط به آن به خوبى آشفتگى و دوگانگى ذاتى در فرهنگ و فضاى سياسى ايران در دوران جمهورى اسلامى را نشان داد كه دو وجه آن تبليغ و اقدام براى جلب همكارى و از سوى ديگر بى اعتمادى محض به كسانى است كه خارج از دايره خودى ها قرار دارند. به همين خاطر برنامه اى كه ظاهرا هدف آن ترميم وجهه ايران بود به آينه اى از تصادها و درگيري هاى جناحى در آن كشور بدل شد.
این روزنامه می نویسد: براى بسيارى از كسانى كه اين دعوت را پذيرفتند اين سفر رايگان فرصتى بود براى ديدار خانواده ها در ايران. كسى به شنيدن تبليغات حكومت علاقه اى نداشت و كسى توقع نداشت كه اين برنامه ديدگاه و ذهنيت مدعوين را نسبت به حكومت و اوضاع ايران تغيير دهد.
نيويورك تايمز يادآورى مى كند كه سال گذشته برگزارى اولين نشست يا كنفرانس ايرانيان ساكن خارج در شهر تهران با انتقاد محافظه كاران روبرو شد ولى امسال آنها با شدت بيشترى به اين برنامه تاختند.
وب سايت «تابناك» نیز در گزارش خود از اين برنامه نوشت كه به هنگام ورود زنان نوازنده به صحنه تعدادى از روحانيون حاضر در جلسه سالن را ترك كردند. عكس زنان نوازنده كه روسرى آنها با معيارهاى حكومتى سازگارى نداشت در وب سايت هاى محافظه كاران منتشر شد و انتقاد و خشم فراوانى را برانگيخت.
نيويورك تايمز سپس مى افزايد: اما از همه عجيب تر سخنان محمود احمدى نژاد بود كه در بخش هايى از آن شبيه به يك شو يا برنامه فكاهى بود. او در اين سخنرانى از مفاهيم و ضرب المثل هايى استفاده كرد كه با مقام وى و يا مناسبت آن برنامه هيچ تناسبى نداشت.
او در قسمتى از سخنرانى خود گفت:« ديگران نمى توانند مشكلات جهان را به ايران نسبت دهند. آن ممه را لولو برد.»
اصلاح طلبان نيز اين كنفرانس را يك «ژست تو خالى» توسط حكومت توصيف كردند كه سياست هاى آن ايرانيان ساكن خارج از كشور را هر چه بيشتر از خود رانده است.
داريوش قنبرى يك نماينده اصلاح طلب مجلس به خبرگزارى ايلنا گفت:«در حالي كه دولت تمام سرمايه گذاران داخلى را فرارى داده به فكر جلب سرمايه هاى ايرانيان خارج از كشور است.»
وى در اين مصاحبه افزود كه پس از حوادث سياسى سال گذشته و سركوب گسترده در ايران بسيارى از متخصصان و تحصيلكرده ها از ايران فرار كرده اند.
نيويورك تايمز از قول منتقدان حكومت ايران مى نويسد كه سالانه رقمى حدود ۲۰۰ هزار فرد متخصص و تحصيلكرده از ايران خارج مى شوند.
صندوق بين المللى پول نیز در سال ۲۰۰۷ اعلام كرد كه ايران از بين ۹۵ كشورى كه در آن آمار گرفته شده از نظر فرار مغزها بدترين وضعيت را دارد.
بخش ديگرى از جنجال مربوط به جلسه يا كنفرانس ايرانيان ساكن خارج، سخنان اسفنديار رحيم مشائى، رييس دفتر رييس جمهور ايران، بود كه بار ديگر موجب شد سياستمداران و روحانيون محافظه كار وى را زير حمله بگيرند.
روزنامه كيهان بار ديگر هشدار داد كه «برخى با ديدگاه هاى غير مكتبى و غير اسلامى زير سايه و مقام رييس جمهور پنهان شده و از اين موقعيت سوء استفاده مى كنند.»
در پايان نيويورك تايمز تاكيد مى كند كه يكى از اهداف اصلى اين برنامه تشويق ايرانيان ساكن خارج به سرمايه گذارى در صندوق ارز مخصوص در مناطق آزاد كيش بود. تاكنون اقدامات دولت هاى قبلى ايران نيز نتوانسته است اعتماد سرمايه گذاران ايرانى ساكن خارج را جلب كند.
تريتا پارسى، پژوهشگر ايرانى ساكن آمريكا، به این روزنامه مى گويد:«در حال حاضر مناسبات بين دولت ايران و جامعه ايرانيان ساكن آمريكا در سردترين حالت ممكن قرار دارد و دليل آن سياست هاى محمود احمدى نژاد به خصوص پس از انتخابات است. برگزارى برنامه هايى نظير اين كنفرانس در تهران تاثير چندانى بر فضاى اين مناسبات نخواهد داشت.»
اين برنامه بخشى از اقدامات مهم و پر هزينه حكومت ايران براى ترميم وجهه خدشه دار شده دولت در ميان ايرانيان ساكن خارج، جلب همكارى برخى از آنها و شايد مهمتر از همه ارز و سرمايه خارجى اين افراد است كه در اوضاع اقتصادى نابسامان ايران مى تواند بسيار مفید واقع شود.
این روزنامه می نویسد: ميزبانان اين برنامه براى مدعوين يك برنامه موسيقى و سفر به نقاط توريستى نيز ترتيب داده بودند و البته بخش مهم اين برنامه سخنرانى محمود احمدى نژاد و رحيم مشائى رييس دفتر وى بود. اما اين برنامه آن طور كه طراحان آن انتظار داشتند پيش نرفت.
نيويورك تايمز از قول محمد شريف ملك زاده برگزار كننده «كنفرانس بزرگ ايرانيان ساكن خارج» مى نويسد كه هدف اصلى اين برنامه مقابله با تبليغات نادرست و مسموم رسانه هاى غربى و نشان دادن چهره واقعى ايران به هموطنان ساكن خارج از كشور است.
اما به محض ورود اين ميهمانان به ايران محافل تندرو آنها را «خائن» خطاب كردند. برخى از روحانيون از اجراى كنسرت موسيقى كه در آن گروهى از زنان نيز مى نواختند به شدت انتقاد كردند.
اين برنامه چنان طوفانى در تهران به پا كرد كه به نوشته سایت «خبر آنلاين»، شهردارى تهران مجبور شد به سرعت آگهى هاى ديوارى و بيلبوردهاى مربوط به آن را جمع آورى كند.
گزارشگران نيويورك تايمز مى نويسند: اين برنامه و جنجال مربوط به آن به خوبى آشفتگى و دوگانگى ذاتى در فرهنگ و فضاى سياسى ايران در دوران جمهورى اسلامى را نشان داد كه دو وجه آن تبليغ و اقدام براى جلب همكارى و از سوى ديگر بى اعتمادى محض به كسانى است كه خارج از دايره خودى ها قرار دارند. به همين خاطر برنامه اى كه ظاهرا هدف آن ترميم وجهه ايران بود به آينه اى از تصادها و درگيري هاى جناحى در آن كشور بدل شد.
این روزنامه می نویسد: براى بسيارى از كسانى كه اين دعوت را پذيرفتند اين سفر رايگان فرصتى بود براى ديدار خانواده ها در ايران. كسى به شنيدن تبليغات حكومت علاقه اى نداشت و كسى توقع نداشت كه اين برنامه ديدگاه و ذهنيت مدعوين را نسبت به حكومت و اوضاع ايران تغيير دهد.
نيويورك تايمز يادآورى مى كند كه سال گذشته برگزارى اولين نشست يا كنفرانس ايرانيان ساكن خارج در شهر تهران با انتقاد محافظه كاران روبرو شد ولى امسال آنها با شدت بيشترى به اين برنامه تاختند.
روزنامه نیویورک تایمز می نویسد: براى بسيارى از كسانى كه اين دعوت را پذيرفتند اين سفر رايگان فرصتى بود براى ديدار خانواده ها در ايران.
روزنامه كيهان در سرمقاله اى نوشت: «ايرانيان ساكن خارج حكومت اسلامى را غيرمتمدن و خون آشام مى دانند و آرزوى آنها حذف ولايت فقيه از قانون اساسى است.»
وب سايت «تابناك» نیز در گزارش خود از اين برنامه نوشت كه به هنگام ورود زنان نوازنده به صحنه تعدادى از روحانيون حاضر در جلسه سالن را ترك كردند. عكس زنان نوازنده كه روسرى آنها با معيارهاى حكومتى سازگارى نداشت در وب سايت هاى محافظه كاران منتشر شد و انتقاد و خشم فراوانى را برانگيخت.
نيويورك تايمز سپس مى افزايد: اما از همه عجيب تر سخنان محمود احمدى نژاد بود كه در بخش هايى از آن شبيه به يك شو يا برنامه فكاهى بود. او در اين سخنرانى از مفاهيم و ضرب المثل هايى استفاده كرد كه با مقام وى و يا مناسبت آن برنامه هيچ تناسبى نداشت.
او در قسمتى از سخنرانى خود گفت:« ديگران نمى توانند مشكلات جهان را به ايران نسبت دهند. آن ممه را لولو برد.»
اصلاح طلبان نيز اين كنفرانس را يك «ژست تو خالى» توسط حكومت توصيف كردند كه سياست هاى آن ايرانيان ساكن خارج از كشور را هر چه بيشتر از خود رانده است.
داريوش قنبرى يك نماينده اصلاح طلب مجلس به خبرگزارى ايلنا گفت:«در حالي كه دولت تمام سرمايه گذاران داخلى را فرارى داده به فكر جلب سرمايه هاى ايرانيان خارج از كشور است.»
وى در اين مصاحبه افزود كه پس از حوادث سياسى سال گذشته و سركوب گسترده در ايران بسيارى از متخصصان و تحصيلكرده ها از ايران فرار كرده اند.
نيويورك تايمز از قول منتقدان حكومت ايران مى نويسد كه سالانه رقمى حدود ۲۰۰ هزار فرد متخصص و تحصيلكرده از ايران خارج مى شوند.
صندوق بين المللى پول نیز در سال ۲۰۰۷ اعلام كرد كه ايران از بين ۹۵ كشورى كه در آن آمار گرفته شده از نظر فرار مغزها بدترين وضعيت را دارد.
بخش ديگرى از جنجال مربوط به جلسه يا كنفرانس ايرانيان ساكن خارج، سخنان اسفنديار رحيم مشائى، رييس دفتر رييس جمهور ايران، بود كه بار ديگر موجب شد سياستمداران و روحانيون محافظه كار وى را زير حمله بگيرند.
روزنامه كيهان بار ديگر هشدار داد كه «برخى با ديدگاه هاى غير مكتبى و غير اسلامى زير سايه و مقام رييس جمهور پنهان شده و از اين موقعيت سوء استفاده مى كنند.»
در پايان نيويورك تايمز تاكيد مى كند كه يكى از اهداف اصلى اين برنامه تشويق ايرانيان ساكن خارج به سرمايه گذارى در صندوق ارز مخصوص در مناطق آزاد كيش بود. تاكنون اقدامات دولت هاى قبلى ايران نيز نتوانسته است اعتماد سرمايه گذاران ايرانى ساكن خارج را جلب كند.
تريتا پارسى، پژوهشگر ايرانى ساكن آمريكا، به این روزنامه مى گويد:«در حال حاضر مناسبات بين دولت ايران و جامعه ايرانيان ساكن آمريكا در سردترين حالت ممكن قرار دارد و دليل آن سياست هاى محمود احمدى نژاد به خصوص پس از انتخابات است. برگزارى برنامه هايى نظير اين كنفرانس در تهران تاثير چندانى بر فضاى اين مناسبات نخواهد داشت.»