همزمان با درخواست شمارى از نام آوران دنياى سينما مانند اوليور استون، فرانسيس فورد كاپولا، مارتين اسكورسيزى و رابرت دونيرو براى آزادى جعفر پناهى، فيلمساز مشهور ايرانى، ۸۵ فيلمساز ايرانى روز شنبه با امضاى نامه اى، خواستار رسيدگى به وضعيت و خواسته هاى آقاى پناهى و آزادى او شدند.
مهرداد اسكويى، سامان سالور، بهمن كيارستمى و بيژن ميرباقرى از جمله امضاكنندگان اين نامه هستند.
همچنين بيش از ۱۰۰ تن از روشنفكران و هنرمندان ايرانى و سوئدى در نامه اى، به بازداشت اين فيلمساز ايرانى و رفتار حكومت جمهورى اسلامى ايران با او و خانواده اش هشدار دادند جان اين هنرمند، كه دست به اعتصاب غذاى خشك زده، به شدت در خطر است.
اين نامه از جمله توسط سوسن تسليمى، مارينا استاگ، منيره برادران، متا اوتوسون، آرنه روت، مونيكا زاك، آرنه كونيگ و اسفنديار منفردزاده امضا شده است.
سوسن تسليمى، هنرپیشه ایرانی مقیم سوئد، در گفت و گو با رادیو فردا درباره امضاى اين نامه مى گويد:
سوسن تسلیمی: به عنوان كسى كه در عرصه هنر كار مى كند، وظيفه من و همه هنرمندان است كه به دستگيرى آقاى جعفر پناهى به عنوان يك هنرمند فيلم ساز اعتراض كنيم.
اتهامى كه به آقاى پناهى وارد شده كاملاً واهى است. گفته مى شود او فيلمى ساخته، اما اين فيلم اصلاً ساخته نشده است. فيلم ساز را كه نمى توانند به خاطر فيلمى كه ساخته نشده دستگير كنند. نمى شود آدمى را زندانى كرد به جرمى كه مرتكب نشده است.
مگر در تمام دنيا فيلم هايى ساخته نمى شود. مگر آقاى مايكل مور از طرف مسئولان فرهنگى و دولتى ايران براى افشاگرى هايش در مورد سياست آمريكا و جورج بوش مورد ستايش قرار نگرفت. از نظر دولت ايران، آمريكا و سياست هايش غير انسانى است ولى آقاى مايكل مور دستگير نشد.
اصلاً فرض كنيم آقاى پناهى فيلمى ساخته كه در آن انتقاداتى مطرح شده و مسايلى را نشان داده، اما كسى حق ندارد او را دستگير كند.هرچند كه اين فيلم اصلاً ساخته نشده است.
امروز اگر من سكوت كنم و بگويم به من ربطى ندارد به هنر، انسانيت، مردم ايران و تمام مردم جهان خيانت كرده ام. اين وظيفه من و هر انسانى است كه نسبت به اين مسايل اعتراض كنيم.
در گذشته هم برخى از هنرمندان از اعمال محدوديت ها در عرصه فرهنگ و هنر ايران انتقاد مى كردند. شما فكر مى كنيد بازداشت آقاى پناهى نقطه عطفى بر اين محدوديت ها است؟
به نظر من بازداشت آقاى پناهى به نوعى زهرچشم گرفتن از هنرمندان ديگر است. جعفر پناهى كه فيلم‌هايش در تمام دنيا مورد ستايش است، آدم مشهورى است و مورد عشق و علاقه بسيارى از سينما دوستان است را بازداشت مى كنند و اين قدر اعتراض مى شود و آنها اصلاً به روى خودشان هم نمى آورند. پس اين كار يك اخطاريه براى ديگران است. اين كار در پى سياست ايجاد ترس و وحشت در مردم و وادار كردن آنها به سكوت است.
اعتراض هايى كه در داخل و خارج از ايران نسبت به بازداشت آقاى پناهى صورت گرفت، گوياى چه موضوعى است؟
گوياى اين است كه هر چقدر بخواهند آدم ها را بترسانند، شايد اين ترس تا چند روز و چند ماه سكوتى را در دل آدم ها ايجاد كند اما نمى تواند حربه اى باشد.
اكنون ما در روزگارى زندگى مى كنيم كه اطلاعات به همه مى رسد و ترسى در دل مردم دنيا ايجاد نمى كند براى اين كه اعتراض كنند. فرض كنيم امروز دو نفر را ساكت كردند ۱۰۰ نفر ديگر اعتراض مى كنند و نمى توان همه مردم را وادار به سكوت كرد.
اگر در يوتيوب بگرديد ميليون ها فيلم وجود دارد. آقاى پناهى چه مى تواند بسازد كه ممنوع بوده يا تابو باشد. همه فيلم ها و اطلاعات وجود دارد، مگر توانستند اين همه فيلم سازانى كه با دوربين هاى كوچك و موبايل فيلم گرفتند و براى دنيا ارسال كردند را بگيرند؟
اين اعتراض ها تاثير خود را دارد، صداى اعتراض هميشه تاثير خود را دارد و هميشه در دل تاريخ مى ماند. من اميدوارم با اين اعتراض ها دولت ايران به خودش بيايد و بداند اين كارها كمكى نمى كند و هيچ ثمرى ندارد جز اين كه بى حيثيتى بيشترى به بار بياورد. اميدوارم چند آدم عاقل وجود داشته باشند كه اين مسئله را درك كنند و جعفر پناهى را از شرايط وحشتناك زندان آزاد كنند يا اصلاً او را به طور عادلانه و علنى محاكمه كنند تا مردم هم بدانند چه گناهى مرتكب شده است.
اين اعتراضات در آگاه كردن مردم جهان تاثير دارد. نگاه هاى جهان از قبل به ايران دوخته شده بود ولى با اين كارها بيشتر بر شرايط مردم و فيلم سازان ايران متمركز مى شود.
كما اين كه روشنفكران سوئد از بزرگترين نويسندگان و بازيگران گرفته تا كارگردانان اين نامه را امضا كرده اند و اين اطلاعات در مجامع پخش مى شود. اين اقدامات براى دولت ايران خوب نيست اگر مى خواهد چهره خوبى از خود نشان دهد.
جعفر پناهى را آزاد كنيد. اين آرزوى همه ماست.
مهرداد اسكويى، سامان سالور، بهمن كيارستمى و بيژن ميرباقرى از جمله امضاكنندگان اين نامه هستند.
همچنين بيش از ۱۰۰ تن از روشنفكران و هنرمندان ايرانى و سوئدى در نامه اى، به بازداشت اين فيلمساز ايرانى و رفتار حكومت جمهورى اسلامى ايران با او و خانواده اش هشدار دادند جان اين هنرمند، كه دست به اعتصاب غذاى خشك زده، به شدت در خطر است.
اين نامه از جمله توسط سوسن تسليمى، مارينا استاگ، منيره برادران، متا اوتوسون، آرنه روت، مونيكا زاك، آرنه كونيگ و اسفنديار منفردزاده امضا شده است.
سوسن تسليمى، هنرپیشه ایرانی مقیم سوئد، در گفت و گو با رادیو فردا درباره امضاى اين نامه مى گويد:
سوسن تسلیمی: به عنوان كسى كه در عرصه هنر كار مى كند، وظيفه من و همه هنرمندان است كه به دستگيرى آقاى جعفر پناهى به عنوان يك هنرمند فيلم ساز اعتراض كنيم.
بازداشت آقاى پناهى به نوعى زهر چشم گرفتن از هنرمندان ديگر است. جعفر پناهى كه فيلم‌هايش در تمام دنيا مورد ستايش است، آدم مشهورى است و مورد عشق و علاقه بسيارى از سينما دوستان است را بازداشت مى كنند و اين قدر اعتراض مى شود و آنها اصلاً به روى خودشان هم نمى آورند. پس اين كار يك اخطاريه براى ديگران است.
سوسن تسلیمی، هنرپیشه ایرانی مقیم سوئد
مگر در تمام دنيا فيلم هايى ساخته نمى شود. مگر آقاى مايكل مور از طرف مسئولان فرهنگى و دولتى ايران براى افشاگرى هايش در مورد سياست آمريكا و جورج بوش مورد ستايش قرار نگرفت. از نظر دولت ايران، آمريكا و سياست هايش غير انسانى است ولى آقاى مايكل مور دستگير نشد.
اصلاً فرض كنيم آقاى پناهى فيلمى ساخته كه در آن انتقاداتى مطرح شده و مسايلى را نشان داده، اما كسى حق ندارد او را دستگير كند.هرچند كه اين فيلم اصلاً ساخته نشده است.
امروز اگر من سكوت كنم و بگويم به من ربطى ندارد به هنر، انسانيت، مردم ايران و تمام مردم جهان خيانت كرده ام. اين وظيفه من و هر انسانى است كه نسبت به اين مسايل اعتراض كنيم.
در گذشته هم برخى از هنرمندان از اعمال محدوديت ها در عرصه فرهنگ و هنر ايران انتقاد مى كردند. شما فكر مى كنيد بازداشت آقاى پناهى نقطه عطفى بر اين محدوديت ها است؟
به نظر من بازداشت آقاى پناهى به نوعى زهرچشم گرفتن از هنرمندان ديگر است. جعفر پناهى كه فيلم‌هايش در تمام دنيا مورد ستايش است، آدم مشهورى است و مورد عشق و علاقه بسيارى از سينما دوستان است را بازداشت مى كنند و اين قدر اعتراض مى شود و آنها اصلاً به روى خودشان هم نمى آورند. پس اين كار يك اخطاريه براى ديگران است. اين كار در پى سياست ايجاد ترس و وحشت در مردم و وادار كردن آنها به سكوت است.
اعتراض هايى كه در داخل و خارج از ايران نسبت به بازداشت آقاى پناهى صورت گرفت، گوياى چه موضوعى است؟
گوياى اين است كه هر چقدر بخواهند آدم ها را بترسانند، شايد اين ترس تا چند روز و چند ماه سكوتى را در دل آدم ها ايجاد كند اما نمى تواند حربه اى باشد.
اكنون ما در روزگارى زندگى مى كنيم كه اطلاعات به همه مى رسد و ترسى در دل مردم دنيا ايجاد نمى كند براى اين كه اعتراض كنند. فرض كنيم امروز دو نفر را ساكت كردند ۱۰۰ نفر ديگر اعتراض مى كنند و نمى توان همه مردم را وادار به سكوت كرد.
اگر در يوتيوب بگرديد ميليون ها فيلم وجود دارد. آقاى پناهى چه مى تواند بسازد كه ممنوع بوده يا تابو باشد. همه فيلم ها و اطلاعات وجود دارد، مگر توانستند اين همه فيلم سازانى كه با دوربين هاى كوچك و موبايل فيلم گرفتند و براى دنيا ارسال كردند را بگيرند؟
اين اعتراض ها تاثير خود را دارد، صداى اعتراض هميشه تاثير خود را دارد و هميشه در دل تاريخ مى ماند. من اميدوارم با اين اعتراض ها دولت ايران به خودش بيايد و بداند اين كارها كمكى نمى كند و هيچ ثمرى ندارد جز اين كه بى حيثيتى بيشترى به بار بياورد. اميدوارم چند آدم عاقل وجود داشته باشند كه اين مسئله را درك كنند و جعفر پناهى را از شرايط وحشتناك زندان آزاد كنند يا اصلاً او را به طور عادلانه و علنى محاكمه كنند تا مردم هم بدانند چه گناهى مرتكب شده است.
اين اعتراضات در آگاه كردن مردم جهان تاثير دارد. نگاه هاى جهان از قبل به ايران دوخته شده بود ولى با اين كارها بيشتر بر شرايط مردم و فيلم سازان ايران متمركز مى شود.
كما اين كه روشنفكران سوئد از بزرگترين نويسندگان و بازيگران گرفته تا كارگردانان اين نامه را امضا كرده اند و اين اطلاعات در مجامع پخش مى شود. اين اقدامات براى دولت ايران خوب نيست اگر مى خواهد چهره خوبى از خود نشان دهد.
جعفر پناهى را آزاد كنيد. اين آرزوى همه ماست.