در سالروز پيمان صلح امام دوم شيعيان با خليفه پنجم، رسانه های ایران از توصيه آیت الله علی خامنه ای، رهبر جمهوری اسلامی، به خواندن کتاب «صلح امام حسن» خبر داده اند.
صدای آيت الله خامنه ای: امام حسن مجتبی وقتی نگاه کرد به وضع خودش و وضع کوفه و شرايط اجتماعی و سياسی، فهميد که اگر حالا جنگ را تمام کرد، تمام کرد. به همان ترتيبی که حکومت را تسليم کند به معاويه. اگر حالا جنگ را تمام نکند، يکسال ديگر، دو سال ديگر، پنج سال ديگر، ده سال ديگر هم اين جنگ ادامه پيدا کند، نتيجه باز هم همين است.»
اين صدا که با موسيقی همراه شده است برگرفته از وب سايت دفتر رهبر جمهوری اسلامی ايران است و اين سخنان يک سال پيش ايراد شده است. اما امسال هم در سالروز صلح امام دوم شيعيان با معاويه، خبرگزاری رسمی جمهوری اسلامی مطلبی را با عنوان توصيه رهبر انقلاب به خواندن کتاب «صلح امام حسن» منتشر کرد.
سال های پيش اگر چه سالروز تولد و درگذشت امامان شيعه و سالروز واقعه کربلا در رسانه های ايرانی بازتاب می يافت، اما امسال سالروز صلح امام حسن هم به موضوعی ويژه بدل شده است.
کتاب «صلح امام حسن، پرشکوه ترين نرمش قهرمانانه» با ترجمه علی خامنه ای ۴۲ سال پيش منتشر شده است و اينک رسانه های ايرانی توصيه رهبر جمهوری اسلامی را در مقدمه اين کتاب برای خواندنش تبليغ می کنند.
آيت الله خامنه ای خود می گويد: من نسبت به مسئله صلح امام حسن سال های متمادی حساس و علاقمند بودم. کتاب های متعددی در اين زمينه مطالعه کردم. يادداشت ها و نوشته های زيادی داشتم. کتاب مرحوم شيخ رازی را ترجمه کردم.»
امسال ، يکشنبه سی ام بهمن ماه ، برابر با بيست و ششم ربيع الاول مصادف بود با امضای پيمان صلح حسن بن علی با معاويه ابن ابی سفيان در سال ۴۱ هجری قمری.
حسن شريعتمداری، فرزند آيت الله کاظم شريعتمداری از مراجع تقليد درگذشته شيعه که اوايل انقلاب همتای آيت الله خمينی خوانده می شد، بر اين باور است که فشارهای بين المللی و افزايش خطر جنگ، رفته رفته رهبران جمهوری اسلامی ايران را به نرمش وامی دارد و اين سخنان زمينه سازی برای چنين نرمش هايی است.
حسن شريعتمداری: آن چه که شايع است اين است که علاوه بر نامه رسمی آقای جليلی از دفتر رهبری هم نامه مخفيانه ای به اتحاديه اروپا و برای خانم کاترين اشتون ارسال شده است. البته اين موضوع در سطح شايعات طرح شده است و از آن جايی که پشتوانه رهبری هم چاشنی اين نامه است، بسيار اطمينان بخش تر از نامه سعيد جليلی است.»
احمد مبلغی، مدير مرکز تحقيقات مجمع جهانی تقريب مذاهب اسلامی هم در گفت و گو با خبرگزاری مهر، ضمن اينکه توصيه می کند اول بايد نگاه تنگ نظرانه را کنار گذاشت، آن گاه می گويد: «اگر امام صلح نمی کرد، همه اهداف معاويه با قلع و قمع شيعيان به وقوع می پيوست و جامعه به نقطه صفر می رسيد.»
از محمدجواد اکبرين، پژوهشگر دينی که اينک ساکن پاريس است می پرسم که رهبران ايرانی واقعا خود را در شرايط صلح امام دوم شيعيان فرض می کنند؟
محمد جواداکبرين: فکر نمی کنم از هشت ارديبهشت سال ۷۹ که آقای خامنه ای رسما اعلام کردند صلح امام حسن در اين کشور اتفاق نخواهد افتاد، تا دو هفته پيش که ايشان در نماز جمعه اعلام کردند که هر حرکتی در دنيا عليه اسرائيل انجام شود، ما از آن پشتيبانی می کنيم، تغييری در پارادايمی که ايشان انتخاب کرده است، افتاده باشد.
همين الان وقتی شما تکذيب ها و دفاعيات مقامات ايرانی را می بينيد که می خواهند بگويند که ترورهای اخير در سه کشور دنيا کار ما نبوده است، ولی دنيا تحليل اش اين است که خود آقای خامنه ای دو هفته پيش گفت که هر جا حرکتی بر عليه اسرائيل بشود ما پشت آن هستيم.
معلوم می شود که دنيا هم باور دارد که ايشان به دنبال صلح نيست و پهلو گرفتن کشتی های جنگی ايران در کنار بنادر سوريه هم اين خط مشی را توجيه می کند.»
با همه اينها اينکه در سر رهبران ايران و اسرائيل درباره جنگی احتمالی چه می گذرد، چندان روشن نيست.
صدای آيت الله خامنه ای: امام حسن مجتبی وقتی نگاه کرد به وضع خودش و وضع کوفه و شرايط اجتماعی و سياسی، فهميد که اگر حالا جنگ را تمام کرد، تمام کرد. به همان ترتيبی که حکومت را تسليم کند به معاويه. اگر حالا جنگ را تمام نکند، يکسال ديگر، دو سال ديگر، پنج سال ديگر، ده سال ديگر هم اين جنگ ادامه پيدا کند، نتيجه باز هم همين است.»
اين صدا که با موسيقی همراه شده است برگرفته از وب سايت دفتر رهبر جمهوری اسلامی ايران است و اين سخنان يک سال پيش ايراد شده است. اما امسال هم در سالروز صلح امام دوم شيعيان با معاويه، خبرگزاری رسمی جمهوری اسلامی مطلبی را با عنوان توصيه رهبر انقلاب به خواندن کتاب «صلح امام حسن» منتشر کرد.
سال های پيش اگر چه سالروز تولد و درگذشت امامان شيعه و سالروز واقعه کربلا در رسانه های ايرانی بازتاب می يافت، اما امسال سالروز صلح امام حسن هم به موضوعی ويژه بدل شده است.
کتاب «صلح امام حسن، پرشکوه ترين نرمش قهرمانانه» با ترجمه علی خامنه ای ۴۲ سال پيش منتشر شده است و اينک رسانه های ايرانی توصيه رهبر جمهوری اسلامی را در مقدمه اين کتاب برای خواندنش تبليغ می کنند.
آيت الله خامنه ای خود می گويد: من نسبت به مسئله صلح امام حسن سال های متمادی حساس و علاقمند بودم. کتاب های متعددی در اين زمينه مطالعه کردم. يادداشت ها و نوشته های زيادی داشتم. کتاب مرحوم شيخ رازی را ترجمه کردم.»
امسال ، يکشنبه سی ام بهمن ماه ، برابر با بيست و ششم ربيع الاول مصادف بود با امضای پيمان صلح حسن بن علی با معاويه ابن ابی سفيان در سال ۴۱ هجری قمری.
حسن شريعتمداری، فرزند آيت الله کاظم شريعتمداری از مراجع تقليد درگذشته شيعه که اوايل انقلاب همتای آيت الله خمينی خوانده می شد، بر اين باور است که فشارهای بين المللی و افزايش خطر جنگ، رفته رفته رهبران جمهوری اسلامی ايران را به نرمش وامی دارد و اين سخنان زمينه سازی برای چنين نرمش هايی است.
حسن شريعتمداری: آن چه که شايع است اين است که علاوه بر نامه رسمی آقای جليلی از دفتر رهبری هم نامه مخفيانه ای به اتحاديه اروپا و برای خانم کاترين اشتون ارسال شده است. البته اين موضوع در سطح شايعات طرح شده است و از آن جايی که پشتوانه رهبری هم چاشنی اين نامه است، بسيار اطمينان بخش تر از نامه سعيد جليلی است.»
احمد مبلغی، مدير مرکز تحقيقات مجمع جهانی تقريب مذاهب اسلامی هم در گفت و گو با خبرگزاری مهر، ضمن اينکه توصيه می کند اول بايد نگاه تنگ نظرانه را کنار گذاشت، آن گاه می گويد: «اگر امام صلح نمی کرد، همه اهداف معاويه با قلع و قمع شيعيان به وقوع می پيوست و جامعه به نقطه صفر می رسيد.»
از محمدجواد اکبرين، پژوهشگر دينی که اينک ساکن پاريس است می پرسم که رهبران ايرانی واقعا خود را در شرايط صلح امام دوم شيعيان فرض می کنند؟
محمد جواداکبرين: فکر نمی کنم از هشت ارديبهشت سال ۷۹ که آقای خامنه ای رسما اعلام کردند صلح امام حسن در اين کشور اتفاق نخواهد افتاد، تا دو هفته پيش که ايشان در نماز جمعه اعلام کردند که هر حرکتی در دنيا عليه اسرائيل انجام شود، ما از آن پشتيبانی می کنيم، تغييری در پارادايمی که ايشان انتخاب کرده است، افتاده باشد.
همين الان وقتی شما تکذيب ها و دفاعيات مقامات ايرانی را می بينيد که می خواهند بگويند که ترورهای اخير در سه کشور دنيا کار ما نبوده است، ولی دنيا تحليل اش اين است که خود آقای خامنه ای دو هفته پيش گفت که هر جا حرکتی بر عليه اسرائيل بشود ما پشت آن هستيم.
معلوم می شود که دنيا هم باور دارد که ايشان به دنبال صلح نيست و پهلو گرفتن کشتی های جنگی ايران در کنار بنادر سوريه هم اين خط مشی را توجيه می کند.»
با همه اينها اينکه در سر رهبران ايران و اسرائيل درباره جنگی احتمالی چه می گذرد، چندان روشن نيست.