به گزارش خبرگزاری بلومبرگ، گروه کشتيرانی «او اس جی»، شرکت «فرانت لاين» و بيشتر صاحبان سوپر تانکرهای نفتکش اعلام کرده اند که از اين پس نفت ايران را به مشتريان آن در نقاط مختلف جهان منتقل نخواهند کرد.
در همين زمينه رادیو فردا در گفت و گو با بهمن آقايی ديبا، مشاور شرکت های نفتی در آمريکا از او درباره تاثير قطع داد و ستد شرکت های کشتيرانی جهان بر صادرات نفت ايران پرسيده است.
بهمن آقايی ديبا: به دنبال محدوديت هايی که اتحاديه اروپا و همين طور هم دولت آمريکا در قالب تحريم های يک جانبه و چند جانبه تصويب کردند، اين هم يک فشار بيشتری را بر صادرات و واردات ايران وارد خواهد کرد.
همان طور هم که می دانيد دولت ايران برای تامين قسمت عمده نيازهای خودش به درآمدهای نقتی متکی است و اين باعث خواهد شد که مسئله رساندن نفت به کشورهايی که مشتری ايران هستند سخت تر شود.
از سوی ديگر مشتری های ديگر هم طبق روال معمول به دنبال اين باشند که نفت ايران را ارزان تر بخرند و با وسايل يا شرکت های ديگری اين نفت را حمل کنند.
آيا کشتيرانی جمهوری اسلامی و نفتکش های بزرگترين خريداران نفت ايران مثل هند و چين، ظرفيت و توانایی جابجايی نفت صادراتی ايران را خواهند داشت؟
بله. تا مدتی حداقل اين امکان وجود دارد. تانکرهای نفتکش خود ايران يکی از بزرگترين نفتکش ها در تمام دنياست. اما خود اين شرکت هم الان در مسير اين است که شامل تحريم شود.
طرحی در سنای آمريکا مطرح شده است و در صورتی که مراحل ديگر آن هم طی شود، تانکرهای نفتکش ايران هم شامل اين تحريم ها خواهد شد. اين مسئله می تواند صدمه بسيار بزرگی بر درآمد نفتی ايران و محدوديت امکان فروش نفت ايران در سراسر دنيا داشته باشد.
با توجه به تحريم شرکت های دارنده نفتکش، ايران چقدر می تواند روی انتقال نفت خودش از طریق شبکه های لوله به خارج از کشور حساب باز کند؟
اگر از قبل اين تاسيسات وجود داشتند، اتکا به آن امکانپذير بود. ولی در حال حاضر با توجه به تحريم هايی که عليه ايران وجود دارد و اين تحريم ها ايران را هم از سرمايه گذاری و هم از تکنولوژی جديد در مورد ايجاد لوله های نفتی، به خصوص لوله کشی در مناطقی مثل زير آب، منع می کند و در واقع اين تکنولوژی و سرمايه گذاری در حد امکانات ايران نيست.
می دانيد که لوله هايی که الان مطرح هستند فرض کنيد از دريای خزر به طرف اروپا- مثل خط لوله ناباکو و خط گاز ايران معروف به خط گاز صلح از منطقه پارس جنوبی به طرف پاکستان و هندوستان- هيچ کدام هنوز به نتيجه نرسيده اند.
بنابر اين ايران در حال حاضر امکان اينکه بتواند اين شبکه را جايگزين شبکه حمل و نقل نفت با تانکر نمايد، را ندارد.
در همين زمينه رادیو فردا در گفت و گو با بهمن آقايی ديبا، مشاور شرکت های نفتی در آمريکا از او درباره تاثير قطع داد و ستد شرکت های کشتيرانی جهان بر صادرات نفت ايران پرسيده است.
بهمن آقايی ديبا: به دنبال محدوديت هايی که اتحاديه اروپا و همين طور هم دولت آمريکا در قالب تحريم های يک جانبه و چند جانبه تصويب کردند، اين هم يک فشار بيشتری را بر صادرات و واردات ايران وارد خواهد کرد.
همان طور هم که می دانيد دولت ايران برای تامين قسمت عمده نيازهای خودش به درآمدهای نقتی متکی است و اين باعث خواهد شد که مسئله رساندن نفت به کشورهايی که مشتری ايران هستند سخت تر شود.
از سوی ديگر مشتری های ديگر هم طبق روال معمول به دنبال اين باشند که نفت ايران را ارزان تر بخرند و با وسايل يا شرکت های ديگری اين نفت را حمل کنند.
آيا کشتيرانی جمهوری اسلامی و نفتکش های بزرگترين خريداران نفت ايران مثل هند و چين، ظرفيت و توانایی جابجايی نفت صادراتی ايران را خواهند داشت؟
بله. تا مدتی حداقل اين امکان وجود دارد. تانکرهای نفتکش خود ايران يکی از بزرگترين نفتکش ها در تمام دنياست. اما خود اين شرکت هم الان در مسير اين است که شامل تحريم شود.
طرحی در سنای آمريکا مطرح شده است و در صورتی که مراحل ديگر آن هم طی شود، تانکرهای نفتکش ايران هم شامل اين تحريم ها خواهد شد. اين مسئله می تواند صدمه بسيار بزرگی بر درآمد نفتی ايران و محدوديت امکان فروش نفت ايران در سراسر دنيا داشته باشد.
با توجه به تحريم شرکت های دارنده نفتکش، ايران چقدر می تواند روی انتقال نفت خودش از طریق شبکه های لوله به خارج از کشور حساب باز کند؟
اگر از قبل اين تاسيسات وجود داشتند، اتکا به آن امکانپذير بود. ولی در حال حاضر با توجه به تحريم هايی که عليه ايران وجود دارد و اين تحريم ها ايران را هم از سرمايه گذاری و هم از تکنولوژی جديد در مورد ايجاد لوله های نفتی، به خصوص لوله کشی در مناطقی مثل زير آب، منع می کند و در واقع اين تکنولوژی و سرمايه گذاری در حد امکانات ايران نيست.
می دانيد که لوله هايی که الان مطرح هستند فرض کنيد از دريای خزر به طرف اروپا- مثل خط لوله ناباکو و خط گاز ايران معروف به خط گاز صلح از منطقه پارس جنوبی به طرف پاکستان و هندوستان- هيچ کدام هنوز به نتيجه نرسيده اند.
بنابر اين ايران در حال حاضر امکان اينکه بتواند اين شبکه را جايگزين شبکه حمل و نقل نفت با تانکر نمايد، را ندارد.