مطالعات جديدی که در مورد گسترش شديد طاعون طی سال های ميانی قرن چهاردهم در لندن و حومه آن انجام شده مدعی است که سرعت گسترش اين اپيدمی به حدی بوده است که موش ها نمی توانستند عامل آن باشند.
به نوشته روزنامه « گاردين»، يکی از باستان شناسان معروف بريتانيا به نام بارنی اسلون و نويسنده کتابی با عنوان «طاعون سياه در لندن» می گويد تمام شواهد نشان می دهد که گسترش طاعون در فاصله سال های ۱۳۴۸ تا ۱۳۴۹ چنان با سرعت بوده که موش ها و يا شپش ها عامل آن نبوده اند. هر چند شکی در گسترش طاعون نيست ولی دقيقا نمی توان گفت که منشا گسترش آن حيوانات بوده اند.
«بارنی اسلون» بيش از ده سال در مورد اين اپيدمی که به مرگ تعداد زيادی از اهالی لندن انجاميد تحقيق کرده است و سندی را کشف کرد که نشان می دهد دوره اصلی گسترش اين اپيدمی در فاصله ماه های پاييز و زمستان بوده است. سرعت مرگ مير و دامنه آن به حدی بود که هيچکس حتی اعيان و اشراف و دربار نيز از ابتلا به طاعون در امان نبودند.
تعداد قبرهايی که هر هفته در قبرستان لندن حفر می شد برابر با ميزانی بوده که طی يک سال حفر می شد. به همين خاطر ثبت زمان مرگ يا دفن افراد در همان ايام مقدور نبوده و بسياری از اين اسامی و آمار در ماه های بعد که شهر آرام تر شده بود، ثبت شده اند.
روزنامه «گاردين» براساس شواهد مندرج در اين کتاب جديد می نويسد، تحقيقات باستان شناسی نشان می دهد که در مورد طاعون سياه لندن، به نسبت اپيدمی های مشابه در دوران قرون وسطی اروپا، شمار بيشتری از اجساد قربانيان با حدی از رعايت سنت های مذهبی و حتی تعداد زيادی در تابوت دفن شده اند، که احتمالا دليل آن تا حدی هراس مردم از احتمال گسترش بيماری به ديگران بوده است.
بارنی اسلون می افزايد که در آن زمان تفاوت چندانی بين نحوه برخورد و اخلاقيات فقرا و ثروتمندان وجود نداشته چون هر دو گروه در نزديکی يکديگر و در مناطق پر جمعيت شهر زندگی می کردند. به اعتقاد وی شيوع طاعون در سطح شهر از طريق انتقال آن توسط انسانها صورت گرفته است.
وی می گويد تعدادی از اسکلت های موش های سياه در شهرهای قرن چهاردهم انگلستان کشف شده ولی تعداد آنها آن قدر زياد نيست که ثابت کند اين حيوانات ناقل بيماری طاعون بوده اند. به عنوان مثال در حاشيه رودخانه «تيمز» در لندن که معمولا محل جمع آوری و دفن زباله ها بوده است تعداد کمی از اسکلت موش های سياه يافت شده است.
روزنامه «گاردين» در پايان می نويسد که بارنی اسلون، باستان شناس بريتانيايی، قصد دارد اکتشافات خود را در مناطق قديمی شهر لندن که اکنون محل ساختمان های بزرگ ومجلل اين شهر هستند ادامه دهد. به عنوان مثال او معتقد است که احتمالا ۲۰ هزار جسد از قربانيان طاعون سياه در قبرستانی که اکنون زير يکی از ساختمانها واقع شده قرار دارند.
در عين حال او جستجو برای کشف اسکلت موش های سياه را که تا امروز متهم رديف اول گسترش طاعون قلمداد می شوند، ادامه خواهد داد.
به نوشته روزنامه « گاردين»، يکی از باستان شناسان معروف بريتانيا به نام بارنی اسلون و نويسنده کتابی با عنوان «طاعون سياه در لندن» می گويد تمام شواهد نشان می دهد که گسترش طاعون در فاصله سال های ۱۳۴۸ تا ۱۳۴۹ چنان با سرعت بوده که موش ها و يا شپش ها عامل آن نبوده اند. هر چند شکی در گسترش طاعون نيست ولی دقيقا نمی توان گفت که منشا گسترش آن حيوانات بوده اند.
«بارنی اسلون» بيش از ده سال در مورد اين اپيدمی که به مرگ تعداد زيادی از اهالی لندن انجاميد تحقيق کرده است و سندی را کشف کرد که نشان می دهد دوره اصلی گسترش اين اپيدمی در فاصله ماه های پاييز و زمستان بوده است. سرعت مرگ مير و دامنه آن به حدی بود که هيچکس حتی اعيان و اشراف و دربار نيز از ابتلا به طاعون در امان نبودند.
تعداد قبرهايی که هر هفته در قبرستان لندن حفر می شد برابر با ميزانی بوده که طی يک سال حفر می شد. به همين خاطر ثبت زمان مرگ يا دفن افراد در همان ايام مقدور نبوده و بسياری از اين اسامی و آمار در ماه های بعد که شهر آرام تر شده بود، ثبت شده اند.
روزنامه «گاردين» براساس شواهد مندرج در اين کتاب جديد می نويسد، تحقيقات باستان شناسی نشان می دهد که در مورد طاعون سياه لندن، به نسبت اپيدمی های مشابه در دوران قرون وسطی اروپا، شمار بيشتری از اجساد قربانيان با حدی از رعايت سنت های مذهبی و حتی تعداد زيادی در تابوت دفن شده اند، که احتمالا دليل آن تا حدی هراس مردم از احتمال گسترش بيماری به ديگران بوده است.
بارنی اسلون می افزايد که در آن زمان تفاوت چندانی بين نحوه برخورد و اخلاقيات فقرا و ثروتمندان وجود نداشته چون هر دو گروه در نزديکی يکديگر و در مناطق پر جمعيت شهر زندگی می کردند. به اعتقاد وی شيوع طاعون در سطح شهر از طريق انتقال آن توسط انسانها صورت گرفته است.
وی می گويد تعدادی از اسکلت های موش های سياه در شهرهای قرن چهاردهم انگلستان کشف شده ولی تعداد آنها آن قدر زياد نيست که ثابت کند اين حيوانات ناقل بيماری طاعون بوده اند. به عنوان مثال در حاشيه رودخانه «تيمز» در لندن که معمولا محل جمع آوری و دفن زباله ها بوده است تعداد کمی از اسکلت موش های سياه يافت شده است.
روزنامه «گاردين» در پايان می نويسد که بارنی اسلون، باستان شناس بريتانيايی، قصد دارد اکتشافات خود را در مناطق قديمی شهر لندن که اکنون محل ساختمان های بزرگ ومجلل اين شهر هستند ادامه دهد. به عنوان مثال او معتقد است که احتمالا ۲۰ هزار جسد از قربانيان طاعون سياه در قبرستانی که اکنون زير يکی از ساختمانها واقع شده قرار دارند.
در عين حال او جستجو برای کشف اسکلت موش های سياه را که تا امروز متهم رديف اول گسترش طاعون قلمداد می شوند، ادامه خواهد داد.