قرارگاه خاتم الانبیا و «انجام پروژه های نفتی با ابزار ساختمان سازی»

رستم قاسمی، وزير نفت جمهوری اسلامی ايران که خود فرمانده‌ پيشين قرارگاه خاتم ‌الانبيا بوده است، از هنگام روی کار آمدن در ثروتمندترين وزارتخانه ايران اعلام کرد که از اين پس نقش قرارگاه خاتم‌ الانبيا، وابسته به سپاه پاسداران در صنعت نفت ايران پررنگ ‌تر خواهد شد.

حالا قرارداد ۵۰۰ ميليون دلاری وزارت نفت با اين قرارگاه، شايد گامی باشد در راه تحقق همين وعده.

بهمن آقايی ديبا، کارشناس حقوقی در حوزه انرژی می گوید که «سپاه نمی تواند جايگزين شرکت های خارجی و داخلی شود که دارای سرمايه و تکنولوژی هستند برای انجام طرح های بزرگ صنعتی.»

گفت و گو با بهمن آقایی دیبا درباره سپاه پاسداران و پروژه های نفت و گاز ایران

گفت و گو با بهمن آقایی دیبا درباره سپاه پاسداران و پروژه های نفت و گاز ایران

بهمن آقايی ديبا: بدون شک اين که فرمانده قرارگاه خاتم الانبيا وزير نفت ايران شده و جايگزينی قرارگاه خاتم الانبيا نسبت به شرکت های خارجی و داخلی در پروژه های نفت و گاز ايران بيشتر شده، حاکی از افزايش حضور ارگان های مربوط به سپاه پاسداران در فعاليت های اقتصادی ايران است.

با توجه به گزارش های موجود مبنی بر اين که حدود دو سوم شرکت های بين المللی از صنعت نفت ايران خارج شده اند، شما چقدر فعال تر شدن قرارگاه خاتم الانبيا و سپاه پاسداران را ناشی از اين مسئله می دانيد؟

سپاه پاسداران به عنوان يک ارگان داخلی جمهوری اسلامی ايران نمی تواند جايگزين شرکت های خارجی شود که اين پروژه ها را به صورت تخصصی انجام می دهند. حتی در پروژه های قبلی هم که سپاه به عهده گرفته در واقع به نوعی نقش دلالی و واسطه گری را به سپاه دادند. يعنی يک پيمانکار يا واسطه اضافه کردند بين پرداخت کننده که دولت ايران است و پيمانکار که همان شرکت های بين المللی هستند که توان انجام اين کار را دارند.

در مواردی که سپاه اين قراردادها را گرفت و بعد از مدتها معلوم شده که هيچ کاری نمی تواند انجام دهد از جمله در بخش هايی از پارس جنوبی، سپاه اين پروژه ها را پس داده است.

من هيچ پروژه اساسی که قرارگاه خاتم الانبيا بتواند آن را انجام دهد سراغ ندارم. اين در واقع يک دستگاه عريض و طويل سپاه پاسداران است که مقدار زيادی وسايل مکانيکی و ماشين آلات صنعتی از زمان جنگ ايران و عراق دارد که اکنون بی مصرفند و سپاه فکر می کند با اين انبوه وسايل مربوط به ساختمان می تواند هر پروژه ای را انجام دهد، در حالی که پروژه های نفت و گاز به تکنولوژی خاص و سرمايه گذاری عظيم نياز دارند که خيلی مواقع حتی از توان يک کشور هم خارج است و اکثر کشورها متوسل می شوند به کنسرسيوم های چند مليتی برای انجام اين پروژه های عظيم.

به نظر من سپاه نمی تواند جايگزين شرکت های خارجی و داخلی شود که دارای سرمايه و تکنولوژی هستند برای انجام طرح های بزرگ صنعتی.

آقای ديبا! ما می بينيم ايران از کشورهای منطقه در بهره برداری از ميادين مشترک نفت وگاز تا حدودی عقب مانده است. شما چقدر نقش پررنگ شدن حضور سپاه را موثر می دانيد در عقب ماندگی ايران نسبت به سایر کشورهای منطقه؟

صنايع نفت و گاز ايران سال های سال است به خصوص از زمانی که تحريم ها افزايش پيدا کرده، از دو مسئله اساسی يعنی فقدان سرمايه و فقدان تکنولوژی در حوزه های زير آب و صنايع مربوط به گاز که نياز به تکنولوژی پيشرفته تری دارد، رنج می برد.

ورود سپاه به صحنه يک عامل منفی خواهد بود، چون اکثر کشورهای منطقه ممکن است با سازمان های غير نظامی مانند شرکت نفت ايران يا فلات قاره کار کنند، ولی به هيچ عنوان دوست ندارند با يک ارگان نظامی و به خصوص شاخه ای از آن مانند نیروی قدس که مشغول دخالت در امور کشورهای خارجی است، وارد برنامه های صنعتی شوند.

به نظر من اين يک قدم منفی خواهد بود در بهره برداری از منابع مشترک مرزی اعم از آبی و يا خاکی.