جان لیمبرت در واکنش به طرح موسوم به درخواست گفت وگو با ایران گفت که این راه حلی بسیار عملگرایانه است ولی در همین حال باید در نظر داشت کار خیلی دشواری است و مذاکره مستقیم با ایران راحت نخواهد بود.
طرح مزبور با عنوان «متعادل کردن دیپلماسی با فشار: انتخاب های استراتژیک با ایران» از سوی پروژه ایران در مرکز تحقیقاتی «وودرو ویلسون» منتشر شده است و جلسه روز چهارشنبه ۲۸فروردین در واشینگتن، مربوط به معرفی همین پروژه بود.
دو تن از امضا کنندگان و حامیان این طرح، «تام پیکرینگ»، سفیر سابق آمریکا در سازمان ملل و کشورهایی چون اسرائیل و روسیه و همچنین «جیمز دابینز»، مدیر مرکز دفاعی و امور ایران، سفیر و نماینده سابق آمریکا در اتحادیه اروپا، افغانستان و اروپای شرقی حضور داشتند.
جیم والش، از دانشگاه ام آی تی هم در این جلسه حضور داشت که کارشناسی در مورد مسائل فنی دیپلماسی و مذاکره را به عهده داشت. این سومین گزارش پروژه ایران در مرکز وودرو ویلسون است.
حامیان این طرح می گویند هر قدر فشار و تحریم بر ایران بیشتر شده، از سوی دیگر تمرکز کافی روی پتانسیلی به نام دیپلماسی نشده است.
تام پیکرینگ در جریان این جلسه گفت باید خیلی صریح گفت که گزینه نظامی به دلیل ابهام های زیادی که در مورد آن وجود دارد، نمی تواند گزینه مناسبی باشد. وی از رییس جمهوری آمریکا خواست به طور مستقیم و صریح به ایران بگوید خواهان یک توافق است و بهتر است مراتب رسیدن به آن توافق فراهم شود.
وی تاکید کرد این مناسب نیست که همه چیز مسئله ایران را به بحث اتمی محدود کرد و تازه در آن هم به هیچ جایی نرسید. راه حلی خوب است که نتیجه ای هم در آن باشد. ضمن این که امکان شکست دیپلماسی هست و نمی توان از آن روی گرداند. ضمن این که باید گفت بحث گفت وگو با ایران خیلی پرطرفدار نیست ولی به هر حال باید دیپلماسی را به کار گرفت.
طرح مزبور از ایران می خواهد به طور مشخص برنامه اتمی خود را معرفی کرده و با همکاری با آژانس، نشان دهد هیچ انحرافی قرار نیست در کار باشد. آمریکا هم باید از این برنامه حمایت کند.
تام پیکرینگ در گفت وگو با رادیو فردا گفت: «من فکر نمی کنم اقدام نظامی هیچ فایده ای داشته باشد. چرا که هیچ فرصت درستی به دیپلماسی داده نشده است. هیچ اهمیتی هم ندارد که معادلات درون ایران چیست، چون آن ها راه خودشان را می روند.»
وی افزود: «برخی ممکن است بگویند الان وقت گفت وگو نیست یا فلان گروه سرکار آمده و نباید گفت وگو کرد. به نظرم کار درست، وارد شدن به گفت وگوی سازنده است حالا آن طرف هرکه می خواهد باشد. باید فرصت لازم را ابتدا فراهم کرد و گفت که همه راه ها را رفته ایم، اگر نشد آن وقت آن هایی که حرف از اقدام نظامی می زنند می تواند مسئله خود را مطرح کنند.»
آقای پیکرینگ گفت: «ما باید فهرست وار به تمامی مسائل میان ایران و آمریکا پرداخته و به طور سازنده آن را میان گذاشته و حل کنیم. در تحقیق ما مشخص شده که این راه برای کل خاورمیانه هم مناسب است.»
«این قدر که وقت صرف تحریم می کنیم، فکر دیپلماسی نیستیم»
جیم والش در ادامه گفت که این گزارش فقط محدود به پرونده اتمی نیست. در گزارش هیچ گونه راه حل جادویی نیست و می گوید بهتر است تمامی ابعاد برنامه اتمی را بررسی کرد و از ایران خواست که بیش از بیست درصد غنی سازی نکند، همکاری های لازم را هم داشته باشد.
وی افزود: «به نظر ما این که این همه زمان و وقت و نیرو گذاشت و تحریم کرد و فشار آورد و جلوگیری کرد مسئله را نامتعادل کرده است. باید این همه انرژی را به دیپلماسی متمرکز کرد.»
آقای والش گفت: «مسئله مذاکرات اتمی با ایران در چند سال اخیر این بوده که همه طرف ها فقط به حداقل ها و قدم های کوچک راضی هستند و فقط می خواهند جلوی هم را بگیرند. به همین علت است که ده سال است وقت صرف شده ولی نتیجه ای گرفته نشده است.»
جان لیمبرت، که مسئول سابق میز ایران در وزارت خارجه آمریکا بوده به رادیو فردا گفت: «خوب است که ما راه حل های متفاوت را بسنجیم و واقعیت ها را هم ببینیم. واقعیت این است که مذاکره و گفت وگو با ایران سخت و دشوار است اما باید از یک جایی شروع کرد.»
وی افزود: «اصلا امکان ندارد که با بتوانیم تعیین جهت کنیم که ایران به کدام سمت می رود یا باید برود. دشواری کار هم همین جاست باید با همینی که هست شروع کنیم و راه گفت وگوی دو طرفه را باز کنیم.»
جان لینگن، دیگر گروگان سابق آمریکایی در ایران هم در جریان پرسش و پاسخ، از آمریکا خواست به مذاکره مستقیم با ایران روی بیاورد. وی گفت: «روزی که از ایران و از گروگان گیری خلاص شدم، پیش از سوار شدن به هواپیما به مامورم گفتم منتظر روزی هستم که ما دوباره رابطه برقرار کنیم.»
جیمز دابینز هم در جریان این جلسه گفت: «مسئله این جاست که آینده خاورمیانه به ویژه بحران سوریه و آینده افغانستان وعراق به همکاری با ایران وابسته است.»
وی افزود: «من حتی در جریان جنگ افغانستان با سپاه پاسداران هم کار کرده ام و آن ها هم خیلی خوب با ما کار کردند. ما باید برای مثال یه جای این که فشار بیاوریم عراق ضد ایرانی بماند و ایرانی ها فشار بیاورند که عراق ضدآمریکایی باشد، روی یک خط میانه توافق کنیم که هر دو طرفدار عراق با ثبات باشیم به جای این که آن را به یک جهت هل بدهیم.»
طرح مزبور با عنوان «متعادل کردن دیپلماسی با فشار: انتخاب های استراتژیک با ایران» از سوی پروژه ایران در مرکز تحقیقاتی «وودرو ویلسون» منتشر شده است و جلسه روز چهارشنبه ۲۸فروردین در واشینگتن، مربوط به معرفی همین پروژه بود.
دو تن از امضا کنندگان و حامیان این طرح، «تام پیکرینگ»، سفیر سابق آمریکا در سازمان ملل و کشورهایی چون اسرائیل و روسیه و همچنین «جیمز دابینز»، مدیر مرکز دفاعی و امور ایران، سفیر و نماینده سابق آمریکا در اتحادیه اروپا، افغانستان و اروپای شرقی حضور داشتند.
جیم والش، از دانشگاه ام آی تی هم در این جلسه حضور داشت که کارشناسی در مورد مسائل فنی دیپلماسی و مذاکره را به عهده داشت. این سومین گزارش پروژه ایران در مرکز وودرو ویلسون است.
طرح روی جلد تحقیق پروژه ایران مرکز وودرو ویلسون
حامیان این طرح می گویند هر قدر فشار و تحریم بر ایران بیشتر شده، از سوی دیگر تمرکز کافی روی پتانسیلی به نام دیپلماسی نشده است.
تام پیکرینگ در جریان این جلسه گفت باید خیلی صریح گفت که گزینه نظامی به دلیل ابهام های زیادی که در مورد آن وجود دارد، نمی تواند گزینه مناسبی باشد. وی از رییس جمهوری آمریکا خواست به طور مستقیم و صریح به ایران بگوید خواهان یک توافق است و بهتر است مراتب رسیدن به آن توافق فراهم شود.
وی تاکید کرد این مناسب نیست که همه چیز مسئله ایران را به بحث اتمی محدود کرد و تازه در آن هم به هیچ جایی نرسید. راه حلی خوب است که نتیجه ای هم در آن باشد. ضمن این که امکان شکست دیپلماسی هست و نمی توان از آن روی گرداند. ضمن این که باید گفت بحث گفت وگو با ایران خیلی پرطرفدار نیست ولی به هر حال باید دیپلماسی را به کار گرفت.
طرح مزبور از ایران می خواهد به طور مشخص برنامه اتمی خود را معرفی کرده و با همکاری با آژانس، نشان دهد هیچ انحرافی قرار نیست در کار باشد. آمریکا هم باید از این برنامه حمایت کند.
تام پیکرینگ در گفت وگو با رادیو فردا گفت: «من فکر نمی کنم اقدام نظامی هیچ فایده ای داشته باشد. چرا که هیچ فرصت درستی به دیپلماسی داده نشده است. هیچ اهمیتی هم ندارد که معادلات درون ایران چیست، چون آن ها راه خودشان را می روند.»
وی افزود: «برخی ممکن است بگویند الان وقت گفت وگو نیست یا فلان گروه سرکار آمده و نباید گفت وگو کرد. به نظرم کار درست، وارد شدن به گفت وگوی سازنده است حالا آن طرف هرکه می خواهد باشد. باید فرصت لازم را ابتدا فراهم کرد و گفت که همه راه ها را رفته ایم، اگر نشد آن وقت آن هایی که حرف از اقدام نظامی می زنند می تواند مسئله خود را مطرح کنند.»
آقای پیکرینگ گفت: «ما باید فهرست وار به تمامی مسائل میان ایران و آمریکا پرداخته و به طور سازنده آن را میان گذاشته و حل کنیم. در تحقیق ما مشخص شده که این راه برای کل خاورمیانه هم مناسب است.»
جان لینگن (راست) و جان لیمبرت، دو گروگان سابق آمریکایی در ایران
«این قدر که وقت صرف تحریم می کنیم، فکر دیپلماسی نیستیم»
جیم والش در ادامه گفت که این گزارش فقط محدود به پرونده اتمی نیست. در گزارش هیچ گونه راه حل جادویی نیست و می گوید بهتر است تمامی ابعاد برنامه اتمی را بررسی کرد و از ایران خواست که بیش از بیست درصد غنی سازی نکند، همکاری های لازم را هم داشته باشد.
وی افزود: «به نظر ما این که این همه زمان و وقت و نیرو گذاشت و تحریم کرد و فشار آورد و جلوگیری کرد مسئله را نامتعادل کرده است. باید این همه انرژی را به دیپلماسی متمرکز کرد.»
آقای والش گفت: «مسئله مذاکرات اتمی با ایران در چند سال اخیر این بوده که همه طرف ها فقط به حداقل ها و قدم های کوچک راضی هستند و فقط می خواهند جلوی هم را بگیرند. به همین علت است که ده سال است وقت صرف شده ولی نتیجه ای گرفته نشده است.»
جان لیمبرت، که مسئول سابق میز ایران در وزارت خارجه آمریکا بوده به رادیو فردا گفت: «خوب است که ما راه حل های متفاوت را بسنجیم و واقعیت ها را هم ببینیم. واقعیت این است که مذاکره و گفت وگو با ایران سخت و دشوار است اما باید از یک جایی شروع کرد.»
وی افزود: «اصلا امکان ندارد که با بتوانیم تعیین جهت کنیم که ایران به کدام سمت می رود یا باید برود. دشواری کار هم همین جاست باید با همینی که هست شروع کنیم و راه گفت وگوی دو طرفه را باز کنیم.»
جان لینگن، دیگر گروگان سابق آمریکایی در ایران هم در جریان پرسش و پاسخ، از آمریکا خواست به مذاکره مستقیم با ایران روی بیاورد. وی گفت: «روزی که از ایران و از گروگان گیری خلاص شدم، پیش از سوار شدن به هواپیما به مامورم گفتم منتظر روزی هستم که ما دوباره رابطه برقرار کنیم.»
جیمز دابینز هم در جریان این جلسه گفت: «مسئله این جاست که آینده خاورمیانه به ویژه بحران سوریه و آینده افغانستان وعراق به همکاری با ایران وابسته است.»
وی افزود: «من حتی در جریان جنگ افغانستان با سپاه پاسداران هم کار کرده ام و آن ها هم خیلی خوب با ما کار کردند. ما باید برای مثال یه جای این که فشار بیاوریم عراق ضد ایرانی بماند و ایرانی ها فشار بیاورند که عراق ضدآمریکایی باشد، روی یک خط میانه توافق کنیم که هر دو طرفدار عراق با ثبات باشیم به جای این که آن را به یک جهت هل بدهیم.»