يک سال پس از انتشار گزارش های غير رسمی داير بر علاقه دولت نوری مالکی به خريد هواپيماهای نظامی پيشرفته آمريکايی ، موضوع بازسازی نيروی هوايی عراق با فروش ۱۸ تا ۳۶ فروند هواپيمای اف-۱۶ با آن کشور وارد مرحله اجرايی شده است.
عراق بعد از سقوط رژيم صدام حسين در بغداد، با تنش های متفاوت در مناسبات خارجی، و در مناسبات داخلی، منجمله در ارتباط با حکومت خود مختار «اقليم کردستان»، با ملاحظات و مسائل تازه امنيتی روبرو است.
علاوه بر ادامه وضعيت موجود جنگ با ايران ( آتش بس و نه صلح )، دولت اکثريت شيعه عراق، فاقد مناسبات دوستانه با عربستان سعودی است.
دولت عراق در رابطه با حکومت بشار اسد در دمشق نيز فاقد يک سياست منسجم و روشن است. بروز تغييرات سياسی احتمالی آينده در تهران و دمشق می تواند آثار وضعی قاطع بر مناسبات بغداد با دو کشور همسايه باقی بگذارد.
از اين لحاظ دولت عراق ايجاد نيروی هوايی پيشرفته و قدرتمند را، به عنوان بخشی با اهميت از طرح بزرگتر بازسازی نيرو های مسلح آن کشور، در جهت افزايش توان دولت مرکزی عراق، برای برخورد با چالشهای داخلی و خارجی آن کشور تلقی ميکند.
نيروی هوايی جوان
نيروی هوايی عراق که پيش از جنگ ۸ ساله با ايران از قدرت قابل ملاحظه ای برخوردار بود، در جريان جنگ ياد شده، و همچنين در جريان جنگ دوم خليج فارس، در ابتدای دهه نود، عملا از ميان رفت.
در جريان جنگ با ايران نيمی از هواپيماهای نظامی عراق منهدم شد. تعدادی از هواپيماهای عراقی باقی مانده بروی زمين نيز در نتيجه حمله نظامی آمريکا عليه نيرو های عراقی، به تلاقی اشغال کويت، از ميان رفت. باقی مانده نيروی هوايی عراق به ايران و سوريه گريختند.
با آغاز بازسازی نيروی هوايی عراق، کشور همسايه و رقيب ايران قادر خواهد شد در کمتر از ۱۰ سال توان دفاعی خود را به نحو چشمگيری افزايش داده و بار ديگر در منطقه متشنج خاورميانه به يک قدرت تعيين کننده و تاثير گذار تبديل شود.
تجهيز نيروی هوايی عراق با هواپيماهای نظامی آمريکايی، اگر چه به معنی پرهيز از خريد هواپيماهای ساير کشور ها نيست، در هر عين حال آينده همکاری های نظامی آمريکا و عراق را تضمين و زمينه ايجاد يک نيروی هوايی هم سو با نيرو های ناتو را در آن کشور فراهم ميسازد.
همسو با همسايگان
بازسازی نيروی هوايی عراق توسط آمريکا و تجهيز آن با هواپيماهای پيشرفته نظامی را ميتوان مقدمه گام برداشتن آن کشور در جهت ايجاد شبکه مدرن دفاع هوايی، مرکب از سيستمهای هشدار دهنده رادار و دفاع موشکی تلقی کرد.
در همسايگی عراق، کشورهای عضو اتحاديه همکاری های خليج ( فارس) با هواپيماهای مشابه مجهز اند ( عربستان سعودی دارای هواپيماهای اف- ۱۵ ساخت بوئينگ ديگر کشور های اتحاديه به هواپيماهای اف-۱۶ فالکون، ساخت جنرال دايناميکس مجهز اند). شبکه دفاع هوايی و سيستمهای هشدار دهند ه در کشور های ياد شده نيز با کمک آمريکا ايجاد شده اند.
ترکيه در حال حاضر بيش از ۲۰۰ فروند، و نيروی هوايی اسرائيل بيش از ۳۰۰ فروند مدلهای مختلف از اين نوع جنگنده های چند منظور ه آمريکايی را در اختيار دارند.
ارزش قرار داد ابتدايی خريد هواپيماهای نظامی عراق از آمريکا ۱.۵ ميليارد دلار برآورد شده است. اين حجم با توجه به خريد قطعات يدکی، سرويس و نگهداری و همچنين هزينه آموز خلبانان عراقی ميتواند در طول ۳ سال آينده تا سه برابر افزايش يابد.
توان پرداخت
از راه افزايش توان صادرات نفت خام، دولت عراق قادر خواهد بود به راحتی هزينه های بازسازی نيروی هوايی، و همزمان، نوسازی و تجهيز ساير نيرو مسلح آن کشور را تامين کند.
دولت عراق در طول ۵ ماه ابتدای سال جاری مسيحی از راه فروش نفت خام ۳۴ ميليارد دلار درآمد داشته است. اين درآمد ها از راه افزايش صادرات نفت خام، در پايان سال جاری بالغ بر ۱۰۰ ميليارد لار خواهد شد.
در حال حاضر ظرفيت توليد روزانه نفت عراق به ۳ ميليون بشکه در روز نزديک شده و صادرات نفت آن کشور از ۲.۲ ميليون بشکه در روز گذشته است.
مطابق هدف های اعلام شده، با اجرای ۱۱ طرح مستقل اکتشاف و توليد توسط شرکت های نفتی خارجی، که در مواردی تحقق کامل آنها با پيچيدگی هايی نيز روبرو است، قرار است ظرفيت توليد نفت عراق طی يک سال آينده به ۴.۵ ميليون بشکه در روز برسد.
تحقق اين هدف، موقعيت عراق را در جايگاه سومين صادر کننده بزرگ نفت دنيا ،بعد از عربستان و روسيه، تثبيت خواهد کرد. در آمد های ناشی از صادرات نفت، علاوه بر بازسازی اقتصادی و نوسازی زير ساختهای توليد در بخشهای صنعت، کشاورزی، ارتباطات و خدمات، به بازسازی نيروهای نظامی عراق نيز ياری خواهد داد.
عراق عملا در شرف بازگشت به اندازه های يک نيروی تعيين کننده منطقه ای است. برنامه راهبردی دولت عراق برای رويارويی موثر با چالشهای داخلی و خارجی، دادن الويت به تثبيت وضعيت و افزايش قدرت دولت مرکزی، و مواجه با چالش های ياد شده در مرحله بعدی، و اقدام از موضع قدرت است.
همزمان با بازسازی نيروی هوايی عراق، طرح تجهيز نيروی دريايی آن کشور در خليج فارس نيز در دست اجرا قرار گرفته و ايجاد تاسيسات بندری بزرگ آن کشور در «فاو» گام اوليه در اين راه محسوب می شود.
عراق بعد از سقوط رژيم صدام حسين در بغداد، با تنش های متفاوت در مناسبات خارجی، و در مناسبات داخلی، منجمله در ارتباط با حکومت خود مختار «اقليم کردستان»، با ملاحظات و مسائل تازه امنيتی روبرو است.
علاوه بر ادامه وضعيت موجود جنگ با ايران ( آتش بس و نه صلح )، دولت اکثريت شيعه عراق، فاقد مناسبات دوستانه با عربستان سعودی است.
دولت عراق در رابطه با حکومت بشار اسد در دمشق نيز فاقد يک سياست منسجم و روشن است. بروز تغييرات سياسی احتمالی آينده در تهران و دمشق می تواند آثار وضعی قاطع بر مناسبات بغداد با دو کشور همسايه باقی بگذارد.
از اين لحاظ دولت عراق ايجاد نيروی هوايی پيشرفته و قدرتمند را، به عنوان بخشی با اهميت از طرح بزرگتر بازسازی نيرو های مسلح آن کشور، در جهت افزايش توان دولت مرکزی عراق، برای برخورد با چالشهای داخلی و خارجی آن کشور تلقی ميکند.
نيروی هوايی جوان
نيروی هوايی عراق که پيش از جنگ ۸ ساله با ايران از قدرت قابل ملاحظه ای برخوردار بود، در جريان جنگ ياد شده، و همچنين در جريان جنگ دوم خليج فارس، در ابتدای دهه نود، عملا از ميان رفت.
در جريان جنگ با ايران نيمی از هواپيماهای نظامی عراق منهدم شد. تعدادی از هواپيماهای عراقی باقی مانده بروی زمين نيز در نتيجه حمله نظامی آمريکا عليه نيرو های عراقی، به تلاقی اشغال کويت، از ميان رفت. باقی مانده نيروی هوايی عراق به ايران و سوريه گريختند.
با آغاز بازسازی نيروی هوايی عراق، کشور همسايه و رقيب ايران قادر خواهد شد در کمتر از ۱۰ سال توان دفاعی خود را به نحو چشمگيری افزايش داده و بار ديگر در منطقه متشنج خاورميانه به يک قدرت تعيين کننده و تاثير گذار تبديل شود.
تجهيز نيروی هوايی عراق با هواپيماهای نظامی آمريکايی، اگر چه به معنی پرهيز از خريد هواپيماهای ساير کشور ها نيست، در هر عين حال آينده همکاری های نظامی آمريکا و عراق را تضمين و زمينه ايجاد يک نيروی هوايی هم سو با نيرو های ناتو را در آن کشور فراهم ميسازد.
همسو با همسايگان
بازسازی نيروی هوايی عراق توسط آمريکا و تجهيز آن با هواپيماهای پيشرفته نظامی را ميتوان مقدمه گام برداشتن آن کشور در جهت ايجاد شبکه مدرن دفاع هوايی، مرکب از سيستمهای هشدار دهنده رادار و دفاع موشکی تلقی کرد.
در همسايگی عراق، کشورهای عضو اتحاديه همکاری های خليج ( فارس) با هواپيماهای مشابه مجهز اند ( عربستان سعودی دارای هواپيماهای اف- ۱۵ ساخت بوئينگ ديگر کشور های اتحاديه به هواپيماهای اف-۱۶ فالکون، ساخت جنرال دايناميکس مجهز اند). شبکه دفاع هوايی و سيستمهای هشدار دهند ه در کشور های ياد شده نيز با کمک آمريکا ايجاد شده اند.
ترکيه در حال حاضر بيش از ۲۰۰ فروند، و نيروی هوايی اسرائيل بيش از ۳۰۰ فروند مدلهای مختلف از اين نوع جنگنده های چند منظور ه آمريکايی را در اختيار دارند.
ارزش قرار داد ابتدايی خريد هواپيماهای نظامی عراق از آمريکا ۱.۵ ميليارد دلار برآورد شده است. اين حجم با توجه به خريد قطعات يدکی، سرويس و نگهداری و همچنين هزينه آموز خلبانان عراقی ميتواند در طول ۳ سال آينده تا سه برابر افزايش يابد.
توان پرداخت
از راه افزايش توان صادرات نفت خام، دولت عراق قادر خواهد بود به راحتی هزينه های بازسازی نيروی هوايی، و همزمان، نوسازی و تجهيز ساير نيرو مسلح آن کشور را تامين کند.
دولت عراق در طول ۵ ماه ابتدای سال جاری مسيحی از راه فروش نفت خام ۳۴ ميليارد دلار درآمد داشته است. اين درآمد ها از راه افزايش صادرات نفت خام، در پايان سال جاری بالغ بر ۱۰۰ ميليارد لار خواهد شد.
در حال حاضر ظرفيت توليد روزانه نفت عراق به ۳ ميليون بشکه در روز نزديک شده و صادرات نفت آن کشور از ۲.۲ ميليون بشکه در روز گذشته است.
مطابق هدف های اعلام شده، با اجرای ۱۱ طرح مستقل اکتشاف و توليد توسط شرکت های نفتی خارجی، که در مواردی تحقق کامل آنها با پيچيدگی هايی نيز روبرو است، قرار است ظرفيت توليد نفت عراق طی يک سال آينده به ۴.۵ ميليون بشکه در روز برسد.
تحقق اين هدف، موقعيت عراق را در جايگاه سومين صادر کننده بزرگ نفت دنيا ،بعد از عربستان و روسيه، تثبيت خواهد کرد. در آمد های ناشی از صادرات نفت، علاوه بر بازسازی اقتصادی و نوسازی زير ساختهای توليد در بخشهای صنعت، کشاورزی، ارتباطات و خدمات، به بازسازی نيروهای نظامی عراق نيز ياری خواهد داد.
عراق عملا در شرف بازگشت به اندازه های يک نيروی تعيين کننده منطقه ای است. برنامه راهبردی دولت عراق برای رويارويی موثر با چالشهای داخلی و خارجی، دادن الويت به تثبيت وضعيت و افزايش قدرت دولت مرکزی، و مواجه با چالش های ياد شده در مرحله بعدی، و اقدام از موضع قدرت است.
همزمان با بازسازی نيروی هوايی عراق، طرح تجهيز نيروی دريايی آن کشور در خليج فارس نيز در دست اجرا قرار گرفته و ايجاد تاسيسات بندری بزرگ آن کشور در «فاو» گام اوليه در اين راه محسوب می شود.