دو سايت «جرس» «ندای سبز آزادی»، نزديک به معترضان، روز شنبه گزارش دادند که شماری از روزنامه‌نگاران ایرانی در نامه‌ای سرگشاده به مسئولان نظام و کسانی که آنها را «مسئولان دور انديش، عقلای قوم و دلسوزان نظام» ناميدند، خواستار آزادی همکاران زندانی خود و نيز بازگشايی دفتر انجمن صنفی روزنامه نگاران ايران شدند.
نامه سرگشاده شماری از روزنامه نگاران در شرايطی نوشته شده است که پس از انتخابات رياست جمهوری، حدود ۴۰ تن از روزنامه نگاران توسط مقام‌های جمهوری اسلامی ايران بازداشت شده‌اند.
از جمله روزنامه‌نگاران بازداشت شده می‌توان به بهمن احمدی امويی، ساسان آقايی، مسعود باستانی، عمادالدين باقی، عليرضا بهشتی، عبدالرضا تاجيک، بهرنگ تنکابنی، مهدی حسين‌زاده، محمدصادق جوادی حصار، علی حکمت، مهسا حکمت، محمد داوری، احمد زيدآبادی، عيسی سحرخيز، ماشاءالله شمس‌الواعظين، کيوان صميمی، ليلی فرهادپور، مرتضی کاظميان، پريسا کاکايی، روزبه کريمی، نادر کريمی جونی، کوهيار گودرزی، سعيد ليلاز، جواد ماهزاده، مهدی محموديان، بدرالسادات مفيدی، کيوان مهرگان، شيوا نظرآهاری، حسين نورانی نژاد و محمد نوری‌زاد اشاره کرد.
در همين حال، گزارش‌ها حاکی از احضار شماری از روزنامه‌نگاران، مانند ابوالفضل عابدينی، و يا بازجويی از تعداد ديگری از آنان در وزارت اطلاعات در ماه های اخير است.
روزنامه‌نگاران امضاکننده اين نامه با اشاره به بحث‌های مطرح شده در تريبون‌های رسمی که 'حاکميت انتقاد و اعتراض قانونی را به رسميت می‌شناسد' نوشته‌اند: «اگر بنا باشد انتقاد و اعتراض قانونی به رسميت شناخته شود... يکی از بهترين و قانونمندترين شکل آن، مطبوعات هستند که می‌توانند با طرح مطالبات قانونی و انتقادات به حق جامعه، فضای عمومی را به سمت اعتدال، آرامش، اميد و اعتماد سوق دهند.»
امضاکنندگان نامه، نتيجه بسته شدن اين مجاری قانونی و اعمال محدويت‌های گزاف برای روزنامه‌نگاران را فاصله گرفتن جامعه از مسير طبيعی و قانونی خود دانسته‌اند.
در اين نامه سرگشاده همچنين از مسئولانی که ميانه‌روی و اعتدال را چاره گشای بحران فعلی می‌دانند، پرسيده شده است: «در شرايطی که دفتر انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ايران پلمب شده است، و نيز تعدادی از اعضای هيئت مديره و روزنامه‌نگاران عضو انجمن در بازداشت به سر می‌برند، جامعه مطبوعاتی چگونه می‌تواند طرح مباحثی چون لزوم اعتدال و قانونگرايی را جدی بگيرد؟»
امضاکنندگان نامه سپس از مقامات قضايی خواسته‌اند که دفتر انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ايران را فک پلمپ و اعضای زندانی هيئت مديره آن و ديگر روزنامه‌نگاران بازداشت شده را آزاد کنند.
در ماه‌های اخير، سازمان‌های مدافع روزنامه‌نگاران و آزادی مطبوعات همراه با سازمان‌های حقوق بشری بارها خواستار پايان برخورد با روزنامه‌نگاران ايرانی و آزادی آن دسته از روزنامه‌نگاران بازداشتی شده‌اند.
نامه سرگشاده شماری از روزنامه نگاران در شرايطی نوشته شده است که پس از انتخابات رياست جمهوری، حدود ۴۰ تن از روزنامه نگاران توسط مقام‌های جمهوری اسلامی ايران بازداشت شده‌اند.
از جمله روزنامه‌نگاران بازداشت شده می‌توان به بهمن احمدی امويی، ساسان آقايی، مسعود باستانی، عمادالدين باقی، عليرضا بهشتی، عبدالرضا تاجيک، بهرنگ تنکابنی، مهدی حسين‌زاده، محمدصادق جوادی حصار، علی حکمت، مهسا حکمت، محمد داوری، احمد زيدآبادی، عيسی سحرخيز، ماشاءالله شمس‌الواعظين، کيوان صميمی، ليلی فرهادپور، مرتضی کاظميان، پريسا کاکايی، روزبه کريمی، نادر کريمی جونی، کوهيار گودرزی، سعيد ليلاز، جواد ماهزاده، مهدی محموديان، بدرالسادات مفيدی، کيوان مهرگان، شيوا نظرآهاری، حسين نورانی نژاد و محمد نوری‌زاد اشاره کرد.
در همين حال، گزارش‌ها حاکی از احضار شماری از روزنامه‌نگاران، مانند ابوالفضل عابدينی، و يا بازجويی از تعداد ديگری از آنان در وزارت اطلاعات در ماه های اخير است.
روزنامه‌نگاران امضاکننده اين نامه با اشاره به بحث‌های مطرح شده در تريبون‌های رسمی که 'حاکميت انتقاد و اعتراض قانونی را به رسميت می‌شناسد' نوشته‌اند: «اگر بنا باشد انتقاد و اعتراض قانونی به رسميت شناخته شود... يکی از بهترين و قانونمندترين شکل آن، مطبوعات هستند که می‌توانند با طرح مطالبات قانونی و انتقادات به حق جامعه، فضای عمومی را به سمت اعتدال، آرامش، اميد و اعتماد سوق دهند.»
امضاکنندگان نامه، نتيجه بسته شدن اين مجاری قانونی و اعمال محدويت‌های گزاف برای روزنامه‌نگاران را فاصله گرفتن جامعه از مسير طبيعی و قانونی خود دانسته‌اند.
در اين نامه سرگشاده همچنين از مسئولانی که ميانه‌روی و اعتدال را چاره گشای بحران فعلی می‌دانند، پرسيده شده است: «در شرايطی که دفتر انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ايران پلمب شده است، و نيز تعدادی از اعضای هيئت مديره و روزنامه‌نگاران عضو انجمن در بازداشت به سر می‌برند، جامعه مطبوعاتی چگونه می‌تواند طرح مباحثی چون لزوم اعتدال و قانونگرايی را جدی بگيرد؟»
امضاکنندگان نامه سپس از مقامات قضايی خواسته‌اند که دفتر انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ايران را فک پلمپ و اعضای زندانی هيئت مديره آن و ديگر روزنامه‌نگاران بازداشت شده را آزاد کنند.
در ماه‌های اخير، سازمان‌های مدافع روزنامه‌نگاران و آزادی مطبوعات همراه با سازمان‌های حقوق بشری بارها خواستار پايان برخورد با روزنامه‌نگاران ايرانی و آزادی آن دسته از روزنامه‌نگاران بازداشتی شده‌اند.